Waar kwam jij pas heel laat achter? #2

Centraal Station
#1726

Je mag het ongepast vinden, maar volgens mij nuanceer ik het voldoende; als iemand naar huis gaat en je hoort er niets meer van, zowel ziekenhuis als huisarts, dan ga ik er vanuit dat het “goed” is en niet dat er iemand thuis zit die nog steeds allerlei klachten heeft en allerlei andere onderzoeken danwel behandelingen had verwacht. Als dat wel zo is zul je toch in actie moeten komen. Nee, zelf een scan aanvragen kan niet, maar aangeven dat je je ongehoord en onbegrepen voelt wel.

Rotte appels zijn er altijd, maar het overgrote deel mensen in de gezondsheidszorg werkt er niet om mensen af te schepen of zich er makkelijk vanaf te maken, maar om mensen zo goed mogelijk te helpen.

Ik ben denk ik vrij communicatief en check regelmatig of dat wat we afspreken oke is voor de patiënt, en tóch zijn er mensen wel eens boos of teleurgesteld omdat ze wat anders hadden gehoopt of verwacht en dan denk ik vaak: oke ik heb op geen enkel moment gehoord/begrepen/gevoeld dat dat was wat je wilde. Dat wil ik mezelf best kwalijk nemen, maar communicatie is wel tweerichtingsverkeer.

Edit: en ik hoef mij/ons/de zorg niet te verdedigen, maar sorry die urge voel ik wel heel erg.

Edit 2: en als er echt schandalige zaken gebeuren, dien aub klachten in! Echt, doe het. Ik meld me suf richting het ziekenhuis waar ik mee samenwerk qua zaken die niet goed lopen. :sweat_smile:

16 likes
#1727

Ohja dat was bij mij ook. Ik kwam bij de (mannelijke) huisarts. Flink afgevallen, super moe. 200m fietsen was al te veel, dan wilde ik alweer slapen. Veel plassen, veel drinken snachts (echt 1,5 liter in een keer en dan paar uur later weer). Ik dacht zelf aan pfeiffer, want 2 goede vriendinnen hadden dat en was niet bekend met diabetes. Ik kon heel het rijtje afvinken met klassieke klachten.

Huisarts wilde mij naar huis sturen met de mededeling dat het afvallen van de anticonceptiepil kwam en ik verder gewoon moe was. Gelukkig was ik zo mondig om te zeggen ik wil dat er bloed wordt geprikt. Als er een anticonceptiepil is waar je na 3 jaar ineens extreem van af valt zou dat wel bekender zijn en dit klopt gewoon niet. Vanwege het vele drinken en mijn gezeur besloot hij de assistente maar een vingerprik te laten doen en een bloedprikformulier te maken. Assistente viel bijna van haar stoel door de hoge waarde en ik mocht niet eens meer zelf naar huis fietsen, maar kon mijn moeder bellen en meteen door naar het ziekenhuis.

Maar is goed, gelukkig lag het aan de pil en was ik gewoon moe :+1:t3:

Jaren later ben ik overgestapt naar andere huisarts, had een menstruatie die maar niet op hield (al 2-3 weken) en waarbij ik niks meer kon van de pijn. Liep ook leeg, wat niet normaal was voor mij. Volgens huisarts moest ik af wachten. Had al 3x gebeld en werd niet eens gezien. Uiteindelijk oo vrijdagavond de hap gebeld en moest meteen komen om buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit te sluiten. Dat was het gelukkig niet, maar wel abnormaal. Daar medicatie gekregen en binnen een dag was het klaar.

Nu heb ik juist een superfijne huisarts. Die dan bv na een paar dagen zelf nog belt nadat ze ons door heeft verwezen naar de kinderarts om te checken hoe het gaat.

5 likes
#1728

Ja ik voel me hier ook erg ongemakkelijk door om dit allemaal te lezen. :frowning:

3 likes
#1729

Omdat mensen hun eigen persoonlijke pijnlijke ervaringen delen? Waarom is dat ongemakkelijk (oprechte vraag)

9 likes
#1730

Ik denk dat niemand hier jouw kennis en kunde betwijfelt, of die van anderen hier die in de zorg werken, en ik denk dat het je dan inderdaad op tweerichtingsverkeer kan gooien. Je moet werken met de informatie die je krijgt.
Dat doet alleen niets af aan de manier waarop seksisme (en ook racisme) uit de samenleving nu eenmaal ook doorwerkt in de medische wereld, waarbij mondigheid en gehoord worden een stuk problematischer liggen door diepgewortelde ongelijke machtsverhoudingen. Dat verklaart ook deels de gezondheidskloof tussen arm/rijk lager/hoogopgeleid. Gelukkig is daar steeds meer aandacht voor juist ook vanuit de medische wereld zelf, waardoor deze verhalen eerder gedeeld en afgekeurd worden. Ik denk dat dat alleen maar goed is; inclusief jouw adviezen en reactie. Het is een maatschappelijk probleem, niet dat van individuen of een enkele sector.

36 likes
#1732

Dit valt echt weer precies onder ‘vrouwen mogen pas mee doen als ze zich als mannen gedragen’. Want je MOET pushen en opstaan voor jezelf en meer eisen als je op een normale manier geholpen wilt worden met je gezondheid. Het ligt weer allemaal aan ons vrouwen, en totaal niet aan de mannelijke artsen die met hun expert status en daarmee uitstralende macht ons onzeker maken met een statement dat ze als feit uitspreken.

Dat sommige vrouwen beter voor zichzelf zouden mogen opkomen is misschien een feit. Maar dat is niet het probleem. Het probleem is dat dit überhaupt niet nodig zou moeten zijn.

39 likes
#1733

Wat verschrikkelijk om mee te moeten maken, Gato. Mijn vader heeft net 3 weken in het ziekenhuis gelegen en we zijn zo bang geweest voor dit scenario. Hij had dezelfde klachten: zoveel pijn, kon niet meer eten, alles kwam eruit, kilo’s afgevallen. Hij was al weken ziek. Pas bij het 4e(!) bezoek aan de huisarts waar hij heel erg op zijn strepen moest staan werd hij doorgestuurd. Ze hebben hem meteen gehouden in het ziekenhuis met een obstructie van de dikke darm. Grootste oorzaak hiervan: darmkanker. Goddank bleek dat het niet te zijn, hij is nu geopereerd en heeft een stoma. Maar het vertrouwen in de huisarts is weg. Als hij hier nog langer mee door had moeten lopen, was die darm geknapt en was het hem fataal geworden.

@Krabsalade ik snap dat het ongemakkelijk voor je is om te lezen. Maar dit zijn serieuze verhalen die niet onder het tapijt geveegd moeten worden. Superfijn dat jij goed luistert naar je patiënten. Ik hoop dan ook dat je je niet persoonlijk aangesproken voelt. Als je goed leest gaat het om situaties waarin mensen zich wél uitgesproken hebben. Vaak keer op keer. En nog steeds niet serieus genomen zijn. Het is niet bij iedere zorgverlener een kwestie van eens goed in gesprek gaan. Uiteraard gaat er ook veel goed en doet iedereen zijn werk met de beste bedoelingen, maar er gaan ook dingen (soms systematisch) fout en dat levert heel veel schade en leed op.

10 likes
#1734

Ohh daarom kost het me een nier als ik daar m’n weekboodschappen haal

6 likes
#1736

Dat gevoel kreeg ik ook bij mij en een ex. Ex at een periode heel veel zooi en had uiteindelijk wat last van brandend maagzuur. Hij ging meteen de huisarts bellen, kon direct langskomen en werd doorgestuurd voor een gastroscopie. Was niks aan de hand en het was weer weg toen hij normaal ging eten.

In dezelfde periode kreeg ik last van hoge koorts en zulke pijn in m’n rug dat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest. Uiteindelijk toch de huisarts (dezelfde) gebeld en kreeg het advies ‘uitzieken’ en mocht ook niet langskomen. Meerdere keren teruggebeld en net zo lang aangedrongen tot de huisarts me uiteindelijk liet langskomen. Nierbekkenontsteking

4 likes
#1737

Maar wordt er dan aan de telefoon gezegd dat je niet langs mag komen met de klachten die je dan hebt? Kan je geen online afspraak inplannen? Ik bel eigenlijk nooit meer en plan gewoon online iets in. Dan kunnen ze je niet weigeren ofzo.

1 like
#1739

Ik snap @Krabsalade wel, maar snap al de frustraties in de verhalen hier ook wel. Ik ben ook mondig en brutaal genoeg om hulp te vragen en te krijgen, maar ik ben ook meerdere malen tegen een muur aangelopen bij wat dokters. Een keer op de HAP toen ik einde van het zwangerschap nierkolieken en nierstuwing had ben ik door een oude witte mannelijke arts naar huis gestuurd met “ hoort bij je zwanger zijn ga maar naar huis”, thuis aangekomen besefte ik pas wat is hier nou gebeurd en heb ik teruggebeld en ben ik daarna meteen ingeleid om te bevallen ( via een andere HA op de HAP)… Een andere keer liep ik al enige tijd met rugpijn en sterk afwijkende bloedwaarden waarbij de hoogleraar/arts tegen mij heeft gezegd “zit tussen je oren meisje, misschien moet je stoppen met je opleiding en naar de psycholoog” terwijl zijn collega mij heeft gediagnosticeerd en ik al jaren aan anti/tnf zit. Hij heeft nooit zijn fout toegegeven.

Het is voor wat hoogopgeleide mondige mensen soms al lastig om door te dringen bij de zorgverlener, laat staan dat jij je niet goed uit drukken of taal niet machtig bent. Helaas zien we af en toe schrijnende gevallen. Neemt niet weg dat het gelukkig in 99/100 (zoiets) het goed gaat.

15 likes
#1740

Kennis van mij is ambulanceverpleegkundige. Ik ken geen pittiger en kordater type dan zij. En door haar werk snapt ze ‘de code’ van het ziekenhuis en artsen als geen ander. En toch is zelfs haar tijdens de bevalling een ruggenprik geweigerd. Ze heeft liggen smeken in dat bed. Maar men vond het niet nodig en dat ze nog maar even door moest zetten.

5 likes
#1741

Bij die van mij kon je toen alleen maar bellen inderdaad en dan werd aan de telefoon bepaald of je een afspraak kon krijgen.

Mijn nieuwe huisarts is trouwens wel echt een tof mens en ze vraagt ook altijd wat je vindt van haar voorstellen. Ze geeft soms ook meerdere opties waar je uit mag kiezen. De vorige deed dat nooit.
Heb haar gelukkig niet vaak nodig, maar de ervaringen die ik wel heb zijn heel prettig. Sinds haar komst is de praktijk zelf ook moderner geworden en hebben ze een digitaal afsprakensysteem genomen waar je ook vragen in kan stellen en foto’s uploaden enzo

5 likes
#1742

De keer dat ik probeerde superduidelijk te zijn en dus al mn klachten opgeschreven had op een briefje zodat ik niks zou vergeten werd ik nog net niet uitgelachten door een vervangend arts. Hij had het blijkbaar zo druk toen mm eigen huisarts op vakantie was, “daar heb ik geen tijd voor hoor”.

Edit: wel even complimenten voor diegenen die het wel goed doen. Mijn allereerste huisarts was echt geweldig, die kende je ook. Die wist dat ik niet langs kwam voor een kwaaltje dus die nam me altijd serieus. Nog altijd jammer dat hij met pensioen is.

3 likes
#1744

Gelukkig bestaat geneeskunde opleiding uit ongeveer 70% vrouwen,

6 likes
#1745

Ik snap heel goed de ongemakkelijkheid van het zorgpersoneel bij het lezen. Zelf ook hulpverlener in een branche waar veeeel nare dingen over worden gezegd (vaak ook wel terecht) en dan denk je soms aaargh maar ik doe zó mijn best (dat hoor ik gelukkig wel terug van de mensen met wie ik werk) maar dat kan best lastig zijn.

Maar ook ik ben ook vaak genoeg niet serieus genomen in de zorg. Vooral de laatste keer vond ik dat erg moeilijk omdat ik voor mijn gevoel echt heel duidelijk was in wat ik wilde en wat ik al had geprobeerd en er 0,0 naar geluisterd werd. Ik vind het eerlijk gezegd best moeilijk om voor mijzelf op te komen, met name door respect die ik voor de arts heb. Toch lukt het mij wel steeds beter en als er dan nog niks mee gedaan wordt, vind ik dat echt heel rot. Bij de mentale zorg heb ik het ook regelmatig gehad helaas. Totdat ik een goede psycholoog kreeg die wel door mij heen kon prikken. Mensen die je serieus nemen zijn goud waard.

5 likes
#1746

Dit zijn allemaal voorbeelden van situaties waarin mensen juist wél aan de bel trekken. Daarmee heeft alles wat jij zegt in je post dus geen relevantie in deze discussie.

Imo gaat het zeker niet alleen om rotte appels. En het is óók niet zo dat artsen een apart slag volk zijn van allemaal botte harken.

Dit is de cultuur van ziekenhuizen en onder artsen. Net als in elke andere organisatiecultuur heeft dat effect op hoe mensen zich gedragen. En dat heb je vaak zelf niet eens door.

Aan de ‘ontvangende kant’ van dat gedrag kan het gekmakend zijn.

Vergeet ook niet de enorme afhankelijkheid waar je als patiënt in zit. In zo’n relatie heb je als arts echt véél meer te doen om de communicatie goed te houden. Het is géén tweerichtingsverkeer. Je hebt verdomme een aandoening, een klacht, iets waarom je daar uberhaupt zit, en daar komt angst, paniek, onzekerheid, pijn, ongemak bij kijken. De meeste patiënten hebben echt geen mentale ruimte om zich òòk nog weerbaar te moeten opstellen in de communicatie.

Artsen hebben echt werk te doen. En heel eerlijk, maar zo’n reactie als die van jou vind ik gewoon kut. Want feitelijk leg jij het probleem gewoon per direct terug bij de patient. Precíés zoals in al die verhalen die hier gedeeld worden.

EDIT dit bijvoorbeeld, dit zegt toch echt helemaal niemand hier?!

Als je in je spreekkamer luistert zoals je hier leest, op dingen reageert die patienten helemaal niet zeggen, zou ik jezelf zeker niet ‘vrij communicatief’ noemen.

6 likes
#1747

Sow dit doet me echt pijn. Ik laat het erbij.

22 likes
#1748

Ik vind dat laatste wel echt onnodig om te zeggen. Niemand zit hier in zijn of haar professionele hoedanigheid. En onterecht klagende patiënten zullen er zonder meer zijn. Misschien nog wel meer voor jonge, vrouwelijke artsen.

17 likes
#1749

Ja hebt gelijk dat ik dat niet zo op de man moet spelen. Ik zat vrij hoog in mijn emotie. @Krabsalade mijn excuses daarvoor, ik neem dat terug.

2 likes