Ik vind mān nieuwe baan heel leuk, en het is ook mijn droombaan dus ik prijs mezelf echt mega gelukkig dat ik er zit, maar imposter syndrome is so real. Ik denk de hele tijd dat ze binnenkort doorhebben dat ik het helemaal niet kan en ik mān proeftijd niet eens doorkom. Het helpt ook niet dat we een heel klein team zijn en het dus voelt alsof al mijn āfoutenā onder een vergrootglas liggen. Ben zó moe de hele tijd en mān faalangst is echt weer op een toppunt nu, ik word er gek van.
Ik weet dat dit over twee maanden ofzo een stuk rustiger is, maar ik wil dit deel zo graag overslaan en naar het moment skippen waar ik op mān plek ben (werkte het maar zo). Wil gewoon even niet gezien worden, beoordeeld worden of telkens op mān best moeten zijn omdat ik nog indruk moet maken 