Hahahah heel kasteel vol wasmachines, wat een feest. Maar nee denk dat alle wasmachines die door Miele worden geexploiteerd gewoon worden genummerd. Heb helaas maar 5 tot m’n beschikking.
Oh jongens ik heb me nu toch iets lekkers ontdekt. Afbak-chocoladebroodjes.
Uit de vriezer van delifrance ?
Gewoon van de Plus! Maar dit klinkt ook als een plan.
Ja… die hebben we hier niet haha.
Maarrrr deze heeft onze appie en zijn idd
Ik heb voor mezelf een stappen (qua lopen) doel, per week. Nu ben ik er 2000 van verwijderd en loop ik als een idioot al 10 min door mn woonkamer rondjes.
Vroeger was het echt veel makkelijker om een verlanglijstje te bedenken. Gewoon op de deurmat liggen tot het grote Intertoysboek kwam en uitknippen maar. Tegenwoordig zit ik weken te broeden en kom ik niet verder dan pantoffels, bloemen en chocola. En het is niet eens mijn 50e verjaardag.
Is er iets dat je leven echt beter zou maken? Als je kijkt naar je dagelijkse leven
Altijd cappuccino > melkopschuimer
Altijd Spa rood > soda stream
Altijd verse pasta > pastamachine
Zo koop ik altijd cadeaus voor je medeboomers iig
Ik ben bang nu. Ik zit op de bank en zie opeens een lampje aangaan die op sensor werkt vanuit mijn ooghoek, een stuk verder staat ook zo’n lampje die op sensor werkt… gaat zo’n 2 seconden later aan. Heel eng, mijn kat is het ook niet die ligt naast me.
Heel vreemd, nooit gebeurd dat die lampjes zomaar uitgaan en nu opeens achter elkaar alsof er iemand langsloopt?? Heel raar.
Een huis, een bad, een vaatwasser, een hond. Beetje out of reach allemaal.
Melkopschuimer is misschien wel een goeie though
een badjas, het forumbadje of een broodrooster? zijn de dingen die ik nu op m’n lijstje heb gezet haha
En de lichten in mijn badkamer flikkeren opeens ook.
Ik denk dat ik bezoek heb.
Mijn leven begint echt onleefbaar voor mij te worden. En daarmee bedoel ik niet mee dat ik suïcidaal ben of zo, want dat ben ik absoluut niet. Ik ben ook niet depressief. Maar een mens kan niet enkele jaren zonder ‘thuis’, een extravert iemand functioneert niet een halfjaar zonder vrienden te zien en zowat een jaar zonder echte ontspanning. Werd ik eerst jaren beperkt door mijn gezondheid, nu voel ik me door Corona zo beperkt. Openbaar vervoer te risicovol, weinig privacy om mensen hier in dit huis te ontvangen, geen mogelijkheden om echt te ontspannen. De volledige truckendoos werkt niet meer en het laatste redmiddel in dit soort situaties - ‘s nachts wandelen terwijl de meeste mensen slapen - mag niet. Gevoelens van liefde, gezelligheid, veiligheid kan ik niet meer voor de dag halen, alsof de laatste herinneringen daaraan zijn opgeloste. Studenten die niet begrijpen dat hun docenten ook op hun tenen lopen. Terwijl andere mensen na een dag werken ongeacht locatie ergens thuis kunnen neerploffen en vaak nog iemand hebben om tegenaan te liggen of hun dag te bespreken, sta ik er helemaal alleen voor. Ik begin weer een schim van mijzelf te worden. Ik denk ook niet dat ik de huidige situatie nog langer volhoud dan 4 maanden. En alle hulp die kan krijgen heb ik er al bijgehaald maar het is niet genoeg. En de enige oplossingen zijn pas haalbaar als ik afgestudeerd ben en ben ingeënt.
Gebruikt iemand hier de app sleep Cycle? En werkt deze bij jullie? Als ik mijn wekker aan wil zetten hangt de app vast.
Nu moet ik voor het eerst sinds ik een iPhone heb, (sinds de iPhone 4 dus) de gewone wekker aanzetten met een vervelends ringtone. First world problem haha
Knuffel.
Beetje van de schrik bekomen? Lijkt me eng als opeens de lichten ook meegaan doen…
Ugh ik stress hem ook echt.
Omg Jesus zo glad, net falikant onderuit met m’n fiets nu zijn m’n billen ook helemaal doorweekt
Wow werd vannacht supermisselijk wakker, dacht echt dat ik een spontane buikgriep te pakken had. Maar was gelukkig na een halfuurtje over.
Ik denk dat het te maken heeft met dat ik de pil te dicht op elkaar genomen heb (was er 1 vergeten). Hebben anderen dat ook weleens?