Neen. Omgekeerd: vrije dagen noteer ik.
Of inderdaad specialere zaken zoals after work, quiz of op een andere locatie werken.
Toen ik nog wisselende diensten had zette ik die wel in mijn agenda, maar meer zodat mn man ze kon zien, omdat ik van werk een aparte app had met mn rooster. Nu ik gewoon 4 dagen 9 tot 17 werk, zet ik dat niet meer in mijn agenda.
In mijn werkagenda heb ik dan wel weer staan wanneer mn roostervrije dag is en wanneer ik thuis werk, maar dat is meer voor mijn collega’s dan mezelf.
Gewone werkdagen niet, maar bijvoorbeeld morgen heb ik een teamdag op locatie, die zet ik er wel in, zodat ik niet 's ochtends met mijn slaperige hoofd uit automatisme naar kantoor ga terwijl ik ergens anders moet zijn. En vrijdag ga ik met mijn werk naar een klimaatdemonstratie (betaald demonstreren, love mijn job ) en dat zet ik er ook in, zodat ik op tijd vertrek (krijg wel een herinnering ook van mijn werk-Outlook, maar gewoon voor de zekerheid zet ik het ook in mijn telefoon)
Indd net als de rest hierboven. Een standaard werkdag niet maar wel bijzonderheden rondom werk ter extra reminder. Maar je kunt gewoon proberen wat fijn voor jou is? Zodra je gewend bent aan je werk is dat beter te beoordelen.
Ik zag zo’n interessante vacature voorbij komen, waarvan ik denk dat ik de kennis ook wel grotendeels heb. Maar ik vind mezelf er te jong voor ofzo? Je begeleidt mensen individueel en hebt ook contact met de naasten en je coördineert de zorg. Ik ben 25 maar lijk gewoon 19, denk dat die mensen en hun ouders (het is voor de doelgroep jongvolwassenen) echt gaan denken ‘ben jij mijn casemanager?’.
Anderzijds wel enkele jaren ervaring met de doelgroep als groepsleider + soort van familieervaringsdeskundige… als ik deze vacature zag over 5 jaar, had ik sowieso gereageerd. Maar nu durf ik niet. Jammer dat die onzekerheid me dan zo in de weg zit! Werken als groepsleider/sociotherapeut vind ik niet spannend meer, maar dat doe ik dan ook al 7 jaar.
Reageren kan geen kwaad toch? kun je altijd nog zien of het nu al bij je past of niet
Je kan altijd er een sollicitatie heen sturen en dan zien hoe het loopt. Misschien is er ruimte tijdens het gesprek om je twijfels hierin weg te nemen. En misschien dat de eerste indruk van mensen wel is dat je er jong uitziet maar als je eenmaal aan het werk bent en je laat zien dat je gewoon kennis en kunde hebt trekt dat ook wel weg. Misschien zit je onzekerheid hierin ook meer in je hoofd dan het in de praktijk echt iets is waar je tegenaan gaat lopen. Ik zou het echt proberen.
Je beschrijft mijn situatie 7 jaar geleden, maar dan in een ander vakgebied. Ik had opeens de leiding over 80 mannen in de beveiliging. Heel veel medewerkers tegen pensioenleeftijd aan en hun eerste indruk was dat ik HR deed of stage liep. Laat je daardoor nooit tegenhouden! Het heeft bij mij heel goed uitgepakt. Als ze je eenmaal leren kennen dan weten ze wat ze aan je hebben.
Ik kan het proberen, heb morgen ook een meeloopdag als groepsleider ergens en dat leek me ook wel interessant. Maar ze hebben meerdere kandidaten uitgenodigd na het gesprek om een dag mee te lopen, en daarop gebaseerd nemen ze een beslissing met wie ze verder gaan. Dus ook nog best spannend.
Het wordt mijn eerste vaste baan, ik heb altijd flexwerk gedaan en als uitzendkracht in loondienst werkzaam geweest. Als groepsleider is wel de ‘makkelijkere’ weg, omdat dat de werkzaamheden zijn die ik als flexer al 7 jaar heb gedaan. Maar goed, misschien waag ik er toch wel een brief aan.
@Henrydekat het is ook wel deels twijfel of ik wel competent genoeg ben hoor. Ik ben vrij perfectionistisch en kritisch en ja… ik heb nog nooit precies die functie vervuld, dus hoe ga ik er dan goed in zijn? Ik verwacht ook vrij veel van mezelf denk ik. Ik heb een stage gelopen als sociotherapeut/groepsleider dus ik wist toen ik eenmaal die functie vervulde wel hoe dat gaat, maar bij casemanager niet. En dan hoop je maar dat er een goede inwerkperiode is, maar bij veel organisaties is dat ook niet zo.
Precies mijn situatie. Perfectionistisch, ben ik wel competent genoeg, ik kan het helemaal niet, heb het nog nooit gedaan etc. Was mijn eerste baan. Nooit aan jezelf twijfelen! Je kan het gewoon.
Niet twijfelen, ik ben in mijn huidige functie ook zonder erg veel ervaring op dit precieze vakgebied begonnen. Het was voor mij makkelijker want het was een interne overstap maar ik ging er vanuit dat ik het wel zou leren en dat is ook gelukt. Ik zou er echt een brief aan wijden en dan weer verder zien.
En succes morgen!
Nou hele ochtend aan een brief gewerkt en net opgestuurd! Ben heel benieuwd.
Wat goed! Het kan natuurlijk zijn dat je er “te jong”/onervaren voor bent, dat ze je daarom afwijzen of dat je daarom zelf besluit dat je het nu nog niet wil. Maar ik kan mij ook goed voorstellen dat je juist wel op het punt bent dat je in die functie kan beginnen en kan groeien! Om te groeien moet je soms uit je comfortzone en dat is super spannend
Spannend, succes!
Ja, we gaan het zien! Anders goed om soortgelijke functies over een paar jaar in de gaten te houden, maar deze doelgroep spreekt me echt enorm aan (vroege psychose), omdat ik dus familie-ervaringsdeskundige ben en je in deze functie naast de cliënt ook de naasten ondersteunt. Kan me natuurlijk ontzettend goed inleven in hen. En heb wel een hoop ervaring als groepsleider met de doelgroep mensen met psychotische problematiek, alleen nog geen ervaring in een coördinerende rol.
We gaan het allemaal meemaken, geloof wel dat de juiste functie uiteindelijk op mijn pad komt!
Ik heb mijn outlook agenda in mijn google agenda geïmporteerd ofzo, kan hem aanvinken en weer uitzetten. Vind dat wel handig soms als ik buiten werktijd en zonder werktelefoon even kan checken of ik een bepaalde dag kan thuiswerken/wat voor afspraken ik heb etc. Maar heb hem niet standaard aangevinkt staan
Nog een update voor de mensen die zo meedachten de vorige keer: er is helaas echt geen ruimte voor een hoger salaris. Vooral vanwege het feit dat er dan ongelijkheid is tussen collega’s. Hun voorstel is nu om eerst een contract voor 6 maanden aan te bieden i. p. v. een jaar. Dan kunnen we weer om tafel en kennen ze mij en mijn kunnen ook beter. Ik snap dat dit ongeveer het maximaal haalbare is, maar dat betekent ook dat ik de komende 6 maanden net kan rondkomen en moet stoppen met rijles. Na die 6 maanden krijg ik dan ook nog steeds niet het salaris waar ik om gevraagd heb (namelijk dit minimum met een beetje extra voor sparen/financiële stabiliteit) en heb dan wel al mijn huidige baan met vast contract opgezegd.
Ondanks dat het een hele mooie kans blijft, heb ik eigenlijk niet het financiële vangnet nu om die (minimaal) 6 maanden inkomensdaling op te vangen. Daarom neig ik er toch naar om het aan me voorbij te laten gaan, al voelt het ook wel heel zuur om dat te doen puur op financiële gronden…
Wat een rot situatie! Vind het wel enigzins vreemd dat ze over 6 maanden wel meer kunnen bieden, terwijl dat bij andere na 1 jaar is (wat ik lees uit jouw bericht). Dan hebben ze toch alsnog die ongelijkheid onderling tussen collega’s?
En is het ook niet mogelijk dat zij de kosten voor de rijles dragen bijvoorbeeld? Als een soort secundaire voorwaarden.
Ik zou het niet doen. Veel onzekerheid en kloof lijkt best groot. Klinkt ook dat er weinig groei ruimte is en dus even duurt voordat je weer zelfde verdiend
Ja, dat klopt idd… en om na 6 maanden er alsnog achter te komen dat er niks bij op kan vind ik ook vervelend. Helaas zijn secundaire arbeidsvoorwaarden ook niet echt bespreekbaar, ook om de reden van ongelijkheid. Het is een beetje een bijzondere beroepsgroep waarbij je vrij weinig te willen hebt wat dit betreft, wat dat betreft ben ik ook wel een beetje verwend met mijn huidige baan.
@Lichtknopje ja, ongeveer 3 jaar totdat ik een bedrag verdien dat een beetje voor een financieel stabiele situatie zorgt en dan zit ik nog steeds niet op het bedrag waar ik nu zit. Uiteindelijk ga ik wel mooie stappen maken na de opleiding te hebben afgerond. Maar daar heb ik nu niet veel aan…