Ja laat ze hem maar mailen naar een jurist. Heel bijzonder verhaal dit.
Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar de uitkomst en welk bedrijf er zo met hun mensen omgaat… Blijf het een naar verhaal vinden voor je.
@Frapa Wat een vervelende situatie en dat ma 6 jaar werken.
Ik start zelf morgen met een nieuwe functie (hetzelfde bedrijf). Ik heb dit contract al begin januari getekend en in de tussentijd zijn 3 van de 4 teamleden opgestapt. Er zit nog 1 vrouw maar die is daar pas in februari begonnen. Door deze situatie heb ik ook niet heel veel zin om er te beginnen want volgens mij is het chaos.
Ik moet inderdaad een vaststellingsovereenkomst tekenen van hun. Ze hebben daar ingezet dat we met wederzijdse toestemming uit elkaar gaan door een meningsverschil. Ik heb alles doorgestuurd naar de jurist en ben erg benieuwd wat er uit komt. Ik ga morgen naar het gesprek om de overeenkomst aan te nemen en dan deel ik mee dat ik gebruik wil maken van de wettelijke bedenktijd en dat ik alles naar mijn jurist doorzet.
Huh? Die zijn gek? Zomaar met een VSO aankomen? Wat is dat voor bedrijf joh? Zeker gezien je eerdere posts. Ze hebben geen poot om op te staan hoor!
Wat bizar zeg. Echt niks toezeggen zonder dat er een jurist naar heeft gekeken. Succes!
Misschien interpreteer ik je quote verkeerd maar ik zou morgen niks tekenen, je mag namelijk maar eenmalig gebruik maken van de bedenktijd. Dus als je morgen tekent, en dan de bedenktijd inroept om te overleggen met je jurist heb je én maar 14 dagen voor juridisch advies én heb je geen bedenktijd meer als je daadwerkelijk je VSO tekent. Ik ben zelf geen jurist maar iemand dichtbij mij heeft hiermee te maken gehad en kreeg dit op het hart gedrukt
Sterkte @Frapa wat een nare streek van je weergever. Na 6 jaar pff…
Ik heb nu eindelijk de ballen gehad om te vragen bij mijn tijdelijke baan of ze nog mensen voor vast nodig hadden ook al was er eigenlijk niet meer iemand nodig. Hoor in mei meer. Dacht dan heb ik alvast verteld dat ik het heel leuk vind. Maar vond het wel spannend hahah. Hoor de hele dag door dat er duizenden leerkracht vacatures zijn maar niet op wat ik zoek.
Ik heb sinds kort een nieuwe baan. Op mijn oude werk kon ik niks verkeerd doen en kreeg ik dagelijks complimenten over mijn kwaliteiten van mijn leidinggevende. Bij mijn nieuwe werk heb ik een hele andere leidinggevende en al wat ‘kritiek’ gekregen. Merk dat ik het lastig vind om mee om te gaan
Kritiek of feedback? Denk dat daar wel een heel groot verschil in zit. Kun je het ook op jezelf verhalen met voorbeelden die je erbij krijgt? Daar kun je alleen maar van groeien denk ik. En je werkt er nog niet zo lang. (Toch?) Denk dat het ook even wennen is aan een andere werkomgeving inclusief mensen.
Ik had een beetje dezelfde situatie. Mijn nieuwe leidinggevende is echt 0 tactisch en benoemt vooral het negatieve, en dan vaak niet op een opbouwende manier. Dat doet ze tegen iedereen en over alles, maar ik heb ook moeite om daarmee om te gaan. Ik heb vrij snel tegen haar gezegd dat ik soms wat onzeker werd van de manier waarop ze feedback gaf. Dat herkende ze, ze weet dat dat een leerpunt is voor haarzelf, blij dat ik het aangaf. In de dagelijkse praktijk heeft het amper verschil gemaakt in haar manier van communiceren, maar doordat we het erover gehad hebben kan ik het wel veel makkelijker van me afzetten. En als ze echt eens uit de bocht vliegt heb ik dat gesprek om naar terug te kunnen verwijzen.
Zijn er hier nog meer mensen die op veel dingen ja zeggen op het werk. Ik ben zelf een people pleaser en de laatste tijd realiseer ik mij ook hoe erg ik dat ben op het werk. Mijn motto was altijd in het begin van je carriere tegen zoveel mogelijk dingen ja zeggen want dat creeert kansen en als je hogerop komt dan hoef je dat minder te doen. De laatste tijd ben ik wat meer dingen aan het afhouden om alleen op mijn eigen werk te focussen en nu pas merk ik hoeveel werk ik voor anderen deed en hoe weinig credits ik daarvoor krijg. Hebben anderen mensen dit ook dat ze veel extras doen op werk omdat ze een people pleaser zijn, en hoe bewaak je je grenzen zonder dat het overkomt alsof je er geen zin meer in hebt.
Ik doe dit ook heel erg, maar heb geen tips. Ik vind het zo vervelend dat ik steeds (in mijn ogen) hele goede dingen doe terwijl iemand anders de credits krijgt, maar toch pak ik steeds onbewust veel meer dingen op dan nodig
Het boek: de nee club. Is denk ik wat voor je. Zeker in hoe je het beschrijft hierboven.
Het is heel gegerenaliseerd alsin, dat vrouwen sneller ja zeggen op niet promotiewaardige taken, waardoor dat meegenomen word in de beoordeling voor promoties.
Je beschrijft dat je op veel ja zegt namelijk.
Dit was ook mijn valkuil, omdat ik behulpzaam wil zijn, maar ook omdat ik altijd dacht: “hoe meer ik doe, hoe meer ik laat zien wat ik kan”. Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik structureel meer werk op me nam dan anderen, vaak zonder dat het echt gezien werd. En als het wél gezien werd, werd het soms gewoon ‘normaal’ gevonden dat ik dat deed. Dus ik let hier meer op. Het beste wat voor mij werkt is aan de ander vragen of ik er even over na kan denken. Dat geeft me wat meer ruimte en zo zeg ik makkelijker (op een moment dat voor mij uitkomt) alsnog nee.
Dankje! Ga ik op mijn lijst zetten
Door juist soms nee te zeggen, mijn mening durven geven (in aanvulling op die nee een andere oplossing geven) en soms een open discussie aan te gaan (wel onderbouwd met goede argumenten bijvoorbeeld op data gebaseerd) heb ik juist promotie gekregen.
Ik werd daardoor plots meer gezien.
Maar soms ik het wel lastig want ben daardoor nog steeds een people pleaser, maar nu in managementfunctie en daar moet ik soms echt tactisch zijn of slecht nieuws brengen. Empathie helpt er wel vaak bij, maar blijft moeilijk.
Niet altijd verkeerd om gevoelig of een pleaser te zijn denk ik…
Boeken: nice girls dont get the corner office, hoe geef je leiding als je baas het niet doet, en emoties op de werkvloer.
Sinds 1 april ben ik begonnen bij een nieuwe baan. De sollicitatieprocedure ging erg moeizaam vanuit hun kant. Ik heb meerdere deadlines voor hen moeten instellen die de manager allemaal niet heeft gehaald. Ondanks alles vond ik de gesprekken fijn en heb ik de verwachtingen naar hen toe heel goed gemanaged. Ik heb bijna geen ervaring in het vak, alleen administratief maar ben wel heel leergierig. De manager (waarmee ik de gesprekken had) wilde graag iemand aannemen die hij zelf kon vormen, alles leren, kneepjes van het vak etc etc. Ondanks dat het 3 maanden heeft geduurd tot contractondertekening (ik heb vooral moeten wachten op wat zij nou eigenlijk wilden, detachering of bij hen meteen op contract) heb ik toch de stap genomen om weg te gaan bij mijn baan waar ik 6 jaar heb gewerkt. Redenen: groei in het vak, groei in salaris, groei in vrije tijd.
ECHTER ben ik nu absoluut niet gelukkig. Mijn teamleden zijn aardig en het is een goed bedrijf, maar de manager heeft mij de afgelopen twee weken laten zitten. Ik heb een aantal dagen achter elkaar letterlijk niks gedaan. Meerdere keren heb ik aangegeven dat ik graag mee wil naar een meeting, een vlieg op de muur zijn, leren hoe gesprekken gaan. Geen reactie. Hij is geen van de afspraken nagekomen die wij hebben gemaakt (zoals naar kantoor gaan, iets bespreken op een bepaald tijdstip, tijd vrijmaken). Ik ben erachter gekomen dat hij last heeft van woedeuitbarstingen (tot nu toe alleen naar leveranciers toe). Niemand anders kan mij inwerken (dat heb ik hem gevraagd), en ik zie nu echt op tegen morgen. Op dit moment ben ik weer actief op zoek naar een andere baan.
Ik weet dat ik het een kans moet geven maar niet eerder heb ik bij een switch van baan mij zo ongewenst gevoeld. Daarnaast komt er ook bij kijken dat ik na heel veel gesprekken met teamleden (want ik heb alle tijd) erachter ben gekomen dat dit misschien niet is wat ik verwachtte of leuk vind. Ik had de ‘red flags’ van de sollicitatieprocedure al moeten zien eerlijk gezegd. Weet even niet wat ik met deze post wil, wellicht even klagen?