Ik kreeg precies hetzelfde antwoord. Jarenlang moeten pushen voor ik een doorverwijzing kreeg naar het ziekenhuis. Daar ook nog twee jaar moeten aankloten voor ik eindelijk door een specialist werd gezien. Zij maakte één echo en kon direct zien wat het probleem was en dat ik al die jaren gewoon gelijk had.
4 likes
ja helaas, ik ben ook een typisch voorbeeld van weggestuurd worden door de huisarts wegens te vage klachten. De huisarts constateerde een psychosomatische achtergrond voor mijn klachten, want jonge vrouwen die nemen te veel hooi op hun vork.
ik heb zo’n twee, drie jaar rondgelopen met vermoeidheidsklachten totdat mijn fucking dermatoloog erachter kwam dat mijn nieren het gewoon niet meer deden.
11 likes
Mijn moeder werd meerdere keren per maand opgehaald door de ambulance wegens heftige buikpijn waar ze doodziek van werd. Werd toen gezegd dat het “psychisch” was, na een aantal maanden bleek haar fucking blinde darm ontstoken. Erge is nog dat zij ook begon te twijfelen aan zichzelf.
3 likes
Dit zit zo diep in onze cultuur. Het is zo verschrikkelijk schadelijk. Ik heb zelf ook zo’n verhaal en hierdoor een trauma opgelopen waardoor ik niet meer in mijn eentje naar artsen durf.
En ik ben heel mondig, verbaal sterk en kan mijn verhaal goed beargumenteren, maar nee:
- Hier doen wij niets mee
- Gaat u maar naar de psycholoog
- Er is niks mis met u
- Controlefreakerige types zoals u hebben dit soort klachten (say what?!)
- Etc…
Inmiddels blijk ik aangetoonde zenuwpijn te hebben. Niks ingebeeld, niks mentaal, niet psychosomatisch, maar fysiek. Zoals ik al 100x gezegd had.
7 likes
Dit brengt me ook terug naar de tijd dat mijn lever tumoren nog niet gediagnosticeerd waren en de huisarts zei dat ik vast bulimia had en daardoor zo veel pijn rond die streek had 
Omdat ik 3 jaar daarvoor anorexia had. Toen mijn moeder zei dat ze bulimia niet herkende bij mij, zei de huisarts (een vrouw overigens ook) dat tienermeisjes er heel goed in zijn dat te verbergen. Echt fijn, die huisarts heeft niet alleen mijn vertrouwen kapot gemaakt maar ook mijn band met mijn familie 
13 likes
Dit soort dingen ken ik helaas ook.
Had vage buikpijnklacht. Mannelijke huisarts. O ja mevrouw u loopt bij een psycholoog, je hebt paniek aanvallen.
Daarna regelmatig bloedprikken e.d.
Bleek half jaar met koliek aanvallen te lopen veroorzaakt door galstenen.
3 likes
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Gelukkig uiteindelijk zelf om een echo gevraagd, anders had ik er misschien nog wel langer mee gelopen 
7 likes
Owja echo, zagen ze ook niks op.
Had er een ontsteking aan mijn alvleesklier voor nodig. Ook toen zagen ze op de eerste echo jn het ziekenhuis niks.
Borrelnootjes:
11 likes
Wat verschrikkelijk! Dan heb ik nog geluk gehad dat ze ze bij mij wel zagen (eentje was ook echt een soort van paasei qua grootte dus die viel ook niet te missen denk ik)
3 likes
Misschien kan je bij de spoiler even vermelden wat eronder staat 
7 likes
Borrelnootje
1 like
M’n diabetes type 1 werd voor m’n diagnose door een mannelijke huisarts afgedaan als een soa en ik kreeg antibiotica mee. Volgens mij woog ik toen al 45 kilo. Pas een maand later werd ik door een andere arts doorgestuurd naar de eerste hulp.
1 like
Wat naar zeg. Hebben jullie dat nog nabesproken met de huisarts ?
2 likes
Ik kwam met druk op de borst klachten bij mijn huisarts, daar werd mijn bloeddruk gemeten en die bleek torenhoog. Ik had ook last van mijn arm dus de huisarts vertrouwde het niet en belde een ambulance. Ondertussen werd ik kortademig en voelde ik me echt met de minuut slechter. Ik begon te zweten etc. Ik afgevoerd, komt er na een drie kwartier op de eerste hulp een mannelijke arts die wat vragen stelde en die gooide het echt meteen op stress? ‘Als moeder met jonge kinderen ervaar je natuurlijk veel stress blabla chocoladevla’ en 5 minuten later stond ik weer buiten. Terwijl ik 5 minuten daarvoor nog plakkers op me had zitten en op een brancard binnenkwam etc, stond ik nu op de parkeerplaats op mijn man te wachten😅 Mijn huisarts was het daar gelukkig niet mee eens en heeft nog allerlei onderzoeken aangevraagd waaruit bleek dat het inderdaad niet helemaal goed zat. Maar goed, als moeder met jonge kinderen heb je nou eenmaal stress hè.
Ook bij mijn zwangerschap waarbij ik het hellp syndroom kreeg (hele hoge bloeddruk etc) werd er steeds gezegd dat mijn klachten gewoon bij het ziektebeeld hoorde en ‘als het erger werd ik aan de bel moest trekken’, en dat deed ik. Elke dag trok in aan de bel en niemand die wat deed. Totdat ik met 36 weken ineens begon te stuipen en te doen en ik snel magnesium toegediend moest krijgen. De volgende dag moest onze baby gehaald worden. Elke dag gaf ik aan zieker en zieker te worden en niemand die ingreep of het serieus nam. ‘Neem nog maar een paracetamol en doe het rustig aan’.
Ik ben het zo zat om niet serieus genomen te worden😭
11 likes
Als moeder van een dochter met dt1 doet me dit gewoon pijn om te lezen 
1 like
Denk je na je teringdrukke avonddienst op de HAP even lekker relaxt op het forum te lezen. 
17 likes
Dat tanken langs de snelweg duurder is. Gewoon nooit over nagedacht
3 likes
Ik had laatst juist een hele fijne ervaring ook met m’n huisarts.
Mn dochter van 6 maanden werd steeds benauwder, HAP dacht corona, hij dacht aan bronchiolitis dus schreef antibiotica voor, maar zei ook direct dat als er een moment was dat ik me daar niet goed genoeg bij voelde hij haar door zou verwijzen naar de specialist. Ook als dat 5 minuten na ons bezoek was. Vond het heel fijn om zelf te kunnen bepalen wat we gingen doen en niet te hoeven smeken om zorg.
Heb inderdaad een uur later teruggebeld dat ik toch naar de spoed wilde en dat werd direct geregeld. Het bleek RS virus overigens.
6 likes
Fijn om te horen! Zo hoort het ook, dat er aan het einde van het consult gecheckt wordt of alle partijen tevreden zijn en wat te doen als…
En ik wil niemand zijn shit-ervaring kleiner maken, want in de medische wereld ben je een soort van overgeleverd aan diegene die je treft natuurlijk, aan de andere kant denk ik: kom op, je bent overal zelf bij, als je niet happy bent met het beleid dan kun je ook zelf in actie komen en de telefoon (opnieuw) pakken.
We leven in een land wat bij onderzoek meestal in de top 3 of top 5 beland qua beste gezondheidszorg ter wereld. Je hebt het recht op vrije artsenkeuze en het recht op een second opinion. Voel je je ongelukkig of niet gehoord: laat het er niet bij en spreek je uit. Geef aan wat je denkt en wat je zou willen!
11 likes
Ik vind dit echt een beetje ongepast om te zeggen nav de eerdere posts. Je kan zo vaak bellen als je wilt maar dat betekent niet altijd dat je ook de juiste hulp krijgt. Ja ik ben er zelf bij maar ik kan niet bij mijzelf een scan uitvoeren ofzo?
37 likes