Ik vind dit wel heel goed verwoord eigenlijk.
Maar (mocht het over hier gaan, want dat weten we eigenlijk niet eens echt he) ik kan me voorstellen dat het ook een soort coping mechanism is om kritiek/feedback als treiteren te bestempelen. Want zóveel over jezelf kunnen lezen online is natuurlijk wel de keihardste spiegel die er bestaat en het is bijna onmogelijk deze (al dan niet opbouwende) kritiek op te pakken.
Maar eerlijk is eerlijk; ik bekijk dan die story over het treiteren en voel dan wel voor haar. Dan lees ik vervolgens die rare story over Siem die bij honden opgegroeid zou zijn en door zijn hondachtigheid wel goed met een hond om zou moeten kunnen gaan??? Dan rollen mijn ogen wel weer uit mij hoofd hoge bomen vangen veel wind en het verschil is natuurlijk dat iedereen wel eens iets doms zegt of raars doet, alleen dan is het privé.
*sorry als ik vaag ben of kromme zinnen schrijf: ik ben net wakker en jetlagged