Oja oja ik weet nog een; wij gebruiken “MAND!!” als iemand gewoon een te langdradig verhaal heeft en gewoon to the point moet komen ( naar het mandje van Tichelaar).
Geweldig topic dit.
Had net overigens wel een beetje kots in mijn mond toen ik las over ‘stempelen’ van @Gast. No offence naar jouw kat specifiek maar dit is dus weer een bevestiging waarom ik niets maar dan ook helemaal níets met katten heb. 
Wij zeiden altijd zappette in plaats van afstandbediening!
Vroeger las mijn vader elke dag een verhaaltje voor en halverwege het verhaaltje riep hij altijd Annemarie koekoek en toen klom mijn broer en ik altijd in z’n nek.
Ik word door mijn vader nog altijd ‘truuj’ genoemd. Geen idee of anderen dit ook gebruiken.
De sandwichspread noemden wij altijd de Heinz. Als in ‘wil jij de Heinz even aangeven’. Duurde ook erg lang voordat ik doorhad dat dat gewoon het merk was.
En verder zeggen we thuis ‘ajú’ als we weggaan. Maar dat wordt op wel meer plekken gebruikt volgens mij (hoewel niet in de omgeving hier).
Jukken gebruiken wij voor krabben als je jeuk hebt!
Dus: kun je effe op me rug jukke?
Het woord krauwen kan ook, maar dan eigenlijk alleen bij huisdieren.
Dus: ahh kijk dan dat meisje zit bij die kat lekker op dr koppie te krauwen
O, en jakken voor wild doen.
Als ik bv als kind naar bed moest en mn vader ging nog met me stoeien, riep mn moeder: NIET ZO JAKKEN DAT KIND MOET ZO NAAR BED
wat leuk dit!
wij zeggen ook vullis,=voor vuilnis.
rubbelig, = iets bubbelig/ribbelig/oneven etc. (het is duits geloof ik)
pruttelpeertjes met kielemedotjes!, =een zelf verzonnen gerecht zonder recept. was mijn moeder goed in (en lekker)
we benne d’r = we zijn gearriveerd
loofe poten = moeie benen.
Zondagsrijders is toch een gewoon Nederlands woord?
Staat ook in het woordenboek
ik riep altijd dat ik nooit mijn moeder zou worden maar ik hoor mezelf vaak haar uitspraken gebruiken tegenover mijn kinderen.
Als ze zeuren met ‘ik wil…’ dan gil ik regelmatig ‘en ik wil een paleis en dat krijg ik ook niet’. En op de vraag ‘wat eten we’ is het altijd ‘hutseflussen met je neus ertussen’
Ik weet het ook niet, ik kom uit een vreemde familie 
Ja Truuj ruuzel word ik ook vaak genoemd! En Limburgerser den miene pap wurd het neejt, dus grappig om te weten waar het nu vandaan komt.
Haha ik vind dit echt leuk om van iedereen te lezen! Ik dacht eerst dat wij niets hadden, maar we hebben wel een andere rariteit. Er heeft een paar jaar een vissenkom gestaan op een bepaald tafeltje. Inmiddels is dat al 15 jaar geleden. Maar stel iets ligt op dat tafeltje en iemand vraagt ‘Waar zijn die brieven gebleven?’ dan is het antwoord nog wel standaard ‘Bij de vissenkom’ terwijl die er dus allang niet meer staat haha
Of als je zegt ‘de mijne’ dan zeggen ze hier: de mijnen liggen in limburg.
Wij noemen dat de likkeflik. Geen idee waarom
@Evenveel Jaaaa, snappez-vous! Die zit er bij ons ook in. En ook “C’est la vie, broodje brie!”
En een patient van m’n vader gebruikte ooit “pleurtje” als scheldwoord. Sindsdien is dat ook mijn favo woord.
Sinds Duitse les op de middelbare school noem ik m’n vader “Fatti” of beter “Fatti Patatti”
n.a.v. van bij de vissenkom heb ik er ook nog eentje haha. in het oude ouderlijk huis hadden we een dressoir met drie laden en in de middelste la lagen de rommelspulletjes zoals scharen, elastiekjes, pennen etc etc. toen kregen we in het nieuwe huis een dressoir met nog maar twee laden waarvan in eentje al die spullen liggen. na 15 jaar zeggen we tegen die la nog steeds de middelste la heb nu in m’n eigen huis ook een soort middelste la ontwikkeld en m’n zusje weet ook gewoon gelijk wat ik bedoel als ik zeg dat iets in de middelste la ligt haha
Wij zeggen altijd ‘lekker slapen’ i.p.v. slaap lekker. Nu ik het zo lees klinkt het wel een beetje als een bevel, maar we zeggen het heel lief.
Verder kan ik echt helemaal niets bedenken.
Toen we klein waren vroegen we na het eten altijd of we mochten ‘dabberen’, dus van tafel af en spelen. Vind het zo’n leuk en toepasselijk woord hahah.
Oh en wat we nog steeds gebruiken is ‘sneukelen’, iets lekkers eten zoals chips, toastjes, nootjes, chocolade, etc. Ook als zelfstandig naamwoord, sneukel is dan de chips, toastjes etc.
Ik geloof dat deze algemener is, maar wij noemden komijnenkaas vroeger altijd pitjeskaas. Had oprecht lang niet door dat het gewoon komijnenkaas was.
En wij gebruiken noeien voor een knuffel geven/knuffelen.
Jaaaa, pitjeskaas, heerlijk! Tegenwoordig zeg ik wel gewoon komijnenkaas, haha.
Oh, in navolging van @Itsu : wij (mijn ouderlijk gezin) zeggen altijd ‘opgément’ aan elkaar i.p.v. netjes ‘op een gegeven moment’. Dat besefte ik eigenlijk niet eens tot mijn zoontje het had overgenomen, haha.
Wij zeggen altijd ‘Truuus’ in plaats van welterusten. Vroeger zei ik tegen mijn vader altijd ‘Truus Welten’ in plaats van welterusten(/weltrtuusten) en daar is alleen nog truuuus van over. Fun fact: een familie lid heeft ook echt bovenstaande naam.
Wij noemen elkaar sjat in plaats van schat. Geen idee waar dat vandaan komt.
En volgens mij is dit gewoon een bestaande uitdrukking maar als iemand zegt ‘dat kan niet of dat kan ik niet’ zeggen wij ‘dè gi nie dè bestu nie’.
En mijn vader zegt altijd als iemand zegt ‘dat weet ik niet (meer)’: -‘als ge ut nie meer wit gebruikte pur of kit’ Slaat dus helemaal nergens op maar dit hoor ik al 25 jaar lang dus ik neem dat ook over.