Ik wil me eigenlijk niet mengen in de hele discussie over verliefdheid omdat die nogaluit de hand lijkt/is gelopen. De discussie op zich vind ik wel interessant, en zonder een kant te verdedigen viel mij hier op dat 1) meetbare veranderingen nodig worden geacht om iets als ‘echt’ te waarderen, 2) deze meetbare veranderingen gelijk worden geschaard met een subjectieve beleving als verliefdheid.
Er zijn veel filosofen die tegen zulk reductionisme zouden argumenteren. Oa Thomas nagel heeft een interessant stuk geschreven over sexual pervesiness, waarbij hij beargumenteert hoe we mensen met bv een schoenenfetish moeten begrijpen. Dus iemand die sexuele opwinding ervaart door het zien of denken aan schoenen (misschien met meetbare hormonale veranderingen of brain activity), hij beargumenteert dat deze arousal niet komt door de schoen maar door een associatie met de schoen, dus dat de arousal geprojecteerd wordt op de schoen (en dus niet echt iets te maken heeft met de schoen).
Dit is wat mij betreft ook interssant wetenschappelijk bewijs, en laat zien dat je ook kritisch na moet denken over de onderliggende concepten: is een emotie meetbaar en zo ja is het meetbaar is de hersenen, is een verandering in de hersenen voldoende om een conclusie te trekken over een subjectieve beleving en wat is verliefdheid? Etc.
Ik ben by the way gek op zeeleeuwen.
ja die toestemming had ik nodig!
