Wat een rotsituatie en ean ook nog zo’n empathieloos antwoord… Hopelijk kunnen ze iets voor je betekenen en anders misschien via de studentenpsycholoog oid?
1 like
Pff ik wacht op een belangrijk cijfer maar ik heb niet echt goede hoop. Een jongen die de hele tijd aan het zeggen was hoe veel hij had geleerd had maar een 6. (Hij weet zijn cijfer al, aparte omstandigheden.)
Ik weet wel dat het niks zegt maar toch. Ben de hele tijd aan het refreshen. Alsof iemand die cijfers erop zet om 6u…
Ik heb een moeilijk vak niet gehaald en wil daarom graag naar de inzage van het tentamen, maar die loopt precies gelijk met een hoorcollege van een vak dat een soort vervolg is van het niet gehaalde vak 
2 likes
Ik heb een cijfer teruggekregen en hij valt heel erg tegen. Had echt een hoog cijfer verwacht. Ik ben benieuwd naar de inzage, want ik snap gewoon niet hoe het kan.
ik heb me gister ingeschreven bij de OU voor een premaster Rechten.
Ben heel benieuwd hoe ik dit allemaal ga combineren met een baby, werk etc…
Dankje voor de tip, heb de eerste lesweek meteen een afspraak 
1 like
Misschien kan je wel vragen aan de docent of er een tweede moment afesproken kan worden, misschien zitten anderen wel in dezelfde situatie dan kan er een gezamenlijk alternatief moment gekozen worden? Althans dat is hoe het hier dan meestal gaat
Dat kan ik inderdaad wel vragen ja, ik ben niet de enige met het probleem. Dacht zelf aan hoorcollege laten opnemen, maar vind ik niet heel fijn. Bedankt voor het meedenken!
1 like
Ik heb hetzelfde. Voel me ook altijd zo depressief en ellendig tijdens tentamenperiodes. Komt denk vooral omdat ik dan amper sociaal contact heb, dagen aan het stampen ben en me dus ga afvragen waarom ik het überhaupt doe. Ik haal wel oké cijfers maar alsnog vind ik het vreselijk.
Als het goed is, nog twee tentamens in mijn leven te gaan en dan NOOIT meer 
2 likes
Ik kom even ‘uithuilen’ hier.
Heb gisteren mijn scriptie voorstel opgestuurd naar mijn begeleider en vandaag feedback gekregen per mail en het voelt echt een beetje als een faal dat er dingen anders moeten. Ik snap dat het erbij hoort en dat het helemaal niet raar is, maar ik schaam me gewoon zo erg dat ik het zelfs moeilijk vind om het nu te verbeteren. Zit al de hele avond aan de eettafel om eraan te werken maar het gaat helemaal niet. Zo stom…
Oh nee joh niet balen!! Juist leuk, met een goede begeleider kan je werk echt naar een hoger niveau worden getild. Ik promoveer nu en krijg nog steeds veel feedback op mijn werk - hoort erbij en ik lees ook regelmatig werk van een van mijn begeleiders waar ik feedback op heb (terwijl zij zooo goed is en ik echt naar haar opkijk). Feedback is niet per se dat je iets verkeerd doet hoor. Succes!!
Omg meiden ik heb een 7. Dit was echt mijn moeilijkste vak ever.
16 likes
Kakkie. Ik moet toch instellingscollegegeld betalen ipv wettelijk collegegeld en dat scheelt voor de cursus die ik voor pré master moet doen al €400 
Gefeliciteerd! 
1 like
Wat goed!!
1 like
Vraagje, als jullie mensen gaan interviewen voor je scriptie geven jullie dan een (klein) cadeautje achteraf, en zo ja; wat voor een cadeautje? Een reep chocola/doosje luxe chocolaatjes is dat leuk?
Ik heb een doosje merci gegeven aan de persoon die ik heb geinterviewd.
1 like
Goeie, dank je!
Ja! Een reep chocola doet het vrij goed. Of gewoon tijdens het interviewen snoepjes op tafel zetten en voor koffie zorgen als het gewoon medestudenten zijn.
1 like
Ik had vandaag een gesprek met m’n scriptiebegeleider en toen zag ik op haar tafel een cv van iemand liggen met echt teeeeeringveel ervaring. Allemaal relevante en interessante dingen zoals assistent bij projecten, studentassistent, ze had allemaal artikelen geschreven en gepubliceerd etc. En nu denk ik echt: hoe ga ik in hemelsnaam aan een baan komen?! Ik zit in zo’n kansloze sector (kunstgeschiedenis) en wil het liefst een onderzoeksmaster doen, maar ik heb letterlijk 0 ervaring met onderzoeken en heb ook nog nooit iets gepubliceerd, terwijl ik wel echt van schrijven en onderzoek doen houd. Ik heb wel vaker van dit soort paniekgedachtes, vooral als ik dan ook aan m’n enorme studieschuld denk, en dan kalmeer ik mezelf meestal met de gedachte dat ik altijd nog kassawerk kan doen of les kan geven op een middelbare school maar dat wil ik helemaal niet. Het gesprek met m’ begeleider was ook kut want ze bonjourde me na een kwartier al haar kamer uit en vond m’ ideeën niet goed omdat het niets nieuws toevoegde en nu moet ik me focussen op een latere periode waar ik niks van afweet 
Nou goed, frustraties en paniek alom dus haha