Mijn beste vriendin (al 25 jaar) is een corona-wappie en heb ik tijdens corona niet gezien. Wel hebben we wat geappt (vooral ik)
Maandag stuurde ik weer een leuke foto (die dag 10 jaar geleden) en daar kreeg ik leuk reactie op.
Ik stelde voor om weer eens af te spreken, want mis haar toch wel.
Maar sindsdien geen reactie meer
Mensen die hier in de straat kei hard gaan staan bellen!!! Hallo het galmt hier tering erg ga in je huis bellen joe
Ik had een droger besteld en de deur om laten zetten (rechtsopenend ipv linksopenend) zodat de wasmachine opgeschoven kan worden en je zo hups de was van de ene in de andere machine kunt doen zonder dat er deuren in de weg zitten. Komen ze het net installeren want geen zin om zelf te doen, blijkt de slang van de wasmachine te kort waardoor ik alsnog naar de bouwmarkt moet voor een nieuwe slang en dus alsnog zelf dat moet gaan installeren. Meteen ook dit t-shirt aanschaffen ZUCHT
Van die mensen die hun agenda altijd belangrijker lijken te vinden. En het zijn toevallig altijd mannen. Alsof alles om hun agenda draait, ROT OP. Zoveel ergernis.
Dat ik dit jaar meer heb gehuild dan ooit
Zo stom hele week is t zonnig en mooi weer, vandaag werk ik thuis en wil ik m’n beddengoed lekker buiten drogen, is het bewolkt en dreigt het te gaan regenen.
Dag 3 van de verbouwing, nog 10 dagen te gaan. Zelfs als we allebei expliciet aangeven dat ze mij niet lastig mogen vallen maar mijn vriend vragen moeten stellen, staat er om de zoveel minuten weer iemand in mijn werkkamer. Ik snap spontaan waarom mensen vrij nemen voor dit soort dingen (voor mij geen optie want zit in de voorbereidingen van het drukste kwartaal).
Dat er iemand met krukken het ov in komt maar er geen zitplek meer is en ik (wéér!!) de enige ben die vraagt of diegene wilt zitten. Ik kan zelf ook niet heel lang staan, maar kan het gewoon niet aan zien dat iemand met krukken of een oud iemand moet staan. Echt waar is het fatsoen gebleven?
Ben even Steenrijk, Straatarm terug aan het kijken en ergens stoor ik me aan de zooi in het huis van het ‘arme’ gezin. Voortuin, achtertuin, huis zelf. Overal ligt zooi/spullen. En dan hebben ze 3 dochters waarvan er 2 autisme hebben waarbij ze vertellen dat 1 daarvan nogal snel vol zit. Ik denk dan zelf altijd, een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd.
Ja inderdaad ze moeten gewoon stoppen met arm zijn, arm zijn is een keuze!
Ik vind het heel laag om zo te oordelen over mensen die in een moeilijke situatie zitten. Het is niet zo simpel.
Ik snap wel dat jij dan denkt “huh maar waarom doe je dan niet…”
Maar wat je dan juist moet proberen is om in plaats daarvan dit gewoon te zien, voor waarheid aan te nemen en jezelf dan herinneren: “oke, zo te zien is het niet zo simpel! Anders hadden ze het huis zelf wel opgeruimd” “Zo te zien werkt mijn brein anders, wat een geluk heb ik dat ik deze situatie niet ken”
Je hoort mij niets zeggen over arm zijn? Het gaat om de rommel in huis. Dat het voor iedereen gezonder en fijner zou zijn als het huis niet boordevol spullen zou staan.
Je meent het.
Maar niks staat los van elkaar en om dan te zeggen dat jij je eraan ergert is gewoon een oninvoelende opmerking snap je.
Ben ik met je eens, is ook een manier om naar te kijken. Persoonlijk zou ik het zelf geen enkel probleem vinden om mensen in zo’n situatie te helpen om een begin te maken. Want vaak zie je door de bomen het bos ook niet meer en is het lastig om een begin überhaupt te maken. In het programma hebben de ‘rijke’ mensen hun voortuin opgeruimd en gezelliger gemaakt + de eetkamer opgeruimd en daar waren ze helemaal happy mee.
Het gevaar is dus gewoon dat mensen al gauw denken “nou als ik hen was dan zou ik …”
Maar waar het om gaat is: ja, als zij jou waren zouden ze vast ook doen zoals jij. En als jij in hun situatie zat dikke kans dat jouw situatie er dan precies zo uit zag. Dus in plaats van “Ik snap niet waarom ze niet gewoon …” kan je beter denken “Aha, dit is dus wat de situatie doet.”
Als je mensen erbij helpt, fair play to you hoor.
Snap ik. Al ben ik niet onbekend met de situatie. Mijn jeugd was min of meer hetzelfde qua situatie, maar thuis was het altijd schoon en opgeruimd en ik denk dat zoiets wel meehelpt met rust creëren voor je gezinssituatie. Ik druk me misschien nogal verkeerd uit, maar als ik mensen hoor zeggen dat ze onrust hebben en het niet naar hun zin hebben in huis maar dan wel zie dat alles propjevol staat denk ik: creër daar eerst rust in. Desnoods met hulp.
Is daar trouwens geen instantie voor? Zou wel een mooi initiatief zijn.
Waarschijnlijk kunnen ze dat dus echt niet. Niet iedereen heeft dezelfde mogelijkheden. Aangezien er autisme in de familie zit kan het best zo zijn dat de ouders ook niet goed het overzicht hebben. Natuurlijk zou het ook voor hen prettiger zijn om in een opgeruimd huis te wonen maar blijkbaar lukt het ze niet. Daar mag best wat meer compassie voor zijn.
Ik kan geen instagram meer gebruiken tenzij ik mijn telefoonnummer invoer. Mooi niet dat ik mijn telefoonnummer aan instagram gaan geven (geen zin in dat het straks op straat ligt na het zoveelste datalek) en ik vind het prima om helemaal met instagram te kappen, maar ik had een DM naar een bedrijf gestuurd met een vraag en nu kan ik dat antwoord niet bekijken
Mezelf. Ik heb al vrij lang last van mijn longen, paar keer longontsteking gehad maar het gaat met vlagen. Soms maanden niets en soms ineens ellende. De laatste weken ook weer het gevoel dat ik niet volledig kan ademen en na stuk wandelen zit ik piepend op de bank. Ben ondertussen afgelopen half jaar meer dan genoeg op corona getest en steeds negatief gelukkig. Nu wil ik maandag echt de huisarts bellen om een afspraak te maken maar ik zie alweer zoveel beren op de weg dat ik het uit wil stellen. Ben bang dat een negatieve zelftest niet voldoende is voor een afspraak.