Ik gebruik mijn werktelefoon ook privé, dus ik moet wel opnemen omdat het ook werkgerelateerd kan zijn. Als ik alleen een privé-telefoon zou hebben, zou ik niet opnemen
1 like
Mijn moeder heeft het wel eens over “meisjes” als ze het over haar leeftijdsgenoten heeft (ze wordt dit jaar 60 
). Ik vond dat vroeger zó bizar, maar ik ben dit jaar 30 geworden en vind ‘meisje’ ook nog steeds natuurlijker bij me passen, dus ik begin het te begrijpen, haha. Ik probeer nu wel heel bewust mezelf als vrouw te zien, want ik wil het niet op m’n 60e nog steeds over meisjes hebben.
Ik vind het sowieso best wel lastig om mezelf als “echte volwassene” te zien. In mijn hoofd heb je dan je leven op orde, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik aan het doen ben, waar ik naartoe wil en “wat ik later wil worden” .
2 likes
Ik ga er altijd vanuit dat vrouwen wel weten dat dat spul niet goed voor je vagijn is. Ik heb het namelijk wel eens gezegd en dan was het “ja maar het voelt gewoon lekker fris”. Op basis van die reacties zou ik er nu niet snel (nooit) meer wat over zeggen.
2 likes
Ik zie dus heel vaak meiden die jonger zijn dan ik en die er zo volwassener uit zie /zich zo gedragen, voel me dan echt weer een meisje van 15 ofzo haha. Zo irritant want ik ben gewoon volwassen.
3 likes
Echt chill dat deze heel hard ging afspelen op mn werk toen ik de link wilde kopiëren 
43 likes
Door zulk taalgebruik kunnen ze op tv je mening ook best wel beïnvloeden.
“Een meisje van 20 is slachtoffer van…”
“De dader is een man van 18”
12 likes
@Eddie Dit ja! Ik voel me nog regelmatig een kleuter, maar ik ben wel soort van beledigd als iemand me een meisje noemt. Vooral in de winkel/op straat/op werk (door klanten).
Als vriendinnen/close collega’s of een love-interest naar mij verwijst als meisje vind ik dat niet erg.
Ik vind 30 wel een goede grens ofzo om mensen mannen/vrouwen te noemen in plaats van jongens/meisjes. Maar misschien ook wel een lastige grens want het ligt ook wel aan de persoon en zijn uitstraling. De gast die ik nu date zou ik ook eerder een jongen noemen dan een man.
3 likes
Als iemand anoniem belt dan neem ik wel op maar zeg nooit mijn naam… Ik neem op met hoi.
3 likes
ik spreek eigenlijk sowieso iedereen aan met je/jij omdat ik heel ongemakkelijk van u word. vind beleefdheidsvormen ook echt onzin.
21 likes
Ohh lastige! Ik bedenk me nu dat ik gisteren de psycholoog (2 jaar ouder dan ik denk ik) aansprak met jij. Volgens mij wissel ik nogal tussen u en jij. Het is niet afhankelijk van de opleiding/soort hulpverlener/of diegene klaar is. Ik vind u eigenlijk netter (en jij aso), maar soms vind ik dat zo overdreven formeel staan. Hetzelfde andersom, u genoemd worden vind ik zo overdreven formeel en afstandelijk, maar jij vind ik als weer een beetje aso.
2 likes
Dat zal de meeste niet opvallen 
Forumcoassistent ik vind dat het telt
14 likes
Ik zeg juist u tenzij er wordt gezegd dat ik mag tutoyeren, of als de persoon in kwestie duidelijk heel veel jonger is dan ik.
Zomaar iedereen jij noemen vind ik niet echt netjes.
4 likes
Ik vind het ongemakkelijk om door mensen van dezelfde leeftijd als u te worden aangesproken, maar dat ligt vooral aan mezelf en mijn neiging dat ik iedereen tutoyeer. Ik wissel soms wel naar u wanneer ik merk dat iemand mij consequent met u blijft aanspreken, maar dat zijn meestal oudere mensen.
Ik spreek mensen trouwens nooit met hun voornaam aan, want ondanks dat ik tutoyeer wil ik wel graag nog enige afstand bewaren.
2 likes
Geen idee 
. Ik ben nog niet echt in contact gekomen met dokters van mijn leeftijd, ik heb al heel mijn leven dezelfde huisarts (ben ook iedere keer als ik ga, echt bang dat 'ie gaat zeggen dat hij op pensioen gaat).
Met ‘u’, denk ik. Ik heb wel een aantal klasgenoten uit het middelbaar die dokter zijn geworden, maar ik niet echt zou vertrouwen. Dat zullen vast prima dokters zijn, hoor, maar wetend hoe verstrooid ze konden zijn, zou ik me toch niet echt op m’n gemak voelen, moesten dat plots mijn dokters blijken te zijn. Dan zou ik sowieso ook geen ‘u’ zeggen.
Verder ga ik wel snel over naar ‘u’, ook al vind ik het soms awkward. Ik vind het lastig om m’n bazen met ‘je’ aan te spreken. Docenten sowieso ook ‘u’. Maar ik voel me dan tegelijkertijd wel een stuk jonger en nietiger dan ik ben, ofzo.
1 like
Ik vind u gebruiken heel ongemakkelijk, moet er echt over nadenken om het te doen en ik doe het eigenlijk alleen bij mensen die er echt bejaard uitzien…
7 likes
Moet zeggen dat eigenlijk al het formele contact dat ik heb in het Engels is waar je dat probleem gelukkig niet hebt. Verandert mijn kijk erop wellicht ook wel.
2 likes
De meest vreemde situatie die ik heb is met een docent met aanzien/een titel die ik ook privé ken. Ik noem hem bij zijn voornaam, want meneer gaat me ook te ver, maar ‘je/jij’ noemen gaat me dan te ver. Dus dan wordt het een e-mail of in real life (buiten universiteit) hem wel bij zijn voornaam noemen maar wel u zeggen. Echt heel vreemd. Hij heeft ook nog nooit gezegd ‘noem me maar je/jij’, dus het blijft al die jaren al een rare situatie. :’)
3 likes
Maar ik vind het logischer om je psycholoog met ‘je’ aan te spreken. Dat doe ik ook (ze is een paar jaar ouder). Het is toch een omgeving waarin je heel persoonlijke dingen deelt (ook al is het eenzijdig) en je je op je gemak moet voelen. Ik zou het echt raar en afstandelijk vinden om dan ‘u’ te gebruiken.
Ik bedenk net dat, in de situaties waarin ik vooral ‘u’ gebruik (bazen, dokters, docenten), zij mij wel gewoon met ‘je’ aanspreken en dat ik me daardoor dus minderwaardig voel.
5 likes
Ik druk weg, sla het nummer op en staar via whatsapp naar de foto
14 likes