Ik heb een prima loon en voor het aantal uur dat ik werk zeker méér dan prima. De meeste van mijn collegaâs maken hiervan gebruik om nog meer te werken (een aantal werken zelfs 7 op 7 en zotte uren door nog een full-time job erbij te doen), omdat we dus veel meer vrije tijd hebben dan de gemiddelde mens, maar ik vind het zelf wel prima zo. Ik geniet erg van mijn vrije tijd en ik kan prima rondkomen. Ik vind het sowieso maar kwalijk dat iedereen altijd maar meer geld wil, meer luxe, groter wonen etc. Dat interesseert me niet.
Maar af en toe ben ik wel bang dat ik hier later spijt van krijg. Ik maak nog meer onconventionele keuzes en ik ben bv. niet echt bezig met sparen om een huis te kopen. En dan maak ik me zorgen dat ik later denk âhad ik maar wat meer gewerkt om meer te sparenâ of âtoen kon het zo gemakkelijk en was ik luiâ. Maar ik probeer dat los te laten, want ik wil ook geen kinderen (dus ik ben alleen voor mezelf verantwoordelijk), wie weet denk ik op mân sterfbed juist âhad ik maar wat meer genotenâ en mensen met een ânormaleâ job, verdienen ook gewoon wat ik verdien.
Ik kan er wel geen bedrag op plakken, denk ik, want ik leef niet zo goedkoop. Ik geef weinig geld uit aan huur, vaste lasten, kleren en spullen, maar wel veel aan vakanties, uit eten gaan, boeken en lessen/studies.
Ik denk dat niet zozeer het geld dat ik maandelijks overhou me comfortabel doet voelen, maar wel dat ik een bepaald bedrag qua spaargeld aan de kant heb staan als buffer waar ik niet hoef aan te komen. Ik volg mân uitgaven niet echt strak op, ik voel me gewoon comfortabel, maar als ik geld van mân spaarrekening terug zou moeten overzetten naar mân lopende, dan is dat wel even een alarmbel in mân hoofd. Ik wil binnenkort een grote uitgave doen waarvoor ik aan mân spaargeld moet zitten en dan zou ik dus onder het bedrag komen dat ik in mân hoofd heb, en ik twijfel dus al mĂĄĂĄnden of ik het wel zal doen.
(Maar ik zou wel wat meer moeten sparen, denk ik.)
Ik weet niet of dat een antwoord op je vraag is/of je hier iets aan hebt.