Als het echt op de inhoud van je werk zit is het anders ja. In mijn geval zat dat namelijk wel goed.
1 like
Heeft er iemand wel eens spijt gehad van een nieuwe baan? Hoe heb je dat opgelost? Snel weggaan of uitzitten en hopen op beter?
Persoonlijke situatie/probleem
Ik ben nu zo’n twee maanden op mijn nieuwe werkplek en het is een totaal nieuw veld voor mij. Het begon ontzettend goed, alles en iedereen was extreem positief. Ik dacht toen al, dit kan alleen nog maar bergafwaarts dan. Sinds ik mijn proeftijd door ben (zo’n twee weken terug) lijkt het alsof ik niks goed kan doen. Ik merk dat ik mijn baas echt geen leuk persoon vind en ik het dus ook alsmaar fout doe. Ik heb ook domme fouten gemaakt, maar ben niet van mening dat alles mijn schuld/fout is. Daar botsen we in en het maakt mij echt onzeker. Niet alleen in of mijn keuze goed is geweest, maar uberhaupt in mijn kunnen. Dit is geen hele moeilijke baan(office management), maar het voelt alsof het toch te veel verantwoordelijkheid is. Inmiddels voel ik mij ook weer een beetje een puber die niet om kan gaan met kritiek en zich wil verzetten tegen haar baas. Ik werk ontzettend nauw met haar.
Ik weet momenteel echt niet wat ik moet doen. Mijn collega’s zijn wel ontzettend aardig en de branche vind ik ook leuk, al weet ik er nog vrij weinig van af. Ik wil niet zomaar iets nieuws zoeken, zou ook niet weten wat, maar vind het nu al niet meer leuk om naar werk te gaan…
4 likes
Ik heb sinds maart ook een nieuwe baan en heb er ook spijt van 
Bij mij ligt het echt aan de werksfeer en collega’s. Iedereen is negatief, heeft gedoe met elkaar en ze communiceren door “oud zeer” gewoon niet meer met elkaar. De werkzaamheden worden hierdoor ook niet goed uitgevoerd… Toch werken ze er bijna allemaal al 10/20 jaar (dit is trouwens overheid) Ik kom uit een heel leuk team, met leuke borrels, altijd samen lunchen etc., dus dit is echt een cultuurshock voor mij.
Mijn manager vroeg zelfs vorige week of als ik alles had geweten ik alsnog had gesolliciteerd/ en dat ze bang is dat ik snel weer wegga door dit “gedoe”. Iets in mij zegt me dat ik iig een half jaartje moet volhouden, maar weet niet of dit mentaal de beste keuze voor me is… Ik heb dus ook nog geen idee hoe ik het moet oplossen…
3 likes
Dit klinkt echt ontzettend vervelend. Wat had je geantwoord aan je manager? Ik twijfel of ik dit “eerlijk” moet aankaarten aan mijn baas. Waarschijnlijk reageert ze namelijk niet positief.
Wellicht lukt het jou om de sfeer samen met je manager wat te verbeteren. Probeer een samen lunch of koffie te organiseren, of een vrijmibo. Hier moet je wel zin en tijd voor hebben natuurlijk.
2 likes
Ik heb gezegd dat ik het wel heel belangrijk vind dat er een goede sfeer in het team is en dat ik hoop dat dit beter gaat worden.
Zelf iets als een lunch organiseren/voorstellen is wel een goed idee, het voelt alleen soms alsof deze mensen gewoon niet met elkaar in 1 ruimte willen zijn. Ik weet dat 2 ervan al aan het intern solliciteren zijn en diegene die mij inwerkt zegt soms ook dat hij er helemaal klaar mee is en iets anders gaat zoeken. Klinkt allemaal heel gezellig dit 
3 likes
Oei, niet top nee. Wellicht dat je kan “bonden” met de andere die de sfeer niet fijn vinden. Heb je toch misschien een plekje waar je je hart kan luchten. Succes!
2 likes
1x in de proeftijd gestopt, 1x na een half jaar met een vso en 1x na een maand of 9 door een nieuwe baan aan te nemen. Heb echt geen zin om ergens zoveel uur per week te besteden als het niks is hoor. Heeft me ook een burnout opgeleverd. Zit nu helemaal op mn plek, dus het kan wel!
5 likes
Wat vervelend dat je je zo rot en onzeker voelt! Je zegt dat je tijdens je proeftijd steeds werd geprezen. Weet je wat er veranderd is sinds 2 weken? Is bijv het inwerkproces nu klaar en begin je fouten te maken nu je het zelf moet doen? Of maak je niet meer fouten dan voorheen?
Sowieso lijkt het me goed als je je leidinggevende vertelt dat je onzeker wordt van deze situatie. Hopelijk kunnen jullie samen een oplossing vinden. Misschien kan zij je wat ruimte geven om fouten te maken aangezien je net nieuw bent in het vak en de branche. Misschien kun je wat extra inwerktijd krijgen op bepaalde taken die nog niet zo lekker lopen. En probeer zoveel mogelijk open te staan voor kritiek, ook al wordt dat niet al te vriendelijk gebracht. Zie het als leermomenten. Ik vond het ook stom om een nieuwe baan te beginnen, omdat ik het liefst alles meteen wil snappen en niemand tot last wil zijn. Maar na een paar maanden begon ik het gelukkiger steeds leuker te vinden, hoe meer ik leerde.
2 likes
Ik denk dat het zo is dat ik een gat vulde (vorige persoon was geen match) en toen bij de simpele dingen het erg fijn was dat die werden opgepakt. Toen mijn proeftijd eindigde maakte ik een fout, door een communicatiefout, de manier hoe mijn baas daar mee omging is bij mij echt verkeerd gevallen. Sindsdien lijkt het alsof ik niks goed kan doen en op alles commentaar krijg. Het ligt ook zeker aan mij, dat pubergedrag dat ik voel. Ik word gewoon erg verdrietig hiervan en vind weinig leuk om te doen nog en voel me vaak overweldigd en krijg dan sowieso niks af. Dit moet ik waarschijnlijk wel gaan bespreken, maar weet nog niet hoe.
Thanks, het geeft hoop dat jij het later leuker begon te vinden.
Mehh wat een rotgevoel als je het idee hebt niets goed te kunnen doen. Ik vraag me wel af of dat echt zo is, of dat een kritiekpunt veel harder bij je aankomt en dat je vervolgens 10 complimentjes nodig hebt om dat vervelende gevoel weer weg te poetsen. Dat is bij mij in ieder geval vaak wel een issue. Als je zegt dat je je vaak overweldigd voelt, komt dat door de hoeveelheid werk of dat je niet weet hoe iets werkt, of bijv waar je moet beginnen met de taak? Het lijkt me fijn om dan gewoon om hulp te vragen. Daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. Je bent immers nog nieuw, dat begrijpt iedereen. En al je collega’s zijn ooit nieuw geweest en hebben veel moeten vragen en hebben fouten gemaakt, ook je leidinggevende.
4 likes
Ik heb direct een jurist ingeschakeld. Ze moest behoorlijk hard lachen om de vso die die werkgever had aan geleverd. Er klopte helemaal niks van. De jurist heeft een tegenvoorstel opgestuurd echter werkt de werkgever totaal niet mee en reageert nergens op. De jurist geeft het nu nog een week de tijd en gaat daarna vervolg stappen ondernemen. Het is dus nog even afwachten hoe het verder gaat aflopen…
20 likes
Fijn dat je goede juridische hulp hebt! Hoe voel je je er nu onder? Als je dat wilt delen. Lijkt me een behoorlijke shock als je totaal onverwacht in zoiets belandt.
2 likes
Hebben jullie ervaring met je op latere leeftijd laten omscholen? Ik voel het steeds meer trekken om toch weer voor de HBO-V (verpleegkunde) te gaan. Dat heb ik in het verleden geprobeerd, toen helaas niet door mogen gaan, maar achteraf was ik daar als twintigjarige blaag ook echt niet geschikt voor, en toen heb ik dat idee eigenlijk een beetje laten varen en ben ik gaan werken. In eerste instantie om uit te zoeken wat ik dan wel wil, maar intussen hang ik al jaren in een kantoorbaan waar ik niet ongelukkig van word, maar het is niet mijn passie zeg maar. Ik ga niet met tegenzin naar mijn werk, ben tevreden en heb een goede werkgever en een prima salaris, maar that’s it.
Sinds ik een paar jaar terug zelf in het ziekenhuis heb gelegen voelde ik het weer kriebelen, dat werken in het ziekenhuis, dat was ooit mijn droom. De kriebel trok ook weer weg, maar de laatste tijd voel ik het weer, en steeds sterker. Ik heb spijt, dat ik er toen niet harder aan getrokken heb, dat ik er toen gewoon niet klaar voor was, ik mis het.
Dus… ik overweeg serieus om me te laten omscholen, maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer beren ik eigenlijk op de weg zie. Ik ga richting de 40, moet ik dat nog wel willen? Is het de moeite nog waard? Willen ze überhaupt mensen van die leeftijd nog? En… ik heb nu een vast contract, een prima baan, is het wel verstandig om dat op te geven? Ga ik er erg op achteruit in eerste instantie qua salaris? (Weet iemand het salaris van een leerling vpk 21+? Maar ook, ik ben in de zomer eigenlijk minder beschikbaar in het weekend dan in de winter, gaat dat een probleem zijn? Hoe flexibel is het tegenwoordig?
Anyways, heeft iemand ervaring met zich op latere leeftijd laten omscholen? Hoe is het jou bevallen?
2 likes
Wil je de zorg in of per se het ziekenhuis in? Volgens mij zijn de opleidingsplaatsen in het ziekenhuis vrij beperkt en zit de grote vraag naar zorgpersoneel in de ouderenzorg. Zou dus niet omscholen met als enige plek waar je überhaupt zou willen werken t ziekenhuis is.
1 like
Over de rest kan ik niks zinnigs zeggen, maar wat dit betreft: je bent waarschijnlijk nog niet eens op de helft van je werkende leven. Daar kun je dan beter nog in investeren en de komende 20/30 jaar iets doen waar je plezier uit haalt. Het is niet zo dat je alleen zoekende mag zijn als twintiger.
15 likes
Ik heb een vriendin die tegen de 60 loopt en zich een paar jaar geleden is gaan omscholen naar wijkverpleegkundige en die is er echt heel erg blij mee. Je hebt nog genoeg jaren om te werken en blij te zijn met je keuze.
4 likes
Ja, dit is wel een dingetje. Je moet wel flexibel zijn en meestal om en het weekend werken en dan dag, avond of nachtdiensten. In de zomer is het vakantieperiode en dan kun je soms ook 2 weekenden achter elkaar moeten werken ivm vakantie van collega’s. Ook worden collega’s wel eens ziek en moeten die diensten opgevuld worden. Dit kan soms ook extra druk geven.
Ik werk nu niet meer in het ziekenhuis. Zou sowieso aanraden om een keer mee te lopen. Het is echt hard werken.
2 likes
Ik had bij mijn vorige werkgever verscheidene vrouwelijke studenten die later, in hun dertiger of veertiger jaren, alsnog de overstap maakten naar de zorg. De thuissituatie was in veel gevallen een belangrijke factor in het al dan niet slagen van de omscholing. Is je omgeving flexibel genoeg ingesteld (vooral als je kinderen hebt) en/of heb je een partner die langere tijd wat meer thuis kan doen?
Verder is het verstandig om nu alvast te berekenen hoeveel geld je financieel nodig hebt om de komende jaren rond te komen. Soms komt men er helaas al snel achter dat een switch naar de zorg financieel niet haalbaar is.
En ga vooral bij verschillende typen zorginstellingen en doelgroepen kijken om te bepalen of dit echt bij je past. Soms denken mensen bijvoorbeeld dat het ziekenhuis de perfecte match is (waar sowieso lastig tussen te komen is), en dan blijkt de thuiszorg of het verzorgingshuis toch beter bij hen te passen.
Het komt zo vaak voor dat vrouwen op latere leeftijd, door een privésituatie, opeens denken ‘Ja, ik wil de zorg in’ en dan helaas moeten concluderen dat het financieel niet haalbaar is om die switch te maken. Zelfs niet als ze een opleidingstraject volgen waarbij ze direct een leerlingsalaris verdienen. En dat is ook een van de redenen waarom we in Nederland met zo’n groot personeelstekort in de zorg blijven zitten.
Ik ga mezelf nu ook deels laten omscholen (of misschien eerder bijscholen), maar dan niet in de zorg. Ik kan voorlopig geen nieuwe opleiding bekostigen, dus ik ga tactisch kijken of ik bij bepaalde werkgevers de mogelijkheid krijg om on the job meer technische ervaring op te doen. Voor bepaalde functies heb ik niet per se een volledig diploma nodig (hooguit wat certificaten) en telt vooral de ervaring. En anders ga ik op zoek naar een baan die minder belastend is dan mijn huidige werk, zodat ik mezelf in mijn vrije tijd kan bijspijkeren.
2 likes
Heb je al iets van een hbo opleiding in de zorg? Zo ja dan kun je ook de PA opleiding overwegen. Dan werk je tussen de verpleegkundige en arts in. Is best leuk hoor ik om me heen. Je hebt meestal ook GEEN diensten. Wel een intensieve opleiding, daar moet je echt doorheen. Bij ons zijn er net 3 PA in opleiding gestart.
1 like
Nee, ik ben in het verleden begonnen met de HBO-V, maar niet afgemaakt. PA is denk ik hetzelfde als (vroeger?) Nurse Practisioner? Daar heb ik destijds wel naar gekeken om idd later te gaan doen, dat leek me ook wel wat.
1 like