Hahhah ik wilde het niet zeggen … maar dat dacht ik ook 
edit: o ik word net gebeld, gesprek verplaatst naar 23 januari. Was eerst dinsdag, toen vanochtend, nu bijna 2 weken verder. Wat zuuuur maar goed het is maar zo
3 likes
Adviesgesprek is hier ook verplaatst maar gelukkig niet zo last minute als bij jou holy shit haha dat is wel intens? Maar nee, ik moest terugbellen met wanneer wel want de eerder afgesproken datum kon niet en dat was ik natuurlijk vergeten. Belden ze mij op met of ik dan nog kon. Nee? Oh en dan? Zo laat? Kan dat? Bent u er nog? Hallo? En dan dacht ik dat ik altijd chaotisch snel naar het eindpunt wil want hallo, moet ook even kijken of ik dan kan en heb geen agenda in mijn hoofd. Hell, ik zou notabene mijn hoofd nog vergeten als-ie niet aan mijn lijf zat 
2 likes
Ja ik deed er vet nonchalant over aan de telefoon, nu paar uur later zit ik op de bank en denk ik aan alle dingen die ik al weken moet doen wat me maar niet lukt en vind ik het eigenlijk echt heel lomp om het gesprek zo ver te verplaatsen Hopelijk heb jij wel snel je gesprek!
Ik mag een kleine week na jou maar ik kon of deze of die week pas dus ja, dan helaas weer later. Heel benieuwd wel wat eruit gaat komen want: was ik niet te zelfbewust van mezelf? Heb ik niet dingen verklaard als mogelijke comorbiditeit? Allemaal 1001 twijfels natuurlijk maar ja, we proberen het oordeel maar rustig (hahaha dus echt niet) af te wachten en op me laten af te komen.
Ik moet ook nog zat dingen doen maar in plaats daarvan zit ik van alles te doen behalve juist datgene wat ik moet gaan doen 
2 likes
Ik ben echt een beetje geirriteerd over mijn diagnose. Op mijn 23e is er adhd vastgesteld. Mijn moeder zei toen nog: nou ik kan het mij niet voorstellen en heb een heel ander beeld van adhd. Nu achteraf kan ze zich er wel in vinden. Nu ga ik naar een nieuwe psycholoog en zij wilden graag al mijn oude dossiers inzien, deze heb ik vandaag bij de huisarts opgehaald. Nu lees ik in een dossier dat ik op mijn 13e aangemeld was bij een psycholoog ivm gedragsproblemen en zij direct een vermoeden van adhd hadden. Dit hebben ze tegen mijn moeder verteld en zij hadden mij zelfs al aangemeld voor een onderzoek en vragenformulieren meegestuurd. Uiteindelijk heeft mijn moeder dat onderzoek afgehouden omdat het wat beter ging en ze dacht dat het door de energiedrink kwam =’).
Blijkbaar was er al zo lang een vermoeden en wist ik dat gewoon niet. En nu baal ik gewoon dat ik misschien zo lang met angst en paniekaanvallen heb rondgelopen voor niks, want nu met medicatie zijn ze weg. Ik vraag mij nu ook echt af of mijn jeugd misschien beter of anders was gelopen als ze dat onderzoek gewoon hadden doorgezet. Maarja daar heb je achteraf helaas niks meer aan.
6 likes
Voor de mensen die ook moeite hebben met het huishouden kan ik dit boek aanraden, de huishoudcoach van Els Jacobs. Ik heb die al eens eerder gebruikt en toen ging het heeeee lang goed en de laatste tijd is het weer een chaos en pff vermoeiend. Toen kwam ik dat boek ineens tegen toen ik mijn boeken aan het uitzoeken was. Meteen doorgebladerd en na het lezen van de eerste 2 hoofdstukken voel je je al minder slecht over je huishouden. Vanaf het 3 de hoofdstuk zijn er allemaal handige stappenplannen met valkuilen en tips. Nu komt langzamerhand de grip op het huishouden weer terug gelukkig. Dus voor iedereen die daar ook tegen aan loopt lees en gebuik dit boek!
11 likes
Wat een super fijne tip en ga ik zeker opzoeken om te gaan lezen. Thanks 
En mijn adviesgesprek afspraak is nu voorlopig komen te vervallen omdat er nu nog eerst een medische keuring moet plaatsvinden vanwege mijn lichamelijke klachten.
2 likes
Nogmaals bedankt voor dit idee!
Het gaat momenteel echt belabberd met me (zelfs de basis van slapen, eten, beweging is een uitdaging) dus ik heb net aan de hand van jouw voorbeeld dit in elkaar geflanst. Ook om mezelf eraan te herinneren dat lunch of ontbijt maken helemaal niet veel gedoe hoeft te zijn.
17 likes
Ah wat goed, ik hoop dat het je wat kan helpen. Slim ook de tijden erbij! Dan is eraan beginnen misschien weer een stukje makkelijker
1 like
Een hartje voor de herkenbaarheid
3 likes
Ik mag 8 februari naar adhd centraal en vind het spannend maar is ook wel een opluchting.
Loop al maanden tegen muren omhoog en voel vaak enorme frustratie over waarom de simpelste dingen maar niet afkomen.
Ik kan uren op de bank liggen bedenken wat ik allemaal nog moet doen maar doe echt helemaal niks en dan aan het einde van de dag denk ik; nou weer een dag verkloot.
Mijn eten lijdt er ook onder ik kan soms dagen snacks eten want 0 zin om te koken of ik kan niet kiezen wat ik wil en dan is het zo 19:30 en dan kies ik voor brood want is al laat.
12 likes
Dit had ik ook zo kunnen schrijven. Veel succes!
@Honey hoe is jouw adviesgesprek verlopen?
Mijn tussentijdse afspraak tussen intake en advies is komen te vervallen.
1 like
Niet zo spannend! Ik had een gesprek met de regiebehandelaar erbij en ze stelde wat verdiepende vragen, vervolgens een afspraak met de psycholoog die met mij een crisisplan opstelde en de brief richting HA schreef. Nu dus afwachten tot ik gebeld word voor de afspraken voor het daadwerkelijke onderzoek, die komt er dus wel!
3 likes
Hallo daar!
Hoe gaat het met jullie?
Hier de adhd het afgelopen jaar steeds beter onder controle gekregen. Juiste medicatie gevonden en bijna een jaar geleden alweer bewust gekozen voor een adhd-vriendelijker leven met meer rust, regelmaat, nieuwe baan etc.
Afijn, we hebben de boel zo goed als onder controle, toch? TOCH? Fout! Verkeer inmiddels in een soort identiteitscrisis.
Eigenlijk merkte ik 5 jaar geleden al voor het eerst op dat er iets niet helemaal juist was. Maar ik snapte niet goed wat er misging. Adhd verklaarde paar jaar later veel, maar niet alles.
Het begon toen ik mijn eerste grote mensenbaan kreeg en alleen nog maar op geschoolde posities wilde solliciteren. Na nog geen jaar, met o.a. (weet ik nu) autistische burnout, vertrok ik. Ik ging zelfstandig aan de slag, ging prima.
Na enkele maanden weer een kantoorbaan en wéér was ik inhoudelijk goed, maar ook langzaam, snel overweldigd en communicatief een ramp. (Dacht altijd juist heel communicatief te zijn…). Ik dacht dat ik ieder moment zou omvallen.
Ik vertrok na nog geen half jaar naar weer een nieuwe kantoorbaan en daar wéér hetzelfde liedje: inhoudelijk goed, kennis goed, sociaal, communicatief en tempo: rampzalig. Ik dacht ook altijd dat ik sociaal was, maar eigenlijk vond men mij helemaal niet zo sociaal en gezellig. En ik had in tegenstelling tot mijn jongere en adhd-stuiterende zelf, als volwassene ook opvallend minder de behoefte om altijd enthousiast te zijn (of te doen?).
Wederom diende de autistische burnout zich aan en vertrok ik ruim 1,5 jaar later naar een ander bedrijf. En je raad het al: ook híer is het weer hetzelfde liedje. Sterker nog: ik presteer onwijs goed, maar door de inrichting van de functie (met the bare minimum zo hoog mogelijk presteren) lijk ik nu nóg asocialer, omdat ik graag rustig 4 meter verderop in mijn hoekje zit dan steeds omringd door herrie van het overkoepelende team. Mijn eigen team telt maar een handjevol mensen, waarbij ik eerst 2 dagen maar inmiddels 1 dag per week met iemand anders samenwerk. Met andere woorden: ik moet meestal in mijn eentje heel veel werk verzetten. Maar met één collega erbij, ben ik tenminste sociaal.
Vooral in deze positie werd het echter prominenter dan ooit (met botsingen met leidinggevende direct vanaf het begin omdat ik heel bot/arrogant zou zijn terwijl ik me van geen kwaad bewust ben, mijn nieuwe collega’s die denken dat ik raar ben omdat ik te geconcentreerd ben op mijn werk): meer dan ooit leek ik opeens super autistisch te zijn. En hoe beter ik de adhd onder controle krijg, hoe sterker het autistisme naar de oppervlakte treedt.
Echt alles wijst erop dat ik naast adhd ook autistisch ben. Heb me eigenlijk altijd wel een vreemde eend gevoeld (vanwege sociale adhd-kant veel goede kennissen voor de leuk, maar weinig echte vrienden; altijd het gevoel gehad dat ik hard voor vrienden moest werken maar mensen alsnog nooit echt écht bewust voor mij kozen) maar dat had ik eigenlijk geaccepteerd. Had niet veel nodig om gelukkig te zijn. Als volwassene wel hele lieve oprechte mensen ontmoet, maar ik kan het slecht onderhouden. Verder veel online vrienden en een handje oude vrienden van de middelbare school, die zelf ook vermoedelijk ND zijn.
Zijn er anderen die door hetzelfde (zijn) (ge)gaan? Ik heb trouwens nog geen diagnose, maar ik denk dat ik wel het onderzoek ga laten doen omdat het (weet ik nu) vooral mijn werk de afgelopen 5 jaar zoveel beïnvloed heeft. Het is zo’n ontdekking.
Ik dacht op een gegeven moment: ik ga op dit tempo in de bijstand belanden. Hoewel ik steeds beter begrijp hoe ik de afgelopen 30 jaar heb overleefd, is het belangrijk dat ik de komende maanden ga oriënteren op functies in mijn vakgebied die ik leuk vind en die ook veel individueler en geschikter zijn. Ben in principe wel blij met het bedrijf waar ik nu zit. In onze sector heeft het ook een hele goede naam. Maar wat vaststaat is dat er in ieder geval geen toekomst is in mijn huidige functie, dus we hebben wat skills te versterken om binnen het bedrijf hopelijk te verhuizen. 
Bedankt voor het lezen als je het einde bereikt hebt 
11 likes
Goedemorgen, gister bij adhd centraal geweest en het is nu bevestigd dat ik het heb.
Ik ga starten met medicatie en cognitieve gedragstherapie.
Ben opgelucht en benieuwd naar wat er allemaal gaat veranderen in mn leven. Ik verwacht geen 100% verbetering maar ben al blij met 20%
Vooral gezonder lever is prio 1 en kunnen genieten van vrije tijd.
15 likes
Stomme vraag misschien, maar ik heb 5 maart mijn diagnostiekdag bij ADHDcentraal en zij gaven aan dat het wordt aangemoedigd om iemand mee te nemen die e.e.a. weet van hoe je tijdens je jeugd was, heb jij ook iemand meegenomen?
Ik merk namelijk dat er een discrepantie zit tussen hoe ik mijn jeugd heb beleefd en hoe mijn moeder dat heeft ervaren. Dus ik denk dat haar meenemen alleen maar tegenwerkt m.b.t. de diagnose.
1 like
Ik heb mn moeder laten mee doen met beeldbellen.
Ze vragen je dingen en hoe die betrekking hebben op de tegenwoordige tijd en hoe het vroeger was.
Bij mij was het bijv; kan je moeilijk stilzitten.
Ik antwoord met een verhaal
En hoe was dat vroeger?
Ik antwoord met een verhaal en mijn moeder kon daar eventueel nog wat op aanvullen.
Mijn moeder heeft die vragenlijst ingevuld samen met mij en ik schrok van de antwoorden.
Ze vond helemaal niet dat ik veel praatte enzo maar in het gesprek en de dingen die ik zei erkende ze wel veel van och jeej… ja… als je het zo zegt.
Bij mij was dit ongeveer hetzelfde! Mijn moeder is wel mee geweest en heeft toen ook aangegeven zich niet echt te kunnen vinden in de diagnose. Uiteindelijk heb ik van de psycholoog een ‘waarschijnlijkheidsdiagnose’ gekregen, maar ik denk voornamelijk omdat ik zelf toen ook redelijk twijfelde; hij was er zelf vrij zeker van dat ik ADHD heb (en ik zelf ook steeds meer). Wel konden mijn moeder en ik ons beiden niet veel meer herinneren mbt de vragen over mijn jeugd ipv dat we allebei dachten NEE dit is niet waar. Misschien dat dat ook meespeelde in het alsnog krijgen van die diagnose? En er wordt inderdaad ook veel doorgevraagd waardoor er meer dingen naar boven komen, dus niet alleen simpelweg een ‘ja’ of een ‘nee’ op de vragen. Het feit dat wij vroeger geen/weinig problemen ervaarden die kunnen duiden op ADHD, kon volgens mijn psycholoog bijvoorbeeld ook komen doordat ik een vrij gestructureerde jeugd had. Mijn ervaring is dus wel dat er verder gekeken wordt dan simpelweg het verhaal van je moeder, al heeft dat misschien ook wel te maken met de persoon die je treft. Succes in ieder geval!
1 like
Hoe heb ik ooit bedacht dat afstuderen op executieve functies een goed idee was. Ik bezit zelf 0 van die vaardigheden (daarom ben ik er ook zo lang mee bezig lol stel het steeds uit). Het is echt frustrerend, al begrijp ik mezelf nu wel steeds beter. Wel jammer dat ik steeds lees dat tot 25 jaar het brein het best nieuwe vaardigheden kan leren. Mijn cgt ging ook zo mweh.
1 like
Maar dit is ook helemaal niet zo zwart wit. Dit is wel ongeveer de leeftijd waar je brein qua anatomie op z’n piek is maar je kan echt wel de rest van je leven blijven leren
1 like