Ik heb een dilemma en ik hoop hier wat meer inzicht te krijgen voor een beslissing.
Ik zit al bijna 10 jaar bij mijn huidige werkgever maar ik roep al een jaar dat ik wel weg wil. Het gaat niet zo goed op het werk, ik heb het idee dat we op het punt van omvallen staan, en ik ga al een hele tijd niet meer met plezier heen.
Vorige week heb ik een gesprek gehad bij een ander bedrijf. Het werk wat ik daar zou moeten doen is deels hetzelfde als nu, maar er komt ook een stuk bij waar ik geen kennis van heb maar wat wel te leren valt natuurlijk. De werkdruk daar is vrij hoog (ik heb nu amper werkdruk). Ik heb een prima gesprek gehad met 2 personen, waarbij 1 van de 2 mij voor m’n gevoel niet zo lag. Ik werd een beetje kriegel van haar maar ik moet wel ook met/voor haar werken.
Morgen hebben we een tweede gesprek, ik heb daardoor het idee dat zij (ook) twijfelen. Mijn vriend zegt dat dit onzin is en dat dat heel normaal is. Het is meer 10 jaar geleden dat ik gesolliciteerd heb, en bij dat gesprek was ik eigenlijk bij voorbaat al aangenomen, geen idee dus eigenlijk hoe het werkt.
Ik ben heel erg geneigd om voor de veilige weg te kiezen dus hier te blijven, maar ik haal totaal geen voldoening uit m’n werk, krijg er totaal geen waardering voor intern, en ik word er ook niet vrolijker van. Het bedrijf waar ik gesolliciteerd heb zegt veel te doen voor de werknemers, zoals coaching, opleidingen etc., en dat staat me wel aan. Wat ik lastig vind is dat ik van 1 van de 2 dus een irritant gevoel krijg (maar goed, aan de andere kant, het was maar een gesprek van een half uur), en dat er heel veel op me af gaat komen wat ik niet ken. Aan de andere kant denk ik wel dat het leuker gaat zijn dan wat ik nu doe. Het gaat om een baan die niet voor het oprapen ligt ben ik achter gekomen (helaas), dat speelt ook mee.
Nou ja, toch een redelijk verhaal geworden, ik hoop hier op wat meer inzicht dus kom maar op!