Dit geluid hoor je wel steeds vaker hoor.
Maar ik snap niet zo goed waarom het slecht is. Heb er alleen maar leuke herinneringen van. Het stimuleert toch de fantasie, een soort magische ervaring. Ja het is een ‘leugen’, maar de wereld van kinderen is fantasie en spel.
De spanning die er bij komt kijken, kun je als ouder ook temperen.
Ik ben nog geen ouder maar het lijkt me juist een handig moment om te “oefenen” met ziekte (en zoals ik hier lees, vragen over de dood). Volgens mij is het pedagogisch ook aan te raden om juist over dit soort dingen te praten met je kind.
Dat weet je ook niet altijd van te voren toch?
Wij vieren het op onze eigen manier en dat bevalt tot nu toe erg goed. Voor ons houdt dat in: wel geloven, Sinterklaasjournaal, paar keer schoen zetten en pakjesavond.
Niet: het zelf spannender maken, niet naar de intocht, bedrijfsfeestjes of theater enzo. Geen ‘als je stout bent dan geen cadeautjes’ en ook geen ‘Sint hoort alles!’.
En misschien is het volgend jaar weer anders, ook best.
Ik zeg niet dat het slecht is. Ik veroordeel ook niemand die het viert, maar als je vervolgens zegt dat je kind last heeft van de spanning dan denk ik wel: tja, je kiest er zelf voor om er in mee te gaan.
Die fantasie hebben ze van zichzelf al, daar heb je echt geen Sinterklaas voor nodig. En je kunt het prima leuk vieren zonder te doen alsof het “echt” is.
Ja natuurlijk ieders keuze. Maar beetje spanning is niet erg. Maar bij mega gespannen, zou ik ook als ouder kijken hoe je dat kan temperen.
Wat betreft de fantasie… dan kun je alle sprookjes, verhalen, enzo skippen. Want kind heeft genoeg fantasie. Maar goed, we hebben een andere mening, dat is prima.
Nouja, je kunt het dus juist mooi als “sprookje” vertellen toch. Ik had het te kort door de bocht geformuleerd, bedoelde eigenlijk dat fantasie op zoveel andere manier geprikkeld wordt.
Maar probeer jou of wie dan ook zeker niet te overtuigen hoor.
Inderdaad omdat het op school wordt bekeken, je kunt niet kiezen om je kind niet te laten kijken want ze kijken al. Anders had ik er zeker niks over gezegd en keek hij waarschijnlijk niet.
@Alicante ik heb er ook moeite mee. Ik noem het al een voorstelling, sprookje en dat het in het verhaal gebeurd (op tv) en dat voorstellingen sltijd goed aflopen dus dit ook. Maar ik ben bang dat als we echt gaan zeggen ‘dit is nep’, dat hij het aan andere kindjes gaat zeggen en dat vind ik ook niet oké.
Het lijkt ook niet zo erg in zijn hoofd te zitten hoor, hij kan gewoon hetzelfde in slaap vallen als altijd en komt alleen met vragen na het journaal, of als we vragen of hij straks wil kijken (want dan ging het er al over). Op het begin was er wel spanning, omdat er onduidelijkheid was over wanneer en wat en hoe. Maar die spanning hebben we weggrhaald door een kalender te maken met plaatjes.
Je kunt alsnog wel zeggen dat het Sinterklaasjournaal een verhaal is dat we spelen, zonder in te gaan of Sinterklaas bestaat of niet. Je kunt vertellen dat ze elk jaar een verhaal verzinnen om het spannend te maken, voor de televisie.
En @kiwi ik zou me niet druk maken om wat hij zegt tegen andere kinderen. Ze komen wel vaker met gekke verhalen thuis (hier in ieder geval) en het is sowieso al nep en gek
Ja dat is ook zo. Ik merk dat ik er moeite mee heb. Ik heb zelf goede herinneringen aan mijn kindertijd ivm sint en piet en zou dat mijn kind ook gunnen. Maar met de kennis van nu sta ik er gewoon niet meer achter.
Ik heb mijn kind (4) gezegd dat het ieder jaar een beetje spannend is maar dat het altijd goedkomt, en dat accepteert hij. Ja, hij vindt het spannend, maar wel op een leuke manier.
Waarom sta je niet achter sinterklaas vieren ‘met de kennis van nu’? Omdat het een leugen is die je je kind vertelt?
Ja dat is zeker zo en het vertellen als een sprookje is ook een manier om het toch ook te vieren. Mijn zoontje krijgt voor het eerst het echt meer mee. We gaan het zien hoe we er mee omgaan komende jaren.
Vanwege het gezeur die bij ons in de omgeving nog steeds is over zwarte piet. Dat de pieten hier eerst bruin(lichtbruin) worden geschminkt met daarover een paar zwarte vegen. Dat de pieten overal nog steeds de pakken aanhebben van de huisslaven.
Daarnaast (naast de kennis van nu) hebben we vlak erna kerst en (en zijn verjaardag ) en vind ik het allemaal een beetje veel.
Ik lees zoveel over een hele visie/strategie rondom sinterklaas en ‘het leugen’ en instaposts vqn influencers over sinterklaas zonder leugens en ik vraag me af wat het dan is dat er zoveel moeite is met ‘het leugen’?
Voor mij en mijn kinderen is het een verhaal met leuke herinneringen en eigenlijk alleen maar leuke momenten nu ik het zelf als moeder mee maak, en ik zie het probleem van de fantasie niet zo
Ja dit, en bovendien lieg ik heel vaak tegen mijn kinderen. Iedereen slaapt al, ja ook juf en die en die, dus inderdaad ga jij ook maar slapen. Ja, eet je korstjes op dan leer je later goed fluiten (wij kregen als kind te horen dat je dikke tieten kreeg), sorry de speeltuin is dicht
“Helaas de batterijen van dit speelgoed zijn op!”
Ik heb me echt compleet verraden gevoeld toen ik er achter kwam dat het niet waar was (woestttt was ik) en ken daar nog wel meer mensen mee. Wij hebben het altijd als een ‘verhaal’ gehouden en niet extra aangezet (ook omdat ik een kind kreeg dat het allemaal al spannend genoeg vond). Was voor ons een fijne manier om het verhaal wel mee te krijgen maar de overstap naar niet geloven ging ook redelijk soepel daardoor.
Ahh ja, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je er met gemengde gevoelens naar kijkt. Hier gelukkig alleen roetveegpieten zonder pruik, lippenstift, oorbellen etc, en zelfs mijn ouders (tot 10 jaar geleden gematigd pro zwarte piet) zien inmiddels in dat zwarte piet racistisch is. Dus geen lastige discussies meer
Zijn er hier ook ouders die niet op een lijn liggen qua Sinterklaas? Hoe geven jullie de traditie vorm in jullie gezin?
Ik heb hele warme gevoelens bij het feest en heb me nooit voorgelogen gevoeld. Mijn ex is om meerdere (en begrijpelijke) redenen anti en zou het het liefst niet vieren en compleet negeren. Ik begrijp zijn redenatie goed, maar wil graag een compromis te vinden.
Ik vind het prima om eerlijk te zijn over dat het nep is, maar hoop wel een gematigde versie te kunnen vieren met een keer schoen zetten en een cadeautje. Onze families en de opvang en later school vieren het immers ook gewoon en ik wil ons kind dat niet ontzeggen.
Iemand ervaring?
Mijn ex komt uit een land waar ze nog nooit van Sinterklaas gehoord hebben. Mijn zoontje weet dat de Sint enkel bij mama komt.
Bij papa komt dan weer de Kerstman (volgens zijn traditie) en in mijn huis weet mijn zoon dat wij voor kerst de cadeautjes kopen voor elkaar.
Dat werkt bij ons wel hoor. Zoon is 5 nu en hij vindt het normaal dat de Sint niet op twee plekken komt maar 1 huis uitkiest.
De eerste keer hadden we er niet zo goed over nagedacht en was het natuurlijk zielig want alle kindjes op school brachten hun speelgoed mee de dag erna en omdat mijn zoontje toen bij z’n papa was, had hij natuurlijk niets.
Ik heb toen na school hier snoep en speelgoed klaargezet en nu regelen we het gewoon dat hij op de nacht/ochtend van Sinterklaas bij mij slaapt. (België dus geen schoencadeautjes, enkel 6 december).
