Zelfs al is het waar dat “arme mensen vaak veel huisdieren hebben”, is het dan niet constructiever om te gaan kijken naar de reden waarom? Ik ben zelf een tijdje werkloos/arbeidsongeschikt geweest en ik kon gelukkig nog de eindjes aan elkaar knopen om grotendeels mijn levensstijl van voordien te behouden.
Maar er heerst zo’n groot taboe op niet werken, op arm zijn, op van een uitkering leven. Als ik me zelfs voelde alsof ik naar de marge van de maatschappij was verbannen, hoe moet iemand met échte problemen zich dan voelen, vraag ik me af.
Dan snap ik het wel als je je geluk in andere dingen gaat zoeken, bijvoorbeeld in huisdieren of erger: drinken en roken.