Als mijn moeder vanaf haar werk belt, of een collega van haar (mocht er iets aan de hand zijn) is dat een onbekend nummer, dus ik neem altijd op. Nummers uit het buitenland die me niets zeggen neem ik niet op. Meestal Google ik het nummer dan, 9 van de 10 keer is het zo’n oplichtnummer maar soms is het wel iets belangrijks en dan bel ik terug.
Ik heb dus ook enorme belangst en neem dus ook nooit op . Vooral het feit dat ik niet weet waarom ze me bellen maakt me echt angstig. Denk dat het komt omdat ik graag alles in controle heb en dus bang ben voor het ‘onbekende’.
Precies dat ja! Ik negeer ze gewoon net zo lang totdat ze een mail sturen, en als ze dat niet doen ga ik ervan uit dat het niet belangrijk is.
Ik neem anoniem alleen op als ik een telefoontje verwacht van bijvoorbeeld de dokter / bepaalde instanties. Tijdens m’n zwangerschap en nu met een pasgeboren baby neem ik wel op. Dat soort instanties bellen vaak anoniem (super irritant wel).
Ik neem niet anoniem op, maar ik bel voor m’n werk wel anoniem. Gelukkig krijgen mensen een brief met wanneer ik zal bellen, dus er wordt eigenlijk altijd wel opgenomen.
Het is niet al te opvallend voor anderen hoop ik (wonderfull), dus hoop maar dat ze er gewoon niks over hoort dan eigenlijk…
Bij een goede vriendin kun je dat toch wel zeggen? Ik heb in elk geval met mijn (goede) vriendinnen wel vaker intieme gesprekken. Het lijkt me wel beter om het niet op een alwetende manier te zeggen, maar gewoon te zeggen wat jij weet en vragen wat haar ervaring is oid. Ze kan natuurlijk altijd nog zelf kiezen of ze er iets mee doet
Ik word dit jaar 30 maar ik heb het nog steeds altijd over meisjes en jongens als ik het heb over mensen van ongeveer mijn leeftijd. Mannen en vrouwen vind ik zo oud klinken
Vind het ook altijd zo gek als ze het op tv hebben over ‘een man van 18’. Wat nou man, dat is nog een jochie
Ik zeg er niks over, omdat ik het zelf ook probleemloos gebruik. (Niet in of te nabij mijn vagina, maar tussen mijn billen en in mijn liezen/tussen mijn dijen als het warmer wordt.) Als het ooit gaat over hoe we ons down under wassen zeg ik wel dat zeep en ook specifieke wasemulsies niet goed zijn voor je zuurgraad, maar ik ga niet uit het niets een andere volwassene de les lezen over zoiets.
Mijn dochter van 9 ging slapen bij een vriendinnetje van 11 en dat meisje gebruikt dit blijkbaar al?! Zij heeft mijn dochter verteld dat je dit moet gebruiken want anders is het niet proper en blablablabla.
Ik gebruik mijn werktelefoon ook privé, dus ik moet wel opnemen omdat het ook werkgerelateerd kan zijn. Als ik alleen een privé-telefoon zou hebben, zou ik niet opnemen
Mijn moeder heeft het wel eens over “meisjes” als ze het over haar leeftijdsgenoten heeft (ze wordt dit jaar 60 ). Ik vond dat vroeger zó bizar, maar ik ben dit jaar 30 geworden en vind ‘meisje’ ook nog steeds natuurlijker bij me passen, dus ik begin het te begrijpen, haha. Ik probeer nu wel heel bewust mezelf als vrouw te zien, want ik wil het niet op m’n 60e nog steeds over meisjes hebben.
Ik vind het sowieso best wel lastig om mezelf als “echte volwassene” te zien. In mijn hoofd heb je dan je leven op orde, terwijl ik nog steeds niet weet wat ik aan het doen ben, waar ik naartoe wil en “wat ik later wil worden” .
Ik ga er altijd vanuit dat vrouwen wel weten dat dat spul niet goed voor je vagijn is. Ik heb het namelijk wel eens gezegd en dan was het “ja maar het voelt gewoon lekker fris”. Op basis van die reacties zou ik er nu niet snel (nooit) meer wat over zeggen.
Ik zie dus heel vaak meiden die jonger zijn dan ik en die er zo volwassener uit zie /zich zo gedragen, voel me dan echt weer een meisje van 15 ofzo haha. Zo irritant want ik ben gewoon volwassen.
Echt chill dat deze heel hard ging afspelen op mn werk toen ik de link wilde kopiëren
Door zulk taalgebruik kunnen ze op tv je mening ook best wel beïnvloeden.
“Een meisje van 20 is slachtoffer van…”
“De dader is een man van 18”
@Eddie Dit ja! Ik voel me nog regelmatig een kleuter, maar ik ben wel soort van beledigd als iemand me een meisje noemt. Vooral in de winkel/op straat/op werk (door klanten).
Als vriendinnen/close collega’s of een love-interest naar mij verwijst als meisje vind ik dat niet erg.
Ik vind 30 wel een goede grens ofzo om mensen mannen/vrouwen te noemen in plaats van jongens/meisjes. Maar misschien ook wel een lastige grens want het ligt ook wel aan de persoon en zijn uitstraling. De gast die ik nu date zou ik ook eerder een jongen noemen dan een man.
Als iemand anoniem belt dan neem ik wel op maar zeg nooit mijn naam… Ik neem op met hoi.
ik spreek eigenlijk sowieso iedereen aan met je/jij omdat ik heel ongemakkelijk van u word. vind beleefdheidsvormen ook echt onzin.