Hier ben ik het helemaal mee eens.
Ik heb me best vaak ‘eenzaam’ gevoeld als eerste generatie student binnen mijn gezin. Vooral mijn vader zag niet per se de noodzaak van een universitaire studie en heb vaak te horen gekregen dat ik beter kon gaan werken.
Ze wisten niets over inschrijving, wat mijn studie inhield, over studentencultuur, konden mij financieel weinig tot niet bijstaan.
Tel daarbij op dat mijn moeder hier niet is opgegroeid en dat ik amper gekleurde mensen op de uni zag en dat heeft er wel voor gezorgd dat ik me nogal een imposter heb gevoeld tijdens mijn studie.
Nu ben ik niet het type die dat op Linkedin zou gooien en ben ik prima terechtgekomen, maar ik snap het gevoel wel.