Vandaag was geen succes. Kipfilet, aardappelgratin, broccoli en appelmoes. Dit was na: een hapje kip, wat appelmoes en de rest moest ze niks van weten.
Ze was blij toen ze thuis kwam van het KDV, maar zodra we gingen eten was het alleen maar drama, huilen en per sé bij mij of m’n vriend op schoot willen zitten.
Afgelopen dinsdag vroeg m’n schoonmoeder geef je haar geen bordje pap voor de zoveelste keer, omdat ze bang is dat L. te weinig binnen krijgt. (Ze eet daar 1x in de week)
Helemaal prima, maar heb haar al meerdere malen verteld dat ik liever nu alternatieve manieren gebruik om groentes te geven en het echt wel goed komt: sommige dagen eet ze prima, andere dagen niet. Ik heb zelf echt een trauma dat ik als kind aan tafel moest blijven zitten tot m’n bordje leeg was en me constant werd verteld dat ik te weinig at en dat wil ik niet voor L.
Vandaag kreeg ik echt last van een soort schuldgevoel; ik wilde haar gewoon even wat zien eten en heb me een beetje gek laten maken door die opmerking van m’n schoonmoeder. Voelde gewoon als kritiek. Dus maar een bordje pap gegeven, terwijl ik haar liever gewoon aanleer dat als ze niet eet, het prima is maar er dan niet iets anders wordt gegeven. Voel me zo stom.
