Vandaag is het precies 9 maanden dat mijn ouder plotseling niet meer leeft en het voelt zo onwerkelijk.
Ik had nooit gedacht dat ik verder kon leven met dit gemis. En net vandaag heb ik de sleutels ingeleverd van mijn vorige woning en dat voelde ook echt als rouw, afscheid nemen van mijn huisje. Toch ook de plek waar ik alles heb meegemaakt en associeer met die weken rondom het overlijden, alsof ik dat ook achter moet laten nu.
Het ging redelijk oké vandaag, totdat ik zojuist thuis kwam en post op m’n nieuwe adres open van een schat van een vriendin met “Ik denk aan je vandaag. Dubbel!’
Zo lief ![]()