Ik ben daar eigenlijk constant mee bezig, bedenken wat het is wat m’n leven daar zo perfect maakte. En hoe ik dat hier ook zou kunnen hebben. Maar dat is het rotte, ik weet eigenlijk precies wat ik zou kunnen veranderen in m’n leven maar ik zit hier zo vast in m’n gewoontes. En de stappen die ik moet nemen voelen zo groot (bijv. ik wil graag een nieuwe kamer vinden, en een nieuw baantje) en dat geeft me gelijk heel veel spanning als ik daar dan aan denk. Maar je comment heeft me weer aan het denken gezet, dankje!
1 like
Haha ik ben ook allergisch en ik compenseer het gemis ook door filmpjes op internet en zoveel mogelijk schattige kattenfoto’s
1 like
Euw yes! Ben aangenomen voor een fantastische baan! Geen fulltime maar het is precies wat ik wil 
50 likes
Vandaag op werk gehoord dat mijn functie voor nu even de reorganisatie ellende ontloopt. Ooit word ik ontslagen HAHA maar nu nog even niet. Ben dood en dood opgelucht
19 likes
Ieh…dat is net dat filmpje met die smiling man. Doodeng.
1 like
Ben toe aan vakantie!
Hoe je het ook went of keert - de stap is altijd minder klein dan de stap (naar het buitenland en weer terug verhuizen) die je al gezet hebt! Maar ik snap het wel hoor, verandering is latijd spannend. Misschien kun je voor jezelf op een rijtje proberen te zetten wat je als eerst wil doen, of wat je het belangrijkst vindt. En misschien zijn er ook wel kleinere dingen die je meer dat gevoel van daar kunnen geven, die je in parallel kan doen.
1 like
Ik waardeer dit echt heel erg! Ik was inderdaad zo zenuwachtig voor ik naar het buitenland ging, en ik zag er eigenlijk vooral tegenop haha. Uiteindelijk bleek het echt de beste keuze van m’n leven te zijn. Ik ga het inderdaad even op een rijtje proberen te zetten.
1 like
Okee ik ga even schaamteloos hetzelfde bericht plaatsen op het forum. Staat al in het opbiechttopic zonder omg reacties, maar ik moet het gewoon echt kwijt. Zit thuis op de bank helemaal met 'n kriebel in m’n buik. Ene kant stress, angst, gedoe. Anders kant hopend op 'n berichtje van de bewuste jongen (wat wss niet gaat komen maar ok). Pfff. Word er helemaal naar van.
Ik doe m’n naam weer eer aan, zit echt in een quarterlife crisis. Met alles. Werk, relatie… werk momenteel bijna 10mnd bij m’n huidige werkgever maar het is toch niet helemaal wat ik leuk vind. Dus zoek wel verder. Heb binnenkort ergens een tweede gesprek. Mega spannend sowieso. Want wat als ik dan bij m’n huidige baan moet opzeggen? Ik vind dat ik er dan niet mega lang heb gewerkt en schaam me dan mega tegenover het super leuke team waarin ik werk. Want met het team is echt niks mis. Allemaal leuke mensen. Maar toch wringt het qua werk. Afijn, tweede gesprek dus voor interessante baan. Maar toch twijfelen… wil ik m’n leuke team wel verlaten? Moet ik niet niet zeuren en gewoon blijven? En dan relatie… woon bijna 2jr samen en bijna 2,5jr een relatie. We hebben niet een mega lekkere start gehad. En ben nu 25… dus is dit wat het is? Toevallig, van m’n werk… ook dat nog, afgelopen weekend één groot personeelsfeest gehad met alle collega’s van heel Nederland. Daar kwam ik een collega tegen vanuit de andere kant vh land. Super leuke momenten mee gehad, wilde ie me aan het einde zoenen. Niet gedaan hoor. Maar we hebben het wel heel gezellig gehad en stiekem wel even ergens samen gezeten (kletsen). Wat misschie ook al te ver is? Maar nu klets ik wel een klein beetje met ‘m op messenger en ik ontwikkel ineens een mega crush op hem? Heb al bijna bedacht om het tweede gesprek bij de andere baan te cancellen, en op een andere locatie te gaan werken en dan dus bij hem in de buurt. Maar wtf is wrong with me? Ik ken mezelf niet meer. Ook al klinkt het ergens mega onrealistisch en misschien grappig ik snap mezelf gewoon niet en al helemaal niet wat ik hiermee aan moet 
Hahahaha wat kut, ik moet nog eten halen/koken en ik had bedacht om ook voor zoiets te gaan maar twijfel een beetje nou. Heb je wel lekker gegeten?
1 like
Ja we hebben alles terug in de pan gemieterd en de kruiden er doorheen geroerd
Maar toch, wat een loser
1 like
Mijn planning voor morgen werd erg vol.
heeft mijn man vanavond het hele huis stofgezogen zodat ik morgen toch even naar yoga kan 
(ik heb geen energie voor 10 en moet mijn activiteiten goed verdelen over de dag)
6 likes
Dan staat er hoogstwaarschijnlijk nog een wanbetaler geregistreerd op je adres.
Gefeliciteerd!!
1 like
Wat vervelend voor je dat je onzeker bent over meerdere aspecten in je leven. Ken dat gevoel en het is erg onrustig. Wat betreft je relatie vind ik het lastig om je advies te geven. Aan de ene kant denk ik niet dat het gek is om in een lange relatie een keertje iemand leuk te vinden. Het is wel de vraag wat je ermee doet. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, voor mij was het toen duidelijk dat mijn relatie over was omdat ik nog nooit gevoelens had gehad voor een ander en nu wel de behoefte had om er echt iets mee te doen. Maar die relatie zat ook echt niet goed en ben heel blij dat die situatie toen de doorslag gaf om ermee te stoppen. Zit jullie relatie verder wel goed?
2 likes
Heb net zo’n lekkere massage gehad, ben helemaal ontspannen nu yes.
En ik heb gisteren zelfbruiner op m’n benen gesmeerd maar ik moet nog even oefenen denk ik, oeps.
Ik moet een hele berg was wegstrijken. Eigenlijk al weken. Vanavond een etentje afgezegd, want er moest en zal gestreken worden. Nu hang ik op de bank en ik heb nog 0,0 gestreken.
Ik ben bij kliko’s altijd bang dat er iemand uit springt…
2 likes
Ja goede vraag. En omdat ik dat zo zeg, zou je eigenlijk zeggen dat dat antwoord genoeg zegt. Snap je het nog? Kijk heel eerlijk; een aantal jaar geleden zag ik m’n huidige vriend ergens (feest) en dacht ik: wow, knappe jongen. Die zou ik wel beter willen leren kennen. Nou niet gebeurd. Tot echt járen later. Maar dan heb ik het ook echt over 6 / 7 jaar later, via Tinder. Afijn, daten etc. allemaal leuk. Maar er is vooral in het begin van onze relatie veel gebeurd. Vooral met leugens vanuit zijn kant waar ik via via achter ben gekomen. Niet eens doordat hij het opbiechtte. Dat heeft een mega weerslag gehad op het vertrouwen vanuit mij in hem. Het is nu bijna 2 jaar geleden maar nog steeds denk ik er aan en hebben we soms daardoor ruzie. Ergens kan ik er niet helemaal overheen stappen. Daar komt bij dat hij, bv. met uitgaan, als hij met mij en vrienden is vaak moe is / geen zin meer heeft. Beetje klagen tijdens de avond. Maar zodra hij met anderen is dan kan het allemaal wel. Maar dan denk ik weer: Twijfelkont niet zeuren. Jij ‘wilde’ hem vroeger zo graag, je hebt wat je wilt. Waarom is het bij mij gewoon nooit goed? Ik haat mezelf soms zo mega erg hé. Vind het mega lastig allemaal. Ben altijd zo bang verkeerd te kiezen, dingen opgeven vind ik ook eng. En zelf ook maar over dingen blijven twijfelen.
Ik ben op zoek naar een mooie jurk voor mn diplomauitreiking maar ik kan letterlijk niks vinden, heb al bij h&m, vila, vero moda, only, na-kd, nelly.com, zalando en asos gekeken. Wie heeft de gouden tip?