Probeer jezelf niet te straffen. Dit is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoals anderen al zeggen: je bent wel tot daar al gekomen. Indien je de baan echt graag wilt, zou ik sowieso een uitleg sturen. Niet geschoten is altijd mis, en wie weet kunnen ze het ontzettend waarderen en er begrip voor opbrengen.
Ik had vroeger ook hele erge angst om in publiek te spreken. Nu probeer ik altijd te denken aan het feit dat ik later ‘‘trots’’ op mezelf ben als het voorbij is en ik het heb gedaan, en dat het achteraf altijd meevalt. Natuurlijk werkt dit niet voor iedereen en is dit niet altijd zo makkelijk praten, maar probeer je ook te bedenken dat iédereen iets heeft waar hij of zij bang voor is/wat ongemakkelijk voelt.
hij is al wat ouder (14 jaar inmiddels) dus misschien is het toch allemaal teveel, ik weet het niet…
