Die opmerkigen over eten⦠vorig jaar zei een klusjesman tegen mijn huisgenote dat ze vast niets anders mocht als roti van mij. Gisteren nog: āJij bent surinaams he?! Ga naar de keuken, als je roti voor me gaat maken ga ik heel goed voor je zorgen.ā Alles waar mijn vriend naast stond. Ik kan op dat soort momenten niks anders reageren dan een schaapachtige lach waarbij mijn hoofd zich afvraagt of ie dat echt gezegd heeft. Mooiste is: 80 procent van de tijd krijg je bij mij gewoon een AVGātje.
Het nergens echt bijhoren merk ik zelf ook. Mijn familie ziet mij als boers, lomp, ik praat met een aardappel in mijn mond & ben te elitair en te stijf. Ondanks dat heb ik een hele warme band met ze, maar ze schromen niet om uit te spreken dat ze me graag wat meer surinaams hadden gezien. Mijn oma in suriname was zelfs enigzins teleurgesteld toen we elkaar na 20 jaar ontmoette. Ook wel terecht: ik ben ook gewoon heel erg Nederlands. Maar onder de nederlanders ben ik vaak toch te surinaams. Neemt niet weg dat ik met veel Nederlanders een topband heb, maar als het erop neer komt moet ik eerst bewijzen dat ik vrij hollands ben voor ik erbij hoor & zelfs dan hoor ik er niet erg bij want met 1 misstap lig ik eruit. Zo had ik opeens minder facebookvrienden toen ik me openlijk uitsprak tegen etnisch profileren