Ik vind het ook geen top concept en nogal awkward. Ik werk hier pas twee weken dus voel mij echt nog niet comfortabel genoeg om te zeggen dat ik me niet goed voelde en niks heb gedaan. Misschien dat ik zeg dat ik een beetje ziekig was en heb gechillt met mn kat, dat zou nog kunnen denk ik.
Bedankt voor de lieve woorden allemaal!
Ah, zeker als je er nog zo kort werkt. Niet verplicht voelen iets te vertellen wat je niet wil delen en het lijkt me bij zoiets ook echt prima om je er gewoon makkelijk vanaf te maken door er een willekeurige draai aan te geven. Als je niet de hele wereld bij elkaar fantaseert, is dat ook echt niet meteen liegen. Wat mij betreft kan je dus ook best een highlight van drie weken geleden vertellen. Toen heb je vast wel een leuke film gezien in de bios of was je nieuwe pasta-gerecht zomaar fantastisch gelukt of zo. Als je je kut voelt, mag zoiets best even de oplossing zijn om hiermee weg te komen en is dat echt niet meteen faken dat alles altijd maar goed gaat en fantastisch is.
Ik heb destijds in mijn team het taboe op praten over mentale gezondheid doorbroken door er zelf open over te zijn. Soms is het ook nodig dat iemand een wat kritischer tegengeluid te geven. Liegen zou ik daarom sowieso nooit doen. 
kutweekenden mogen er ook gewoon zijn!
Bij mijn werk deden we dit ook en vond het zo oninteressant om te horen wat alle collega’s hadden gedaan in het weekend. Zoals iemand hier al noemde, echt zo’n kringgesprek op de basisschool. Prima als je het er met elkaar over hebt bij het koffieapparaat, maar verplicht moeten opnoemen wat je in het weekend hebt gedaan vond ik echt cringe en zonde van de tijd. Heb toen geopperd het om te dopen tot, hoe gaat het echt met je en/of wat ga je komende week doen op werkgebied. Vind dat veel interessanter om te horen waar collega’s mee bezig zijn.
Zou het gewoon kort houden en iets zeggen van ‘ik heb een fijne wandeling gemaakt’. Als je even buiten bent geweest bijvoorbeeld. Tenzij je echt wil delen hoe het gaat, dat kan natuurlijk ook. Vind dat altijd krachtig als collega’s vertellen dat het even niet goed gaat.
Ik vind dit een goede optie! Als je zegt dat je je niet lekker voelde lieg je niet, maar je hoeft ook niet te vertellen wat er dan niet lekker voelde. En chillen met je kat IS een highlight🥰
Ik heb het idee dat dit iets is wat nu in managment-cursussen geleerd wordt. Ik nam een tijdje deel aan een maandelijks overleg op de maandag. En op een gegeven moment kwam de regio-manager ook met dit ‘wat-was-de-highlight-van-je-weekend’ concept.
Op de werkvloer doen we elke dienst een ‘in-check rondje’. Iedereen mag (!) vertellen hoe het met hem/haar gaat. En dat kan over zowel mentaal als fysiek gaan. Zodat we iemand met rugpijn bepaalde taken uit handen kunnen nemen maar ook als iemand minder lekker in zijn vel zit, kunnen we die een beetje uit de wind houden.
Wij hebben dit ook elke maandag en ik haaaat het. Ik zeg meestal gewoon iets van: ik heb niet zoveel bijzonders gedaan, lekker een beetje in huis gerommeld en met mn katten gechillt. Toen ik uiteindelijk wat comfortabeler werd in het team heb ik uiteindelijk wel gedeeld dat ik een kut vakantie had omdat mn ex het had uitgemaakt of iets, maar toen was dat ook merkbaar op werk aan mn gedrag. Als het op werk niet merkbaar is dan houd ik het zo casual mogelijk.
Wat een hel al deze groepstherapie op het werk. Wat is er mis met zelf dingen met elkaar delen als je daar behoefte aan hebt tijdens een moment dat niet een plenair gesprek met iedereen is 
Bij ons is het ontstaan in corona tijd om alsnog verbinding met elkaar te hebben =’) Het is alleen iets te lang blijven hangen naar mijn mening. Het ergste is ook nog dat het via Teams is, dus een echt gesprek komt er ook niet op gang😂 Iemand reageert met: nou leuk. En dan door naar de volgende.
In de setting waarin ik zoiets heb op mijn werk mag je ook gewoon skippen. Gewoon: nee hoor, niets bijzonders. Er zijn collega’s die echt helemaal losgaan en een wekelijkse update geven over hun zieke goudvis. Zó zonde van mijn tijd. Terwijl het idee erachter om het even te delen als er iets bijzonders is natuurlijk best prima is.
Oooh echt flashbacks naar de werkgever waar bij de maandagochtend vergadering iedereen zijn hele weekend deelde. Dus echt 'op vrijdagavond heb ik X gedaan, op zaterdag Y en op zondag Z. We waren met een team van 10 dus je was zo een uur verder. Echt ontzettend zonde van mijn tijd.
Bij onze wekelijkse meeting op maandag mag het juist niet meer. Ik vind het zo jammer, ik vind het heerlijk om de uitslag van Ajax, de emoties van Erben Wennemars of mijn etentje op zaterdag even te bespreken.
Maar mag je verder op je werk helemaal niet praten dan? 
Weet je al wat je gaat zeggen? Succes! Niet meer vertellen dan waar jij je comfortabel bij voelt❤️
Jawel maar op maandag zit iedereen vol met meetings en is daar echt weinig tijd voor.
Gezegd dat ik beetje under the weather was (we hebben ook engelstalige) en met mn kat heb gechillt en ajax gekeken. Er waren meer mensen die zeiden dat ze niks hadden gedaan, dus gebeurt gelukkig vaker. Was allemaal prima!
Ik heb vandaag m’n eerste dag op m’n werkervaringsplek. Ik had oorspronkelijk gesolliciteerd op een functie als beleidsmedewerker en was het nét niet geworden, en toen heb ik voorgesteld om er alsnog tijdelijk werkervaring op te doen (vanuit tweede spoor traject). Zij super enthousiast en rationeel is het ook gewoon een goede en leuke stap, maar ik kan het gevoel niet goed loslaten dat het “voor spek en bonen” is en dat voelt stom want ik wil gewoon weer aan het werk. Tegelijkertijd weet ik dat zij het niet zo zien, maar daar word ik ook weer nerveus van want als ik wel “echt meedoe” dan is drie maanden, max 50% werken, zo kort om én ingewerkt te worden, een beetje gevoel te krijgen voor het werk en ook daadwerkelijk iets bij te dragen 
Hoop dat het vandaag een leuke dag is. Het stomme is dat ik zeker weet dat ik er heel veel zin in had gehad (met gezonde spanning) als het m’n eerste werkdag bij een nieuwe baan zou zijn.
Geen zorgen! Bij mij in het team was er een vergelijkbare situatie. En zij heeft aan het eind van de periode wel gewoon een baan aangeboden gekregen. In 3 maanden kan je echt een best goed beeld van iemand krijgen. Je hoeft niet per se iets bij te dragen, maar ze kunnen je potentie wel veel beter inschatten dan na een sollicitatiegesprek. En je kunt sowieso echt heel veel leren.
Ja er is hier wel duidelijk gezegd dat ze de financiële ruimte niet hebben om mij een contract aan te bieden (anders hadden ze het sowieso graag gedaan, want ze waren heel enthousiast alleen ik nam het in de laatste ronde op tegen iemand met 30 jaar relevante werkervaring vs me met 0 beleidservaring 
). Dus ik ga echt niet uit van een baan aan het einde haha. Het is voor mij werkervaring opdoen mbt beleid/kijken of dat bij mij past want dat is voor mij nieuw, en verder de mogelijkheid om m’n belastbaarheid te toetsen en niet vanuit 100% ziekte/thuiszitten fulltime of 32 uur te gaan werken. Kan natuurlijk van alles gebeuren in drie maanden tijd, maar ik ga echt niet uit van een baan.
Ik hoop/denk wel dat het een fijne ervaring wordt maar ik vind het toch lastig merk ik. En denk dat ik ook gewoon heel bang ben om weer knetter depressief te worden door weer aan de slag te gaan en het gebrek aan perspectief maakt dat extra eng, anders zou ik mij daar op focussen en aan vasthouden denk ik.
Wij zijn een nieuw iemand aan het werven voor ons (hele kleine) team en ik vind aan deze kant van de sollicitatie zitten bijna nog stressvoller dan solliciteren altijd. Echt zo moeilijk in te schatten wie van de prima geschikte kandidaten dan de beste match is? Ik krijg later dit jaar ook wat budget om wat hulp in te huren bij wat grotere projecten die ik doe, vind het zo’n gedoe dat ik bijna denkt laat maar ik doe het zelf wel .