Verschilt wel per tijdschrift, maar meestal bewaar ik de leukste columns voor het laatste
1 like
Ligt eraan! Bij mân omaâs Libelles begon ik altijd achteraan bij de Jan Jans en de kinderen strip en las ik dan naar voren, maar de meeste andere tijdschriften van voor naar achter.
2 likes
Oh ja en bij de Tina ook achterin bij Noortje!
(Hier is het waarschijnlijk begonnen 
)
1 like
Ik lees wel altijd de laatste pagina van een boek voor ik begin, heel irritant want vaak heb ik dan een spoiler te pakken.
11 likes
Haha, dat deed mijn oma ook altijd. Nooit begrepen.
5 likes
Nee ik snap het zelf ook niet maar krijg het er niet meer uit, doe het al sinds kinds af aan.
3 likes
Jaa dit doe ik ook, ook met tijdschriften maar dus ook met boeken. En ik weet niet waarom of wat ik eruit wil halen, behalve dan dat t te lang duurt tot t einde, terwijl ik moet nog beginnen? De spoiler die je soms ziet voelt ergens ook comforting?
6 likes
Oei ik probeer zelfs de achterkant niet te lezen want ik hou niet van spoilers
2 likes
Mijn oma deed dat ook altijd! Ik doe dat niet meteen maar wel vaak. Meestal omdat graag wil weten of ik het einde goed geraden heb of als het heel spannend is. Maar ik vind spoilers geen ramp en het bederft mijn leesplezier ook niet. Ik vind het ook wel leuk om een boek kriskras te lezen maar goed misschien is dat ook gewoon mijn ongeduld.
Ik vind die kleine kaartjes in bieb boeken ook altijd vet handig! Door de trefwoorden lijkt het ook wel een soort voorloper van de triggerwarning maar dan super clean en basic.
3 likes
Als in hoofdstuk zes voor het begin en dan weer hoofdstuk acht of stukjes van bladzijden?
1 like
Ja soms maar dan ken ik het boek al of ben ik in de bieb wat aan het bladeren blijf bij een pagina hangen ga doorlezen blader wat terug vooruit naar het einde zoiets.
Maar meestal is het ik begin vooraan wil het einde weten dus lees de laatste bladzijde maar net niet genoeg info dus lees de twee daarvoor die daarvoor en ga dan weer verder waar ik vooraan was gebleven. Na een paar paginaâs of hoofdstukken spoel ik dan weer wat door en terug. Zoiets.
dit is niet mijn standaard manier hoor ik lees in principe gewoon van voor naar achteren met eventueel de laatste bladzijde. Het komt misschien ook wel zit ik net te denken doordat vroeger had je vaak geen hele series in de bieb, soms alleen een deel 2 en 5. En reserveren kostte toen nog geld dus dan ging je maar random beginnen en dan moest je een soort van puzzelen net als met halverwege een film binnenvallen op tv. Ik vond dat altijd wel leuk!
5 likes
Het klinkt heel gezellig zoals je het vertelt! Dat van die series in boeken is wel herkenbaar inderdaad, of een tweede deel van een trilogie hebben maar dat stond dan niet op het boek gedrukt 
1 like
Ik kan heel goed routes en plaatsen onthouden vooral als ik een route vaker dan Ă©Ă©n keer volg. Ik was vandaag een beetje op Google Maps aan het kijken en kwam in Friesland bij een dorpje uit waar ik twintig jaar geleden eens een week op een camping heb gestaan. Ik wist nog precies hoe je van het zwembad naar onze kampeerplek moest komen, en hoe daar een voetbalveld vlakbij was en dat tegenover het zwembad de cafetaria was. Ik denk eigenlijk dat ik dat van alle vakanties vanaf mân twaalfde wel weet, ook hoe de binnenkant van de huizen eruit zagen.
Ben ik de enige met zoân verder totaal nutteloos goed geheugen voor plaatsen/routes?
- Ja je bent de enige
- Nee dit heb ik ook
0 stemmers
1 like
Heb ik ook, ik was vorige week op een camping waar ik 25 jaar geleden met mijn ouders ben geweest en ik herkende een groot deel heel goed, wist nog waar we toen zaten (en waar anderen zaten), wist precies wat er nieuw was.
En mijn man werkt voor zijn bedrijf wel eens op onze middelbare school, maakte een random foto en ik vroeg of dat lokaal 215 was en dat klopte.
Ik loop ook vaak via Google Maps door bepaalde steden, gewoon om te kijken hoe het er nu uit ziet.
5 likes
Na een keer ergens heen te zijn geweest ken ik altijd de weg terug en heb ik geen moeite met een tweede keer er heen gaan, soms zelfs jaren later
@Meghan ik kan op Google maps vinden waar ik meer van 10-20 jaar geleden op vakantie oid, echt alle straatjes en plekken en zo
als ik een reis heb voorbereid hoef ik van de hoofdwegen geen kaart meer te bekijken, dat heb ik dus al gezien in Google maps
Maar moet zeggen dat nu ik een aantal van mijn jeugd traumaâs verwerkt heb ik nu minder âopletâ en soms de weg niet weet, dus ik denk niet dat het persee een talent van mij is
4 likes
Voel jij je weleens vervreemd van de persoon die jij bent? Dat je een foto van jezelf ziet ofzo en dan denk huh o dat ben ik, wat raar eigenlijk? En dan niet dat je er raar uit ziet ofzo maar gewoon raar dat je deze persoon bent als gegeven.
- Dit heb ik ook
- Nee heb ik niet
0 stemmers
1 like
Eigenlijk alleen als ik de achterkant van mezelf zie in een paskamer ofzo 
die versie ken ik gewoon echt totaaal niet.
3 likes
Hmm ik bedoel ook niet perse een âversieâ of kant (letterlijk of figuurlijk) van jezelf die je niet kent of je vervreemd van voelt, maar gewoon de persoon als geheel. Dat je net zo goed iemand anders had kunnen zijn ofzo, of dat je ĂŒberhaupt bestaat
3 likes
Dit heb ik wel vaak, maar dan als een soort van out-of-body experience (denk door vermoeidheid). Dat ik dan even moet bedenken van: oke ik ben hier echt 
3 likes
Ik heb het wel eens bij mezelf, maar ook naar mijn partner toe. Dan heb ik ineens een gevoel/gedachte van âwie ben jij en wat gek wat ik met een ander persoon samenleefâ.
Kan het niet goed omschrijven maar alsof het opeens een vreemde is.
14 likes