Jazeker. Je bouwt maandelijks een deel van het totaalbedrag op. Je ontvangt dan je eindejaarsuitkering naar rato.
En @Stroopwafel helaas is er niet echt een HR afdeling en hij is nog niet opgesteld. Wel is het alvast gedeeld dat ze ermee bezig zijn. Ik ga er idd zelf geen energie meer in steken. Er is een reden dat ik ziek thuis zit en dit gedoe ga ik/wil ik mijn herstel niet laten belemmeren verder. Juridisch hulp mag er lekker mee aan de slag
Het valt me soms echt op hoe slecht twintigers met de computer om kunnen gaan. Ik had nu een meid die niet wist hoe je op de computer je mail kan lezen Ze vroeg naar welke website je dan moet gaan. Herkennen jullie dit?
Ik hoor dit vaker maar zelf nog niet meegemaakt, ik ben eind twintig en kan dit in ieder geval wel maar heb ook typecursus gedaan en meer opgegroeid met computers dan smartphone/tablet, denk dat dat voor jonge twintigers alweer anders is
Als eindtwintiger ben je voor mij een bijna dertiger! Ik heb ook regelmatig dat ik hun vraag gewoon in eerste instantie niet begrijp, omdat ik dan denk: huh nee dit zal je wel niet bedoelen. Of bijv collegas die dan alleen het scherm aanzetten en niet de computer zelf
. Maar het zal inderdaad heel erg uitmaken of je met computers bent opgegroeid of alleen met een tablet/telefoon ofzo.
@Blablabla dit klinkt echt als zo’n jaren '90/2000 ‘blondjes mop’ () waarin iemand geen backspace maar tippex gebruikt op het scherm
Dan sta je toch echt gek te kijken.
Mijn werk (onderwijsinstelling) heeft een auto ontmoedigingsbeleid. Je krijgt ook maar tot iets van max 30 km enkele reis vergoed en dan een paar cent, dacht iets van 6 cent per km. Maar goed, tot een paar maanden terug waren mijn arbeidsvoorwaarden heel goed qua scholing dat ze voor me betaalde dat ik het geen probleem vond, maar dat is nu niet meer van toepassing. Sinds begin dit jaar konden we kiezen uit of een auto vergoeding (vergoeding was verwaarloosbaar met het aantal km die ik maakte) of een OV businesscard en voor dat laatste heb ik gekozen. Nu lees ik dat de NS weer stakingen aankondigt in september en ik weet van vorig jaar dat dat voor flinke chaos zorgde bij ons, ik ging toen nog met de auto.
Nu twijfel ik, ga ik op eigen kosten met de auto a 82km enkele reis. Of ga ik op mijn strepen staan bij HR en worden gezien als zeikerd dat ik perse mijn reiskosten vergoed wil krijgen of dat ik anders niet kom? Of ga ik management overtuigen om het online te doen, iets wat vorig jaar absoluut geen optie was?
Snap dat het irritant is, maar dit heeft volgens mij nul zin. Reiskostenvergoeding is geen recht, dus als in je CAO 30 km max tot 6 ct per km staat, is dat gewoon de afspraak. Je hebt geen enkele geldige reden om dan niet te komen volgens mij.
Het gaat om 11 september toch? Ik werk ook in een onderwijsinstelling waar iedereen van ver wordt geacht met OV te komen (voor personeel is er ook geen parkeergelegenheid beschikbaar). En juist daarom zijn ze best coulant in op zo’n stakingsdag vergaderingen en onderwijs (nog meer dan normaal) naar online te verplaatsen. Zeker omdat het vooraf is aangekondigd zorgen collegas er samen voor dat dingen die écht fysiek samenkomen inhouden op andere dagen worden gedaan.
Ik ken de CAO niet uit mijn hoofd maar wat als jij geen auto had gehad? Waarom jou verplichten te komen als de manier van vervoer niet mogelijk is… Lijkt me een heel valide argument
Maar ze heeft wel de mogelijkheid om te komen (want een auto), dus daarmee geen valide argument.
Ik krijg niet het gevoel dat dat je graag wil meedenken, maar daar kan ik naast zitten.
Maar als @PizzaFunghi gekozen heeft voor een NS Business Card en de werkgever dus niets anders vergoed (vanwege die keuze) dan lijkt met met lastig voor een werkgever te zeggen dat ze móét komen zonder een vergoeding en ervan uitgaande dat er alternatief vervoer voor haar beschikbaar is (ze kan vanwege de NS regeling haar auto hebben weggedaan, hem moeten delen met een partner of om andere reden niet beschikbaar hebben).
@PizzaFunghi zoals eerder aangegeven, als ik jou was zou ik me richten op de mogelijkheid van online werken voor je alternatief vervoer oppert
Ik weet niet precies hoe het zit qua rechten. Maar ben je niet zelf verantwoordelijk om op locatie te komen? Ongeacht welke reiskostenvergoeding er is?
Ja dat lijkt me ook. Zeker voor een aangekondigde staking, dan heb je tijd om een alternatieve manier te zoeken om op je werk te raken.
Ik zou eerder proberen of het mogelijk is om thuis te werken onder die omstandigheden @PizzaFunghi
Bedankt voor het meedenken iedereen, ook de kritische noot dat vergoeding geen recht is. Ik denk inderdaad dat het onderwijs online verzorgen de beste optie is. Ga dit volgende week ook meteen in de groep gooien zodat we op tijd een plan kunnen maken.
Nou ja ik bedoel het verder niet onaardig, maar ik denk dat dit het standpunt van HR gaat zijn om eerlijk te zijn, dat heeft weinig te maken met meedenken. Dan kan je wel dreigen met niet komen, maar je staat niet in je recht volgens mij, dus dat lijkt me niet slim.
Ik had het trouwens opgevat als dat @PizzaFunghi het volledige bedrag van haar autoreis vergoed wilde krijgen, en ik denk dat dat er niet in zit. Wel mee eens dat ze voor de rit recht zou moeten hebben op de in de CAO afgesproken 6ct per km met een max. van 30 km per reis.
Bah ik heb echt geen zin om te werken morgen. Ik heb op mn flikker gehad van mn manager. Ik ben te fel (ja zeker een deel waarheid in). Er zijn blijkbaar 2 mensen die liever niet op kantoor zijn als ik er ben. Ik kreeg een hele stortvloed over me heen. Naar mijn punten of zienswijze werd niet geluisterd. Naar mijn mening zijn deze 2 collegas ook niet de braafste vanwege rasistische opmerkingen en micro agressie.
Een heel functiehuis herijking helpt zeker niet in mn werkplezier.
Ik begrijp er echt wel punten uit. Ik weet dat ik fel kan zijn. Maar dit was wel een grote bak stront.
Waar het op neer kwam. Mijn manager helpt me graag oprotten.
Ik weet natuurlijk niet de exacte bewoordingen van jouw manager en ik weet ook niet hoe jouw band verder met hem/haar is. Maar wat ik zou doen is nogmaals het gesprek aangaan. Zowel met je manager als met die twee collega’s. En dan, hoe moeilijk ook, even niet om jouw kant te doen nu, maar om nogmaals te luisteren. Niet omdat jouw kant er niet toe doet, zeker wel, maar omdat het klinkt alsof het bij hu behoorlijk hoog heeft opgelopen en misschien al iets is wat al tijden speelt maar nu pas bij jou wordt aangekaart (als dat zo is, is dat ook niet oké!). Het klinkt niet alsof er nu ruimte is voor jouw kant. En wat je dan kunt doen, is echt luisteren zodat die ruimte er wel ontstaat. En jij ook jouw kant van het verhaal laat horen. Uit jouw verhaal klinkt het of jouw manager de kant van je collegas al heeft gekozen en dan de strijd aangaan heeft echt totaal geen zin. Tenzij je graag wel een andere baan wil of met een rotgevoel naar het werk. Nogmaals ik weet niet wat jouw manager precies heeft gezegd of dat ‘helpen oprotten’ vooral jouw interpretatie betreft maar van een manager verwacht ik ook wel meer dan gelijk dit soort dingen te zeggen. Vandaar dat het ook klinkt alsof er al langer iets speelt en het er nu uitkomt. Morgen met opgeheven hoofd naar kantoor (?) en een gesprek aanvragen. En blijf vooral rustig, luister en niet overal op happen bijvoorbeeld met ‘ja maar…!’ want dan bevestig je ze alleen maar. En wees daarin ook kritisch naar jezelf, maar vooral open voor hun ervaringen.
Ik hoop nu vooral niet dat je dit aanvallend opvat, dit is echt alleen helpend bedoeld. Ik heb soortgelijke situaties ook meegemaakt en vanuit verschillende posities. En het is echt een rot situatie. En precies daarom pleit ik er altijd voor om dingen zo snel mogelijk uit te spreken zodat het niet blijft etteren en een groot ding wordt.
Dankjewel voor dit bericht. Het komt voor mij zeker niet aanvallen over, eerder opbouwend, dus oprechte dank!
Het gesprek aangaan vind ik inderdaad erg lastig, het liefste meld ik mij ziek. Maar dat zet zeker geen zoden aan de dijk.
Ik vind het persoonlijk erg slecht van mijn manager dat hij de namen heeft genoemd van deze 2 collegas. Hij zou hen in bescherming moeten nemen. Want nu weet ik wie dat zijn. Niet dat ik daar nu iets mee doe, dus dat scheelt.
Mijn band met mijn manager is niet al te top. Ene kant zou ik zeker met hem een gesprek willen aan gaan. Maar mijn gevoel is dat er totaal niet naar mijn kant van het verhaal geluisterd kon worden afgelopen week. Dat zit me best wel dwars. Mijn gevoel is op dit moment dat ik niks meer goed kan doen.
Kan ook best dat deze collega’s zich zodanig onveilig hebben gevoeld dat ze het zelf ook niet erg vinden of zelfs goed dat je hun namen te horen heb gekregen
Ik zou ook opnieuw in gesprek gaan om ook zelf te leren (je zegt zelf dat je weet dat je fel kunt zijn) en jouw uitleg alsnog te kunnen doen, jouw reden waarom
Lijkt me een onhoudbare situatie dat er collega’s zijn die niet willen komen als jij er bent en dat jij rondloopt met het idee dat je manager wil dat je oprot
Ik vroeg laatst aan de collega achter de receptie of ze wat post-its had voor me. Ze wist niet wat het was