Ik ben echt blij met m’n kantoortje. Is ook mijn enige extra kamer maar er staan ook wat kasten, ik hang er was op, de piano staat er, de kat chillt er graag. Heb er helemaal geen hekel aan, is voor mij echt een multidisciplinaire ruimte haha
1 like
Ik had dat wel een beetje, totdat ik er meer een soort kantoortje van heb gemaakt voor mijzelf. Leuke dingen aan de muur, plantje op de grond etc. Nu associeer ik het niet perse met werk maar met mijn kantoor. Ik zit er ook voor privé zaken die ik even op m’n laptop moet doen. Maar ik vind het zelf heerlijk om alles daar achter te kunnen laten (werk met meerdere schermen) en ook diverse dingen daar op te kunnen bergen.
2 likes
@mikselke @random bedankt! Ik ga maar proberen niet teveel nadruk op dat negatieve te leggen, en hopelijk blijft het dan gewoon een fijn kamertje, maar kan ik het ook los laten.
@demelza ik herken het ook wel. @Henry geeft goede tips.
Wat voor mij hielp: echt beseffen dat zij weten wat jouw ervaring en kennis is, want ze hebben je cv gezien en met je gesproken; en ze hebben je op basis daarvan aangenomen.
En vooral: ik heb in een gesprek met mijn manager aangegeven dat ik me soms onzeker voelde. En dat ik wist dat ik met deze kennis was aangenomen en dat het dus oké was, maar dat het er toch insloop. En toen bevestigde zij nog een keer dat het oké was, en dat had ik nog even een keer extra nodig. Nu kan ik terugdenken aan dat gesprek en met extra bevestiging weten: ik kan niet alles, maar ik ga dat hier leren en mijn collega’s gaan me daarbij helpen, en dat is precies wat de verwachting is.
2 likes
Oke, ik weet even niet waar deze het beste past, maar ik denk hier. Soms word ik echt helemaal gek van mezelf…
Voor het eerst in heel wat banen heb ik een plek waar ik mezelf echt langere tijd zie werken. Daarnaast heb ik een schoonheidssalon waar ik ook superblij mee ben en die ik absoluut niet kwijt wil. En toch… werd ik laatst opeens overvallen door het gevoel dat ik het ziekenhuis mis, en dat laat me niet los.
(Klein stukje voorgeschiedenis: 10+ jaar geleden heb ik HBO-V gedaan en als leerling in het zkh gewerkt. Ik heb moeten stoppen omdat ik mijn punten niet op tijd had en omdat ik niet meer wist wat ik wilde ben ik gaan werken. Dat beviel wel dus ik ben blijven werken, heb in die tijd verschillende banen gehad, een opleiding tot schoonheidsspecialist afgerond en inmiddels ervaar ik al een tijd rust, het is goed).
Ik voel me zo stom nu, ik heb de beste werkgever die ik tot nu toe heb gehad, een leuke baan, leuke collega’s, en opeens overweeg ik serieus om het roer compleet om te gooien, waarom komt dit opeens opzetten?
En nu weet ik dus niet meer wat ik moet. Ik zou heel graag weer als verpleegkundige in het ziekenhuis willen werken, maar ik zie het absoluut niet zitten om weer fulltime naar school te gaan, bovendien gaat dat financieel echt niet lukken.
De beren op de weg:
- tegen de tijd dat ik klaar ben met een opleiding ga ik richting de 40
- ik wil niet fulltime naar school
- ik heb geen leerwerkplek, maar ik wil mijn huidige werkplek ook niet opgeven
- geld
- ik wil mijn salon niet opgeven
- ik ben nu met corona vrij in het weekend, maar was normaal gesproken veel weg, combineert dat wel?
- ben ik überhaupt geschikt, het is niet voor niks dat ik toen moest stoppen
De redenen om het wel te doen:
- tuurlijk ben ik geschikt, ik ben ouder en wijzer enzo
- best veel mensen combineren een baan als vpk met een eigen salon
- wat maakt leeftijd nou uit
Anyways, ik weet het even niet, sorry voor het onsamenhangende verhaal. Waarom komt dit na al die jaren opeens opzetten en waarom laat het me niet los? Waarom heb ik het destijds zo verpest? En waarom terwijl ik zo blij ben met wat ik nu heb?
Oh wat een stom gevoel dan he…blijft je bezighouden.
Ik ben zelf verpleegkundige dus ik reageer even op je “beren op de weg”.
-leeftijd: zie ik echt niet als belemmering. Veel personen maken een switch naar de zorg en zijn wat ouder. Daarnaast “moet” je nog werken tot je 67 ste dus je hebt nog een volledige toekomst voor je.
-school/stage: je kunt een deeltijdopleiding doen of een bbl stageplek zoeken. Dan ga je een dag naar school en de rest werk je.
-geld: opleiding wordt betaald door je werkgever en je ontvangt een salaris vanaf dag 1.
-Salon: naar mijn idee is dit te combineren. Het vergt planning maar het kan. Daarnaast kun je op veel plekken een vaste werkaanvraag doen. Als jij bijv. Iedere maandag vrij pakt kun je dan je salon doen. Daarnaast krijg je ( ik in ieder geval) mijn rooster ruim van te voren ( minimaal 6 weken) dan geeft ook ruimte om je salonklanten door te plannen.
-weekend: ook hier is het key-word planning. Je kunt echt nog wel dingen doen in je werkweekend.
-waarom nu wel: wellicht zal je toen niet lekker in je vel, speelde er andere dingen mee. Nu is de situatie anders, je weet hoe het is en wat je (deels) kunt verwachten.
En natuurlijk waar je solliciteert: je wilt naar het ziekenhuis, maar wellicht is de thuiszorg ook optie ( wijkverpleegkundige). Wijkvp is met name overdag en geen/minimale weekenden.
Ik weet niet waar je woont maar in de regio limburg zijn nu nog vacatures voor opleidingsplekken in september. Misschien eens kijken via zorgnet.nl en kijken hoe het voelt.
Je kunt natuurlijk ook altijd een meeloopdag vragen bij een ( toekomstige) werkgever.
Succes met het maken van een keuze!
3 likes
Dank je voor je uitgebreide reactie 
Ik ga in ieder geval geen overhaaste beslissingen nemen, maar ga me zeker nog even verder verdiepen in de opties.
1 like
Mijn god, ik kom van een functie waar ik eens in de 6 weken mijn collega’s zag en eigenlijk alleen maar zelfstandig mijn agenda indeelde. Nu werk ik een paar maanden in een subteam van 15 man ofzo en serieus 30-50% van mijn tijd ben ik alleen maar aan het invallen omdat er iemand ziek is. Echt wennen dat bijna elke dag toch anders is dan in mijn rooster staat.
Niet erg, maar ik kom niet toe aan dingen die ik eigenlijk ook nog moet doen.
Een van de bedrijven waar ik de administratie voor draai moet de gehele tvl van een kwartaal terug betalen omdat ze niet genoeg omzetverlies hebben gehad. Ik kan er niets aan doen want was met zwangerschapsverlof. Maar ik had natuurlijk wel kunnen uitrekenen wat de maximale omzet die gedraaid zou mogen worden was want de regels waren al van te voren bekent. Maaaaar dat heb ik dus niet gedaan en nu gaan ze mij dus sowieso een stom wijf vinden.
Ik zou geen dagen inleveren (mogen ze ook helemaal niet vragen) maar het verder daarbij laten, ik zou niet vragen om wie er wel en niet heeft ingeleverd vorige keer, dat is in principe niet jouw zaak (hoewel ik heus wel snap dat het steekt als het zo verkocht is aan jullie).
5 likes
Je username past beter bij je collega’s. Heb een vast contract dan zou ik sowieso dit keer gewoon mijn poot stijf houden. En anders denk ik ook, of hooguit 2 vakantiedagen doen of zo. :’)
3 likes
Het is sowieso een onredelijk verzoek, ongeacht wat de rest heeft gedaan. Dus ik zou alsnog gewoon voor jezelf besluiten niks in te leveren, is echt niet oke hoor.
2 likes
Vragen kunnen ze altijd. Je hoeft er geen gehoor aan te geven in principe.
Wat jouw collega’s doen gaat jou niks aan.
1 like
Ik moet zo erg wennen aan het feit dat ik een baan heb waar alles gewoon ontspannen is. Soms heb ik ook wel echt een beetje weinig te doen, maar volgens mij vinden ze het prima en vinden ze het gewoon druk genoeg. Ook collega’s die zeggen dat ze het te druk hebben: goed, dan krijg je deze opdracht niet. Overwerken: je krijgt je precieze aantal uren terug. En dat in een agency. Echt bijzonder. Ik ben zo gewend om weekenden te moeten werken (terwijl het een 9/6 kantoorbaan is) en vaak op je flikker te krijgen en super hard te moeten werken, dat ik dit haast niet kan geloven. Laatst reageerde ik om 19.00 uur op een mail en mijn baas stuurde me toen een bericht dat ik na mijn werktijd écht niet hoefde te reageren en dat ik geen druk moet voelen. Ik zat echt zo 
zo fijn.
21 likes
Weet niet of het helemaal het juiste topic is, maar ik vroeg me iets af.
Ik ben nu met een duale opleiding bezig, dus ik studeer en sta daarnaast gewoon ergens onder contract. Nu had ik een gesprek met een collega over dat ik een stuk beter ben in de onderdelen van mijn werk waar kennis voor nodig is, maar dat ik in de praktische vaardigheden niet zo heel goed ben. Nou was dat niets wat ik nog niet wist.
Maar het zorgt er wel voor dat ik bij mezelf een beetje ga denken van: als je ergens zo veel moeite voor moet doen, kun je dan niet beter iets gaan doen waar je wat meer aanleg voor hebt? Die collega verwachtte opzich wel dat ik het zou kunnen leren, maar dat ik er heel hard voor moet gaan werken. Nu vind ik mijn werk leuk, ik heb leuke collega’s en ik vind het (voor nu) niet erg dat ik er soms wat harder voor moet werken. Maar ik blijf in mijn hoofd dan denken dat het niet terecht is dat ik daar zit en dat ze beter iemand met meer ‘talent’ hadden kunnen aannemen. En ook voor mezelf ben ik dan wel eens bang dat ik nu gewoon perse ‘het onmogelijke’ wil en dat als je ergens heel hard voor moet werken dat eigenlijk betekent dat je veel beter iets had kunnen doen waar je meer aanleg voor hebt.
Beetje vaag verhaal misschien, ik weet niet zo goed hoe ik dit moet verwoorden. Maar misschien dat iemand iets herkent?
Zou er voor mij aan liggen, wat dat praktische dan precies is en hoeveel van je werk dat in beslag neemt. En hoe uitzonderlijk goed moet je erin zijn om er werk van te maken?
Vind je het vervelend om er veel moeite in te stoppen? Of vind je het wel leuk?
In beginsel denk ik, aanleg of niet, als je het lang en vaak genoeg doet wordt je er vanzelf wel goed in. Alleen je moet dat wel willen dan (als je het en niet leuk vind en het kost moeite, is het logisch dat je die moeite er niet in wilt stoppen).
Het zijn meer de kleine handige dingetjes die ik vaak lastig vind. 99% gaat gewoon goed, maar met name kleine, nauwkeurige handelingen vind ik lastig. Ik heb een medisch-technische functie en mijn medische kennis, diagnoses en uitwerkingen van onderzoeken zijn allemaal gewoon goed. Maar bijvoorbeeld voor een bepaald onderzoek moet ik op 0,2 mm nauwkeurig metingen kunnen doen met een meetlint. En daar ben ik dan zó onhandig in. Of bijvoorbeeld zien of iets symmetrisch is, dat vind ik enorm lastig.
Maar ik had het er vandaag even met twee collega’s over. En die zeiden eigenlijk allebei dat ze het belangrijker vonden dat ik onderzoeken kan interpreteren en de juiste diagnoses stellen en dat ik die kleine handigheidjes vanzelf leer. Dus ik voel me er al iets beter over dan gister gelukkig.
1 like
Ik denk juist dat je een bepaald analytisch denkvermogen moet hebben en dit moeilijk aan te leren is. Dat heb je. Die kleine praktische dingen daar kun je geloof ik met ervaring echt wel handiger in worden! Dat lijkt me makkelijker te leren dan andersom.
3 likes
Is het geen idee om overal waar je tegenaan loopt op te schrijven en dan elke dag een half uurtje te videobellen met de persoon die je inwerkt? Dan kan je al die vragen stellen en is er ook ruimte voor antwoord.
1 like
Mijn werkgever heeft mij een vast contract aangeboden, heel fijn natuurlijk en ben er erg blij mee. Ze doen zelf al 150 erbij op mijn huidige loon (wat echt iets meer dan minimum is haha), maar ze gaan er natuurlijk vanuit dat ik er nog wat bij op wil. Maar vind het heel lastig wat redelijk is om te vragen? Heb al gekeken of er in de buurt vacatures zijn waar het verwachte loon bij staat, maar dat staat dus nergens bij vermeld 
binnen mijn werkveld verdien je aan de andere kant van t land meer dus daar kan ik niet echt mee vergelijken. Heeel lastig dit.
Denk dat ik morgen een collega die een jaar ouder is en er al paar jaar langer werkt ga vragen wat zij verdient, zodat ik daar in ieder geval niet boven hoef te zitten want dat zou dan onredelijk zijn denk ik. En anders maar gewoon keihard bluffen?
Het klinkt alsof je het inderdaad lastig vindt om meer te vragen. Besef wel dat je in een hele goede positie bent: je weet dat ze je graag willen behouden! Misschien kan je nog aangeven wat voor soort werk je doet of welke achtergrond je hebt en zijn er toevallig forummers die iets vergelijkbaars doen of deden?
Ik wil je in elk geval op het hart drukken: wees niet te bescheiden, blijkbaar ben je goed in wat je doet!
1 like