Hoe meer ik erover lees en praat hoe verdrietiger ik word. Naast alle zorgen die je als ouder hebt als je een kind krijgt, moet je je ook eens iedere dag afvragen of de wereld je donkere kind wel zal accepteren en of het een zorgeloze kindertijd zal hebben.
Van de week een verhaal in het AD over een advocate wiens kind dagelijks met racisme te maken krijgt maar tegen zijn moeder niets zei want ‘zij is ook bruin en hij vindt het ook zielig voor zijn moeder’.
Donkere vrienden die zeiden dat ze als kind zo vaak gedroomd en gehoopt hadden wit te zijn.
Janken!
Jullie zijn awesome.




ik weet dat ze er zo over denkt, vind het zooooo erg. Ik zei ‘ik ben de hele week al aan het nadenken hierover en ervoor aan het strijden. Laten we alsjeblief nu ophouden over dit onderwerp, krijg het er helemaal warm van en wil gewoon gezellig de verjaardag vieren.’ Toen hield ze gelukkig meteen op.