Heb je hier al wel eens over nagedacht? En zo ja, wat zijn je wensen?
Mijn voorkeur gaat uit naar cremeren (na verwijdering van nog bruikbare organen! Goeie @Opheliac) Ik zou dan heel graag willen dat het grootste gedeelte van mijn as uitgestrooid wordt op of bij zee, en een gedeelte mag beschikbaar blijven voor als mensen het in een urn of sieraad ofzo willen verwerken. Zo niet, dan alles uitstrooien. Ik zie dan wel voor me dat als mijn nabestaanden me willen gedenken, ze een mooie strandwandeling daar gaan maken en zich herinneren hoe enorm veel ik van het strand / de zee hield. Nuance; als as heel verontreinigend blijkt te zijn of slecht voor dieren, dan niet uitstrooien.
Als afscheidsmoment zou ik het best mooi vinden als mensen samenkomen, maar alleen de mensen waar ik ook echt iets mee had / contact mee had. Geen ramptoeristen.
Vegan hapjes, mijn favoriete muziek (misschien zelfs gewoon mān random favorietenlijst van Spotify, als dat tegen die tijd nog bestaat, dat is wat ik het meeste luisterde) en mooie herinneringen ophalen. Liefst wel in een beetje een vrolijke, liefdevolle sfeer.
Er hoeft geen zwart gedragen te worden, men mag komen hoe ze willen. Bloemen vind ik een beetje zonde / niet zo duurzaam, dus dat hoeft van mij niet zo nodig.
Wel zou ik, als ik het ooit officieel opschrijf ofzo, erbij zetten:
Ik ben er niet meer, ik merk het niet meer. Dit waren mijn wensen toen ik leefde, maar als het voor jou (nabestaande) niet goed voelt en je hebt liever een graf dat je kunt bezoeken als aandenken; doe maar. Het is voor jou afscheid nemen en afsluiten.
Je hoort vaak dat nabestaanden het heel moeilijk vinden als er geen duidelijke wensen zijn, omdat ze dan in hun verdriet dat ook nog moeten bepalen. Maar ik vind toch dat de keuze voor cremeren / begraven uiteindelijk bij hen moet liggen omdat het voor hen nog een ding blijft zegmaar.
Ben heel benieuwd of meer mensen hier wel eens over na hebben gedacht en zo ja, hoe je 't zou willen!
ļø
triest vind ik, zulke dingen