Ik ben daar inderdaad mee bezig met collega’s. Er zijn er vele die bezwaar maken. Het lastige is dat we het wel eens zijn met onze eigen functie maar niet meer met de verhoudingen. Die onderbouwing zijn we samen aan het opstellen.
Vanuit de unit zijn er al vele bezwaarschriften gemaakt, men heeft het herijken niet zo heel slim aangepakt.
Vervelend!
Gaat het dan niet meer om dat je het oneens bent met het functiehuis, en de opbouw?
En evt ontevreden met hoe het proces is gegaan, en/of dat jullie daar niet goed in zijn meegenomen? Dan zou ik het proberen kort te houden, en missh aangeven dat je het tijdens een gesprek mondeling wil toelichten
Ik ben vandaag eindelijk voor mezelf opgekomen op werk. Ik zeg altijd overal ja en amen op, terwijl ik het er eigenlijk niet mee eens ben. Vandaag heb ik gezegd hoe ik over bepaalde veranderingen die zij willen doorvoeren denk en heb ik daar in mijn ‘‘zin’’ gekregen. Ben daar stiekem best wel trots op aangezien ik al 32 jaar over me heen laat lopen door alles en iedereen.
Ik heb binnenkort mijn laatste dag op werk. Ik heb er maar een paar maanden gewerkt, maar wel een leuke band met collega’s. Niet bijzonder hoor, maar wel gewoon altijd vriendelijk enzo. Ik wil nu eigenlijk niet zomaar verdwijnen, wat op mijn vorige tijdelijke functies altijd een beetje was. Is trakteren gangbaar? Of is er een andere manier om afscheid te nemen?
Je kan misschien wel iets van taart of gebak meenemen om er toch even bij stil te staan met je collega’s? ik denk dat je dan wel een goede handgreep hebt om eventueel ook woorden aan te koppelen en het mooi af te sluiten.
Ah goed idee inderdaad, ik heb vegan brownies besteld nu, hoop dat dat in de smaak valt.
Weet iemand hier misschien of het mogelijk/gebruikelijk is (dat laatste misschien niet echt) of heeft iemand ervaring met een pauze tussen 2 contracten, of eigenlijk tussen het eindigen van een tijdelijk contract en het begin van de verlenging daarvan? Ik heb nu een tijdelijk contract tot en met mei en vraag me dus af of, wanneer het verlengd wordt, ik kan aangeven dat ik graag bijv 2 weken of een maand pauze zou inlassen, of dat dit niet kan of gewoon heel vreemd zou zijn? Het is mijn eerste ‘echte’ baan dus vind het lastig in te schatten 
Ik zou eerder vragen om de mogelijkheid tot vakantie (aldanniet in de vorm van onbetaald verlof of het aankopen van extra dagen in ruil voor geld 
> een manier waarop je zelf de kosten opvangt als je te weinig verlof opbouw hebt iig)
Waarom zou je dat willen? Wil je er wel blijven werken?
Mogelijk is het zeker. Ik heb meerdere collega’s gehad die dat hebben gedaan. Meestal tussen stage - baan, maar ook wel tussen twee tijdelijke contracten in. Zou het gewoon even vragen aan je leidinggevende.
Nog een update;
10dagen geleden had ik evaluatie met mijn manager. Daar heb ik uiteraard aangegeven dat ik mijn job heel graag doe, maar dat ik vind dat de verloning vanuit de firma waarvoor ik werk niet helemaal correct is. Hij moedigde mij helemaal aan om ook voor andere functies te gaan als de kansen zich voordoen. Hij heeft ook in de positie gezeten en de sprong gewaagd toen. Hij gaf mij groot gelijk dat ik als volwaardige interne aan de slag wil voor alle voordelen…
Vandaag wou mijn manager mij kort spreken over iets. En hij kwam met het verhaal dat hij over mijn loonpakket heeft gesproken met de budgetmanager van mijn firma. Ze hebben verschillende opties waar nog (veel) marge mogelijk is. Het is niet de eerste keer dat ik erover “klaag” tegen mijn manager, maar hij neemt het deze keer wel serieus en dat is een fijn gevoel 
Nu afwachten wat de komende weken brengen, wat ze mij willen/kunnen bieden 
Best wel trots op mezelf met deze vooruitgang 
Bij ons wordt altijd even de tijd gegeven aan de collega zelf om het nieuws te delen, daarna maakt de leidinggevende het bekend.
Zou wel bij hen navragen wat zijn afweging is geweest om jou te passeren en naar jouw leidinggevende te gaan. Wellicht is een van de redenen van zijn vertrek jou als leidinggevende en heeft hij je daarom gepasseerd, maar zo zijn er nog 100 argumenten mogelijk.
Nee wij hebben een goed band verder en heb hem gister ook gevraagd of zijn keuze puur werkinhoudelijk was en of het te maken heeft met gang van zaken of cultuur op de werkvloer. Was absoluut niet zo.
Wellicht omdat ik er weinig ben volgens sommigen (ben er 2 keer per week momenteel) doordat ik deels in ziektewet zit en thuiswerkdagen heb afgesproken.
Maar alsnog ben ik altijd telefonisch bereikbaar. Ik ben wel 25 jaar jonger dan deze persoon, miss speelt dat mee. Naja ik laat t maar gaan.
Misschien was hij bang dat het door jou niet meer tijdig verwerkt zou worden/doorgegeven aan de baas nu je half ziekgemeld bent. Ik denk daaraan omdat het vandaag de laatste van de maand is en hij misschien met z’n opzegtermijn zat? Maar uiteindelijk is hij de enige die je kan vertellen waarom.
Ik merk dat ik het afgelopen jaar ermee zit dat ik heel erg twijfel of ik nog heel hard wil werken omdat ik bang ben dat ik mijn kans op een ‘burgerlijk leven’ met een partner of gezin misloop. Terwijl er helemaal geen partner in beeld is. Ik merk dat ik steeds meer opmerkingen krijg van anderen dat er ook nog een leven is naast het werk. Die heb ik ook wel maar dan met vrienden. Maar ik erger mij er heel erg aan dat men doet alsof ik geen partner heb omdat ik zo hard werk. Terwijl ik op dit niveau blijf doorwerken omdat ik geen zin heb om op een parttimedag thuis te zitten terwijl mijn vrienden met hun gezin zijn en niemand is om mee af te spreken.
Ik snap deze gedachte, maar ipv het zo te zien, kan je het ook zien als een dag voor jezelf waarbij je dingen voor jezelf doet. Zo heb ik het altijd gezien, als een dag waarop ik niks hoef en gewoon kan doen waar ik zin in heb, of dat nou afspreken is, sporten of gewoon een dag netflixen of een boek lezen. En dan is zo een parttime dag echt wel lekker hoor, haha.
En dat je door fulltime te werken geen partner hebt, vind ik een rare redenatie van je omgeving. Zoveel mensen die fulltime werken hebben wel een relatie en zoveel mensen die parttime werken hebben geen relatie. Dus vooral doen wat voor jou goed voelt, dat is uiteindelijk het belangrijkste.
Ja eens @Maurice! Ik zie ook niet in waarom je minder zou moeten gaan werken als je een partner zou willen zoeken. Je kunt toch ook in de avonden en het weekend daten. Daar heb je geen parttime baan voor nodig.
Dat vind ik ook heerlijk zo een dagje. Ik merk alleen steeds meer dat ik met de jaren vereenzaam en soms een heel weekend als een opgave zie omdat het soms niet lukt om met mensen af te spreken (omdat ze liever met hun gezin of partner afspreken). Ik ben bang dat drie vrije dagen in de week ‘te veel’ voor mij gaat zijn ofzo. Ik ga binnenkort nadenken of ik een stapje hogerop wil op werk maar ik blijf de stemmen van anderen horen in mijn hoofd die zeggen, als carrieretijger wordt je niet gelukkig. Ze leeft alleen om te werken etc.
Dit is toch heel afhankelijk van jou en hoe leuk je je werk vindt/gepassioneerd erover bent en hoeveel stress je er van ervaart? Ik ben gepassioneerd over mijn werk maar er zijn ook heel veel andere dingen die ik leuk vind (zoals koken, sporten, vrienden zien, wandelen, lezen etc) waardoor ik als ik de kans krijg zéker Max 4 dagen zou willen werken. En ook om bij te komen trouwens. Maar voor sommige mensen is hun werk nou eenmaal het belangrijkste en leukste in hun leven - als dat bij jou ook zo is zou ik wel nagaan of je een idee hebt hoe dat komt (is het ook coping/afleiding? Heb je bewust/onbewust een overtuiging dat carrière/werk/aanzien het belangrijkste is in het leven en vind je dat ook echt of zijn er andere dingen die je belangrijker vindt? Etc)
Als je omgeving (vrienden, familie, mensen die jou goed kennen?) zoiets tegen je zeggen zou ik wel nagaan of er een kern van waarheid in zit (dat je er niet gelukkig van wordt). Maar als jouw vuur gewoon in je werk ligt en je eigenlijk gewoon het liefste werkt, tja dan zou ik daar lekker voor gaan haha
Edit: je zegt ook dat je vereenzaamd, dat is echt een rotgevoel en het is niet makkelijk daar iets aan te doen maar het kán denk ik wel? Dat lijkt mij eigenlijk ook een afzonderlijk “probleem”?