Sinds vorig schooljaar ben ik gestart met een opleiding in de richting van social work, zelf heb ik te maken met angst gerelateerde klachten en ben ik al sinds mijn jeugd in therapie. Nu sloot mijn vorige stageplek totaal niet aan op mijn kwaliteiten en talenten, ik moest bijvoorbeeld mensen werven om ergens lid van te worden.
Pas aan het einde van mijn stage heb ik toen verteld waar ik mee zit, hier werd toen redelijk goed op gereageerd maar toch beleven ze van mij verlangen dat ik mensen ging werven.
Hierdoor heb ik uiteindelijk besloten om met de stage te stoppen omdat dit geen werkbare situatie was. Na vele gesprekken met o.a. medestudenten kwam ik er toen achter dat dit niet alleen aan mij lag maar ook echt aan de stageplek. Van beide kanten was er gewoon geen match.
Nu zit ik met het volgende dilemma, mijn huidige slbâer staat er op dat ik op mijn nieuwe stageplek waar ik het echt naar mijn zin heb vertel over mijn problematiek. Ik zelf zie dit niet zitten omdat ik van mening ben dat deze stageplaats totaal niet met mijn vorige plek te vergelijken is.
Op deze plek werk ik met een andere doelgroep, zijn mijn taken anders en voel ik me direct al op mijn plek.
Daarnaast vind ik het lastig dat mijn uiteindelijke doel is om de hulpverlening in te gaan maar ik zelf ook altijd nog hulp krijg in de vorm van therapie en wellicht op korte/lange termijn weer medicatie. Mocht ik een hele andere studierichting hebben gekozen dan was het waarschijnlijk een minder groot probleem geweest.
Hoe kijken jullie hier tegen aan? Mocht je het liever willen dmâen dan mag dat ook.
Het zou geen individueel onderwijs moeten zijn, maar zo voelt het wel. Uiteindelijk zit ik t toch allemaal zelf uit te zoeken. Hopelijk trekt dat nog een beetje bijâŠ
weet ook ff niks om je op te beuren, het had mij ook kunnen overkomen en dan zou ik ook enorm balen.