Al met al klinkt dit toch wel heel positief. Wat fijn dat je omgeving zo begripvol reageerde. Mensen kunnen je soms zo verrassen met hun reactie, he? En wat een lief compliment van de stagebegeleidster dat ze jou wel als een goede juf ziet, maar je besluit wordt er inderdaad heel dubbel door. Weten dat je waarschijnlijk wel op de goede plek zat, maar misschien niet op het goede moment, lijkt me best lastig. Gelukkig heb je nog genoeg toekomstplannen en je komt er vanzelf achter hoe je die het beste kunt uitvoeren 
Ik heb een tijdje geleden iets vergelijkbaars gehad (wel minder ingrijpend dan bij jou hoor). Ik had een extra klus aangenomen op mijn werk, die in theorie uitdagend was en precies in mijn straatje zou passen. Alleen ik raakte er zo gestresst van, dat ik bevroor achter mijn laptop op dagen dat ik daaraan moest werken en op een gegeven moment begon ik erover te dromen. En ik bleef maar tegen mezelf zeggen dat ik moest doorzetten en dat het een kwestie van wennen was, terwijl ik diep van binnen wist dat dit niks ging worden (op dat moment). Dus op een gegeven moment heb ik aangegeven bij mijn leidinggevende dat ik met die klus wilde stoppen en hij reageerde zo begripvol, en zei dat ik het zelfs op een ander moment alsnog mocht proberen. Ergens ben ik nog steeds boos op mezelf omdat ik heb gefaald/opgegeven, maar ik ben vooral heel erg opgelucht.
Nu heb je wel een fijne hodogbar in Urech, Dogma, maar ik ben nostalgisch 
Zo zielig
ik was helemaal hyped door dit bericht dus dacht ik doe het gewoon nu. Maar het is nog te vroeg