Mijn leidinggevende zei ook bij mijn bekendmaking: ‘ik ging terug naar 16 uur, dus 32 is echt te veel!!’.
Vanaf 1 maart heb ik 1.5 uur minder reistijd per werkdag! Dat gaat hopelijk zo veel schelen rondom etenstijd. Nu moet ik me haasten om mijn dochter om half 6 op te halen van het KDV en eigenlijk moet het eten dan al klaar staan (want honger/moe). Nu kook ik vaak vooruit, wat opzicht ook wel werkt. Maar krijg sowieso meer rust verwacht ik!
Pfff, die vakanties zijn toch ook echt niet te doen…
Ik heb sinds anderhalf jaar schoolvakanties vrij (niet allemaal, maar bijv. wel vier van de zes weken zomer). Is toch niet te doen voor werkende mensen?
En ik zie nu al op tegen volgend jaar als mijn kind vier wordt. VSO is geen plek (NSO godzijdank wel), hoe gaan we ons kind vijf dagen tegen half negen wegbrengen en op tijd op werk zijn? Nouja, niet dus. Wordt weer een hoop gedoe. Gelukkig heeft mijn vriend wel iets flexibelere werktijden, maar als hij elke dag later begint, betekent dat ook elke dag later thuis en dus geen eetmoment met het gezin. Stom gedoe.
Ook hier is het een enorm gepuzzel. Afhankelijk van het werk van m’n partner wisselt het ook nog wie de kleine ophaalt en/of brengt bij de opvang. We werken beide 32 uur. Ons kind gaat 3 dagen naar de opvang, en dan hebben we elk nog een dag thuis. Momenteel neem ik wel 2 uur ouderschapsverlof op per week (dus werk op papier 30) om wat flexibiliteit te hebben bij het brengen en halen indien nodig. Feitelijk komt het er wel op neer dat ik die uren nog wel compenseer in de avond, maar ik voel me nu wel vrij om af en toe later te beginnen, eerder te stoppen, of soms smiddags gewoon naar de kapper te gaan.
Wij werken ook 32 uur allebei. Wij hebben allebei 1 dag dat we thuiswerken en dan op en neer gaan naar de opvang, zodat onze reistijd minimaal is. 1 dag combineren we (hij brengt, ik haal). En dan hebben we allebei 2 dagen in de week dat waarin we niets hoeven met de opvang. Dit werkt voor nu wel, maar ik moet zeggen dat wij beide hele flexibele werkgevers hebben die geen punt maken van wat eerder naar huis gaan, want we halen die uren toch wel weer in. En als het diezelfde week niet is, werken we andere weken wel weer meer. Dat scheelt enorm voor je mentale gesteldheid 
.
Ik vind het 4 dagen werk af en toe nog wel lastig, maar dat is vooral omdat de dag voor mijn ouderschapsdag typisch vol zit met vergaderingen en ik weinig tijd heb om dingen af te ronden.
Ik werk 28 uur en mijn vriend 32 uur. Ik werk ook slaapdiensten en weekenddiensten en we redden het eigenlijk met 1 middag oppas in de week. Als we beide een 9 tot 5 baan hadden gehad was het meer een puzzel geweest. Ik vind het dus ideaal geregeld zo.
En ik bouw wel eens een overkapping hoor!
Maar wel echt treurig dat minstens 50% van de relaties zo is, als ik naar mijn omgeving kijk. Misschien nog wel veel meer.
Wij hebben in de afgelopen 11 jaar wel zes verschillende constructies gehad. Het enige wat het hier makkelijker maakte:
Maar de grootste klapper was veel verdienen, sober leven en een sabattical nemen. 
Echt zalig om nu niet 24/7 te stressen/plannen/schuiven. Alleen maar strijken, appeltaart bakken en helpen op school. Maar goed, dat zal wel weer gaan vervelen en dan duiken we weer het leven in zoals het was.
Ik hoop en denk toch oprecht dat dit niet meer voor de meeste vaders/partners (iig hier op het forum) geldt. Al zie ik het in mijn omgeving toch ook nog wel af en toe.
Bij ons is het eerder omgekeerd, we werken allebei 32 u, maar mijn vriend werkt dicht bij huis en brengt/haalt de kinderen dus relatief veel vaker dan ik en kookt ook het overgrote deel van de dagen. Ik heb een flinke reistijd maar vind het wel belangrijk om ook af en toe te brengen, gelukkig kan dat meestal, heb ook een flexibele werkgever. Ik wil ze zelf ip ook 1 van de 2 dagen van de opvang halen, maar mijn vriend vindt dat zielig omdat ik er dan pas om 1745 kan zijn en hij eerder. Maar ach, kan hij alvast koken…
Ik cringe-lees wel eens op het forum van 24Baby, daar was laatst een topic over vader/moeder-verdeling, de ‘hij hoort het gewoon niet’, ‘het zit niet in zijn systeem’ en ‘hij is daar gewoon niet zo goed in’ vlogen om je oren. Schokkend dat er dus echt vaders zijn die geen vinger uitsteken als hun kind naast ze ligt te huilen, tenzij moeder (aka de gezinsmanager) vraagt of ze het kind even willen oppakken. In mijn eigen omgeving zie ik dat gelukkig anders.
Wij werken allebei 4 dagen, maar met fulltime dienstblokken (voor mij is dat 87%, voor mijn vriend 92%, maar allebei komt het neer op gemiddeld 42 uur per week). Kind gaat 3 dagen naar de opvang. Wij hebben vrijwel geen flexibiliteit in werktijden, ik heb meer reistijd, dus vriend brengt naar de opvang. Ik ben iets eerder klaar meestal, dus ik haal. Vriend begint dan met koken. Kind is wel vrij vaak de eerste en de laatste aanwezige op zijn groep, eerst vond ik dat een beetje zielig, maar eigenlijk heeft hij gewoon extra veel privé-knuffeltijd met de leidsters.
En in de dienstblokken is het gezeik, want dan is ineens alle normale precies passende structuur weg, dus we regelen dat we dat niet tegelijk hebben, en nemen extra dagen vrij of vragen toch een klein beetje flexibiliteit op het werk (bij nachtdienst van vriend moet ik kind wegbrengen, maar dan ben ik een kwartier te laat, dat is dan soms maar niet anders).
Bij ons gaat het ook zo! Ik heb ook het gevoel dat we door het gelijke aantal uren te werken, meer begrip voor elkaar kunnen opbrengen. Op dagen dat ik met onze zoon ben of thuiswerk, zorg ik wel dat er wat was wordt gedraaid en gevouwen. Mijn man is van de boodschappen en eetplanning. Ik heb een blinde vlek voor de tuin, hij voor de dingen die op de trap staan om naar boven te brengen. Dat proberen we van elkaar te verdragen. Er blijft veel huishoudelijk werk liggen, maar zolang iedereen schoon in de kleren en met gevuld buikje komt waar hij/zij moet zijn is het voor ons goed genoeg.
Ik heb ook altijd het idee dat als werkgevers niet flexibel zijn met kinderen ophalen of zieke kinderen opvangen dat altijd de werkgever van de man is. Ik werk zelf voor een lokale overheid en die zijn super relax en flexibel. Als je werk maar af is zeg maar. Mijn man heeft er ook een handje van om te zeggen dat hij zijn uren moet maken en super moeilijk doen als hij een keer 10 min later op kantoor is. Hij heeft gewoon een kantoorbaan en als hij geen meetings heeft maakt het echt niet uit hoe laat hij er is. Ik weiger alles op te vangen omdat mijn werkgever flexibel is. Vind ik ook niet fair tegenover mijn werkgever. Het is ook een andere houding die werkgevers en collega’s tegenover mannen hebben dan tegenover vrouwen die ik ervaar. Wij doen alles 50/50 en daardoor moet hij regelmatig tegen de stroom inroeien. Zijn vorige werkgever was in een biblebelt dorp waar iedereen het idioot vond dat hij 32 uur werkt (ook voordat we kinderen hadden trouwens).
Onze kinderen halen wij regelmatig tegen zessen als laatste op en zowel de kids als leidsters vinden die 1-op-1-tijd geweldig. Onze oudste (van 3,5) vraagt ook regelmatig kom je ons weer als laatste ophalen dat wil ik graag. En als ik er dan om 17.50u ben en er is nog net een ander kindje is ze ook wel eens boos geworden dat ze niet als laatste waren.
@Willy absoluut. Mijn man werkt in een echt mannenbedrijf (sinds kort werken er 2 vrouwen op zijn vestiging met 50+ collega’s. Het zijn wel veelal mensen in de werkplaats op zijn werk en blijkbaar kiezen gewoon weinig vrouwen voor die richting) en hij is de enige van zijn collega’s die bv ouderschapsverlof opneemt? Dat was dus helemaal mis gegaan vanuit zijn manager met regelen en wij hadden zoiets van hoe kan dit, werken toch wel meer collega’s minder sinds ze kids hebben? Die zijn gewoon allemaal terug gegaan in contracturen ipv verlof opnemen. Echt waarom zou je… en zijn werktijden zijn ook megairritant met kinderen, zelfs met minimale reistijd (15km maar in de spits wel 30-40 minuten). Enerzijds is zijn manager heel flexibel, als er iets is kan hij altijd gaan en als hij een keer later is of eerder weg moet is dat ook geen probleem (wel meteen minuren, want ze klokken in en uit maar goed feitelijk is dat ook correct). Maar hij zou niet kunnen zeggen het komende jaar begin ik altijd om 8.30 uur als ik dagdienst heb zodat ik dan de kids weg kan brengen voor ik ga werken (opvang is 7.30 uur open en dan is hij al te laat). Dus als ik niet flexibel was in mijn werk zouden we een andere opvang moeten zoeken die eerder begint.
En ik merk het ook bij mijn eigen vader, die heeft een bedrijf met 15 man in dienst. Veelal mannen ook, enkele vrouw. De eerste man die daar ouderschapsverlof op nam vond hij ook echt wennen en lastig. En toen die vrouw met hoge koorts door borstontsteking op bed lag en die man dus zorgverlof wilde, vond hij dat ook erg lastig. Is jaren geleden dit, voor ik kinderen had maar ik zat toen nog 1-2 dagen bij hem op kantoor te werken en heb daar heel wat discussies (en ruzies) met hem over gevoerd, dat deze houding naar zijn werknemers toe echt niet kon. En dat ze er gewoon recht op hebben, maar los daarvan het net zo goed hun kind is. Terwijl hij zelf de eerste jaren tot mijn zusje naar school ging iedere maandag thuis was met haar, dus dan zou je denken dat je het ergens wel snapt.
Goede vriendin van mij heeft een man die 14 jaar ouder is (hij is 50), van de protestantse kerk en uit zo’n super traditioneel gezin komt. Zij werkt 32 uur, hij ook. Maar zij doet dus echt alles in het huishouden. Dagelijkse kindertaken hebben ze wel redelijk gelijk verdeeld geloof ik maar wassen/poetsen/koken/boodschappen doen komt allemaal op haar neer. Ik snap daar echt niks van. We gaan wel eens met hun een weekend weg en hij voert echt geen fluit uit.
Leuk om al die verdelingen te lezen. Ik werk zelf 36 uur in 4 dagen (dat is fulltime bij de overheid), waarvan max 2 dagen op kantoor. En mijn vriend werkt 24 uur, loopt daarnaast 1 dag stage en 2 avonden naar school (dus dat is ook 40 uur). Onze dochter gaat 2 dagen naar de opvang en 1 dag komen opa en oma oppassen.
De zorg van onze dochter hebben we vanaf begin af aan gelijk verdeeld (ook ‘s nachts; hij de luier en ik de borstvoeding). Ik doe wel veruit het meeste op dit moment in huis, de was en boodschappen. Maar dat komt omdat hij in het weekend zit te studeren. Als hij straks klaar is dan wil ik dat weer terug 50/50, want merk dat nu ongewild de verantwoordelijkheid voor die dingen helemaal bij mij komt te liggen.
Zo’n man zou bij mij echt linearecta terug naar zn ouders kunnen. Als jij geen fluit uit wilt voeren, ga je lekker weer thuis wonen. Oh wacht, ook van mijn kinderen verwacht ik straks enige mate van dingen doen dus misschien kun je beter iemand betalen om het voor je te doen 
Ik werk minder dan mijn man nu (3-4 dagen qua uren en mijn man 4 dagen in loondienst + eigen bedrijf), bewuste keuze die we samen hebben gemaakt maar dat wil niet zeggen dat mijn man lekker op de bank zit terwijl ik kook, boodschappen doe, de was doe en ondertussen ook het huis nog poetst. Doet hij ook niet en gelukkig is dat nooit een issue geweest en de zorg voor de kinderen en het huishouden is redelijk gelijk verdeeld. Ook de mental load is nu een stuk gelijkwaardiger dan eerder (veel over praten, hem laten prutsen en op mijn tong bijten om niet in te grijpen waardoor hij er ook beter in werd/dingen ervaart etc.)
Er is nu ook een werkboek uit als opvolging van “in voor en tegenspoed, maar alleen als jij de afwas doet” over de verdeling van taken (zowel mentaal als fysiek) thuis:
Ik heb 'm nog niet gelezen, maar ben er wel benieuwd naar (vooral om aan andere mensen cadeau te doen)
Ja dat moet hij een andere baan zoeken :’)? Ik heb de mazzel dat ik op 15min werk en hij heeft dat niet.
Hij doet ook 3 avonden (na t eten) “alleen”, en vind dat misschien ook wel net zo zwaar. Maar dan ben ik de hort op 
Maar daar ging het erboven niet over. Het ging over het zwaar vinden van de ochtend/einde middag spits.
Edit; ik denk dat mijn man meer zorg draagt over de week heen voor de kinderen als ik.
Maakt niet dat ik die 2 ochtenden/middagen niet zwaar vind 
@anon50301661 bij mijn man waarschijnlijk:
“Mijn vrouw doet 3 avonden een hobby en dan moet
ik alleen de kinderen naar bed brengen en dat duurt ruim 1.5u na een dag van 12u werken en dan komt ze terug en gaat ze douchen en naar bed en doe ik de was. En dan klaagt ze op een of ander forum over die 2 dagen dat ik er niet ben.”
En dan gaan die mannen reageren van: wanneer ga je dan gamen?! Ik zou ze gewoon lekker tv laten kijken hihaho. Ga je nooit stappen? Dan gaat ze lekker overdag dansen (hobby). Ofzo. Denk ik.
Even los van wat je verder zegt, is dit toch juist best positief? Ouderschapsverlof is tijdelijk, geen structurele opvangregeling. Dus dan heb je daarna alsnog geen vaste dag. Juist door terug te gaan in contracturen heb je als man een meer gelijkwaardige en structurele zorgtaak, lijkt mij… maar misschien interpreteer ik het verkeerd. Je kunt natuurlijk wel eerst verlof nemen en dan alsnog in uren minderen
Ja dat is inderdaad zo, maar waarom zou je meteen terug gaan in contracturen terwijl je nog (inmiddels ook deels betaald) verlof op kan nemen? Het is niet dat ze terug gaan in contracturen én nog meer verlof opnemen. Dus ze doen niks met dat hele ouderschapsverlof.
En dit is bij mijn man ook (deels) vanuit de werkgever gestimuleerd trouwens. Mijn man heeft ouderschapsverlof aangevraagd en zijn manager stelde voor op terug te gaan in contracturen ipv ouderschapsverlof op te nemen. Ging toen om onbetaald verlof, dat betaalde was er nog niet voor mannen. Maar hij heeft gezegd nee ik neem verlof op en als dat op is zien we wel verder. Nu hebben we weer een baby en heeft hij dus wel deels betaald verlof. Als hij destijds terug was gegaan in contracturen, had hij dat alleen op kunnen nemen door nog een dag minder te werken. Maar dat zou onder aan de streep voor ons minder opleveren. Nu krijgt hij namelijk 70% betaald op woensdag tot de baby 1 is. Plus gewoon zijn normale loon. Dat is dus meer dan wanneer hij 4 contractdagen had en geen verlof opnam.
(Dit is dus weer echt zo’n “o maar er is nog meer context” post geworden 
)
Edit: hopelijk staat het nu iets helderder.
En vaak bouw je over onbetaald ouderschapsverlof wel pensioen op en als je in de ww of arbeidsongeschikt raakt krijg je de contracturen vergoed. Snap het vanuit de werkgever maar het is wel sneaky hoor.