Mijn oma zit al jaren in een verzorgingstehuis omdat ze alzheimer heeft. Nu is ze een paar maanden geleden gevallen waardoor ze haar heup heeft gebroken. Wonder boven wonder hebben ze willen opereren en is ze er zo goed en zo kwaad als het kon bovenop gekomen.
Nu heeft ze echt afgelopen week een tia gehad waardoor ze kortdurend verlamd is geweest aan een zijde van haar lichaam. Nu was het even de vraag of ze door die tia nog goed zou kunnen blijven slikken (iets wat blijkbaar vaker gebeurd bij mensen met alzheimer na een tia(?)).
Nu ging dat gisteren weer wat beter maar laat mijn opa net weten dat ze waarschijnlijk toch gaan beginnen met morfine omdat ze zo onrustig is. En dat het aflopende zaak is.
En ik weet niet wat ik nu moet voelen, mijn oma is al jaren niet meer mijn oma door de alzheimer. En ik voel eigenlijk gewoon niks. Ik vind het heel erg voor mijn opa, maar meer niet. En ik vind dit zo stom van mijzelf dat ik niks voel en het me weinig doetā¦ bahbah.
Sorry weet niet wat ik hiermee wil maar wilde het even van me af schrijven
ik denk dat we snel door het seizoen zijn.
!
