Ja volgens mij is het ras niet zo heel bekend. Althans niet hier. In Amerika zie je ze vaker.
Haha heeeeel herkenbaar. Ik had er eerst twee: een gele en deze groene (mannetje). De gele was een vrouwtje en die legde weleens een eitje al waren die nooit bevrucht. De laatste keer dat ze een eitje heeft gelegd is haar dat helaas fataal geworden en is ze gestorven aan legnood. Ik heb toen nog vanalles geprobeerd met warme olie om het eitje er uit te krijgen en haar druivensuiker gegeven om aan te sterken, maar helaas.
De gele was een stuk liever dan deze. Vrij rustig. Kon er ook vrij dichtbij met mijn hand al was ze niet tam. Ze liet zich ook niet pakken dus als dat eens moest gebeuren dan moest dat met een leren handschoen aan omdat ze vet hard beet. Had je dr dan eenmaal, dan vond ze het prima en kon je dr op haar hoofdje kroelen en at ze ook bijvoorbeeld wat banaan uit je hand. Ofja, eten, ze viel er meer op aan alsof ze een maand niks had gehad haha. Echt keihard happen voor het leven.
De groene daarentegen is meer een pitbull. Daarom durf ik er ook geen nieuwe bij te zetten omdat hij letterlijk alles aanvalt wat hem niet zint. Schoon water geven, voerbakje vullen, jelly of fruit/groente in zijn kooi hangen vindt ie inmiddels prima, maar als je iets te dichtbij komt dan gaat het luchtalarm af en wordt hij ook echt ontzettend boos. Zelfde als wanneer hij een piepje ergens hoort of een deuntje op tv dan produceert hij zoveel decibel dat je oren gewoon pijn doen.
Hij is geboren met een kromme teen. Daar heeft hij verder helemaal geen last van, maar hierdoor moeten zijn nagel wel regelmatig geknipt worden omdat die naar boven groeit en dus niet langs zijn stok kan afschuren. Om dat te doen moet ik dus wederom de dikke leren handschoen aantrekken en een soort van ninja skills uitoefenen om hem te pakken te krijgen. Vervolgens schreeuwt hij moord en brand en probeert hij je overal waar maar kan te bijten. En als hij dan eenmaal ergens vast heeft gebeten dan laat hij niet los. Eten boeit hem op dat moment ook niet, net als aaien. Dat laat ie ook echt duidelijk merken door wederom flink om zich heen te bijten. Pas als hij weer terug in zijn kooi zit is het weer prima al geeft hij dan nog wel de rest van de dag je een death stare als je hem ook maar probeert aan te kijken.
Los laten vliegen durf ik dan ook echt niet. De groene is er ooit een keertje vandoor gegaan toen ik de gele wilde pakken. Toen duurde het meer dan een uur voordat ik hem weer in zijn kooi had want vanzelf teruggaan doet hij niet, zelfs als je er superveel lekkers in doet.
Vroeger heb ik een paar grasparkieten gehad die super tam waren en los vlogen. Eentje kon toen zelfs praten, maar echt alle trucjes die ik toen op hun toepaste om ze tam te krijgen lijken bij catharinas averechts te werken. Of in ieder geval bij de mijne.
Al twijfel ik soms er aan of hij wel doorheeft dat hij een catharina is, want die zouden juist lief moeten zijn, niet veel kabaal maken en relatief makkelijk tam te krijgen zijn, maar nope niet met deze