Ik heb ‘t een paar keer geprobeerd maar mijn zoontje werd er heeeelemaal onrustig van. Of z’n fles ging veel te snel door de grotere speen of met een kleinere speen veel te langzaam waardoor hij er boos van werd. Hij is nu 10 maanden en geef ‘t gewoon niet. Hij eet super goed z’n brood, dus vind ‘t wel prima haha.
Oh en thanks iedereen voor de reactie op mijn autostoel vraag. Heel fijn!
Heb even opgezocht, wij gebruiken nu deze met jbpm
Maar die hebben we maar 1 in huis, heb wel een hele set dr brown gekocht omdat die ‘toch zo fijn!’ waren volgens vriendinnen, maar dus niet werken met jbpm. 
Nee hoeft niet maar zitten natuurlijk wel gewoon voedingsstoffen in. Volgens het cb is een papfles met volkoren/meergranenpap net zo voedzaam als een boterham en beker melk.
Edit: wat @Ovenschaal zegt dus. Had nog niet verder gelezen
Hier ook, met een papfles in de avond werd ze juist elk uur wakker, alsof het te zwaar op haar maag lag of zo. Ik doe het nu soms in de ochtend, dan drinkt ze meestal niet zo veel dus dan vult pap net wat lekkerder.
Ooooh dit heb ik nooit eerder gelezen
Wij gebruiken wel dr Brown met jbp. Wat we heel lang hebben gedaan is: laten beginnen met drinken met bijvoorbeeld speen 1 en als het dan tijdens het drinken wat dikker was geworden, wisselen naar speen 2. Dan liet ik ze wel meteen drinken zodra ik de fles had gemaakt, dus ik liet het toen niet staan om in te dikken (uiteindelijk in de maag dikt het toch ook in).
En nu gebruiken we ook vaak alleen speen 4, dan laat ik de fles wel even staan zodat het goed indikt. Moet zeggen, gaat hier prima 
ik voed ze dan wel echt rechtop, want met die speen 4 loopt het er heel snel uit als je de fles echt schuin houdt en als de voeding nog niet zo dik is.
Maar net als @Karl_Lagerfeld hier alle maten dr Brown spenen in huis. Ik ben blij dat ik niet de enige ben, want het voelde echt een beetje bizar om alle soorten in te slaan 
Ja de L speen van Difrax gebruikten wij altijd zonder problemen. Onze holy grail was ook om te roeren ipv te schudden, dan kwamen er geen klontjes.
Ik heb een soort strijd in m’n hoofd over onze baby die koorts heeft.
Morgen is haar opvangdag. Ik werk voor mezelf en mijn partner in loondienst.
Ik zie tegen hem: Ik ga een flauwe vraag stellen want ik weet het antwoord al maar ik wil hiermee een soort punt maken: wie blijft er morgen thuis om voor haar te zorgen?
Mijn punt: Hij krijgt betaald zorgverlof hiervoor (als ik het goed begrijp)?
Maar omdat ik ‘vrouw’ ben en ‘voor mezelf werk’ (wat schijnbaar dan minder belangrijk is ofzo?) Wordt het als vanzelfsprekend gezien dat ik dat zou doen. (Terwijl ik ook een stagiaire begeleid en geld moet verdienen die dag)
Dat wringt. Ook al is het voor mezelf eigenlijk geen probleem (want natuurlijk zorg ik met alle liefde voor haar en ben ik meer flexibel hierin).
Ik kreeg mijn punt niet gemaakt bij hem en hij vond dat ik moeilijk deed en bewust discussie zit uit te lokken. En liep toen weg. Daardoor wordt mijn standpunt alleen maar bevestigd ofzo?
Wat is jullie mening hierover?
Ik vind al dat je het niet zo had hoeven verwoorden. Gewoon ‘wie zorgt morgen voor haar? Dan doet de ander het de volgende keer’.
Bij ons is het gewoon logisch dat we dit met z’n tweeën oppakken. Wij kunnen gelukkig allebei thuiswerken en pakken dan allebei de halve dag, zodat we nog ongeveer 5 a 6 uur kunnen werken. Maar als dat niet zo was deden we het om en om.
Misschien is manier waarop verkeerd gevallen (het begin met flauwe vraag).
Maar maak erop uit dat jij eigenlijk elke keer op moet lossen?
Eerst was ik ook vaak degene die vrij moest nemen (geen zorgverlof), man zzper (niet werken is geen geld en evt klant verlies) maar we proberen nu in shifts te doen. Een de ochtend en ander de middag. Hij werkt evt in avond nog extra.
Wij hadden laatst de situatie dat er een calamiteit was op zijn werk op zijn vrije dag. Hij moest daarheen van zijn leidinggevende inclusief gevolgen als hij het niet zou doen. Omdat het zijn vrije dag was, was S. bij hem en ik aan mijn werk. Had meneer de leidinggevende geen boodschap aan en hij moest maar iets regelen. Ik vond dat ook wtf. Het thuisfront / de vrouw regelt zich maar ofzo?
Ik denk dat “ik ga een flauwe vraag stellen …” mogelijk al verkeerd is gevallen. Zou er gewoon goede afspraken over maken de ene keer hij en andere keer jij die het opvang zorgt. Of ochtend vs middag. En doe dat bv op een moment dat het jullie beide niet hoog zit.
Ik vind het lastig omdat ik mijn eigen tijden wat meer kan bepalen soms, en wat meer flexibeler ben, maar als het daardoor standaard telkens op mijn bordje komt en hij gewoon zijn ding doet en no stress (even zwart wit) dan vind ik dat ook niet zo prettig. Dit is de eerste keer nu dat het voortkomt dus vandaar dat ik het ook even wilde bespreken in plaats van er zomaar vanuit gaan.
Maar in de praktijk is het wellicht ook wel makkelijker als ik dat doe.
Want als ik tussendoor uitgebreid wil lunchen met een vriendin en dat uurtje savonds wil inhalen kan het ook zeg maar. (daar ben je ook eigen baas voor) Dat kaart hij ook telkens aan. Maar dat maakt mijn werk niet minder ‘belangrijk’ of het bespreken van de verdeling waard ofzo?
Het is ook een eigen strijd of struggle waardoor hij vind dat ik moeilijk doe. Het gaat mij meer om de mental load erbij en de vanzelfsprekendheid ofzo, waardoor ik het toch even wil aankaarten?
+Ik ben moeilijk vandaag
Je bent niet moeilijk omdat je een gelijke verdeling wilt. Ja, je kunt het 's avonds inhalen, maar je kunt geen acht uur 's avonds inhalen. Een uurtje misschien, ja, maar geen hele dag. Jullie hebben toch met z’n tweeën bewust een kind gekregen?
Ik vind het wel herkenbaar, niet dat ik al een baby heb, maar ik voorzie dit bij ons ook.
Ik werk 2 x 6 uur per week op locatie, en daarnaast nog 16 uur flexibel in te delen. Ik mag die uren dus de week erop maken, savonds maken, wat ik maar wil. Ook kunnen collega’s letterlijk mijn dienst opvangen en kunnen we dus onderling ruilen als dat nodig is.
Mijn man werkt altijd op locatie, en is gewoon net als z’n collega’s altijd nodig.
Ik hoop dat we uiteindelijk gewoon uit kunnen komen bij het om en om systeem, maar ben benieuwd hoe zijn werk überhaupt is met het toekennen van zorgverlof.
Hier iets andere situatie gehad. Mijn man heeft 2 maanden op dinsdagen en donderdagen in Eindhoven gewerkt op een project. Bij elkaar 4 uur reizen op een dag. Ik werkte thuis en op kantoor vlakbij huis (15 min rijden). Uiteraard is er in die periode elke week een dag geweest, altijd de dinsdag of donderdag, dat onze dochter ziek werd, koorts had, veel moest hoesten, iets anders waardoor ze vroeg opgehaald moest worden. We hebben toen de afspraak gemaakt dat als er iets is op maandag, hij het altijd doet. Woensdag en vrijdag zijn al parttime dagen. En als er wat was als hij in Eindhoven was dan belde ik hem, kwam hij zo snel mogelijk naar huis zodat ik eventueel nog uurtje voor het eten kon werken.
Het lastigste is dat in mijn baan niet zomaar 4 - 6 uur zorgverlof kan opnemen (uiteraard kan het wel maar verantwoordelijkheidsgevoel enzo) waardoor ik dan ‘s avonds of op mijn parttime dag nog uren inhaalde. Was echt wel zware periode en ben blij dat (door andere omstandigheden) er vervroegd een einde kwam aan dat project…
Als ons kindje ziek is, bekijken we samen onze werkdag en verdelen we de dag. Soms heb ik een vollere agenda en doet mijn man meer, en andersom. Echt samen kijken dus wie wat wanneer doet.
Ja ik ben hier in huis de gene die op locatie moet zijn (onderwijs / gehandicapten zorg) en mijn man kan thuis werken zelf zn uren indelen… van de 3 keer dat ze ziek zijn, vangt hij zo’n 2x op. En dan werkt ie inderdaad 5 avonden door… Maarja als ik elke keer de helft thuis moet blijven, dat gaat gewoon niet?
Wij vangen zoveel mogelijk 50/50 op, maar kijken wel naar het “soort werk”.
Edit: Nouja ziek zijn, of zoals afgelopen weken bijna wekelijks wel 1 van de 2 groepen een of 2 dagen dicht… alles waarbij ze “plotseling thuis zijn” dus.
Ik ben er nog op teruggekomen bij hem, en hij begreep het nu wat beter. Aangegeven dat we het per keer bekijken en het niet altijd zo is dat ik maar de meest makkelijke optie ben. Dat het ook kan zijn dat ik net een belangrijke afspraak heb of een drukkere periode etc. Het gaat mij ook vooral om de gelijkheid daarin. Ik wil ook proberen hem morgen dan bijvoorbeeld te laten bellen naar de opvang oid, zodat ook die mental load verdeeld is. (Alle regelingen doe ik normaal altijd) ook wel omdat hij dan net iets vergeet of anders doet dan hoe ik het zou doen. Maar wellicht is dat z’n incompedance 
.
Ik hoop dat in zulke gevallen zijn baas/collega’s het ook begrijpt (mannenbedrijf). Die weten dat ik voor mezelf werk en daarin best vrij ben. Maar juist uit principe zou ik het graag willen dat het de volgende keer zijn beurt is ofzo, om te zien hoe dat gaat. 
Heel fijn dat ik nu weet door jullie dat mijn gevoel hierin geen onzin is of moeilijk doen, waar ik over twijfelde.
Ik vind het eigenlijk wel logisch dat degene die thuis werkt dit op zich neemt? Of werkt je vriend ook thuis?
Ik huur een kantoor, mijn vriend werkt bij de baas op kantoor. Beiden in eigen woonplaats.
Vriend kan in theorie ook gewoon thuis werken maar dat wordt eigenlijk nooit gedaan binnen dat bedrijf.(vorig jaar maar 2 weekjes ofzo enkel tijdens die strenge lockdown, toen er boetes op stonden).
Wordt er wat moe van de laatste tijd dat je als vrouw soms moet verdedigen en vechten voor dit soort dingen. Kost ook allemaal veel energie. Dat men ook wat betreft je baby altijd jou als aanpreekpunt ziet, je meer ongevraagd advies of opmerkingen krijgt, en nog veel meer kleine dingen. (en het geeft een innerlijke strijd dat ik het eigenlijk ook niet anders zou willen voor die kleine, mijn eigen verantwoordelijkheidsgevoel).
Het lijkt me soms zo eenvoudig om een man te zijn. Maarja daar kan mijn vriend ook niks aan doen. 
