Even een reactie op je stukje over het achtervolgd worden in een winkel. Ik vind dit altijd best een lastig punt, want hoe weet je dat dit komt door je huidskleur? Ik ben wit en ben ook weleens achtervolgd in een winkel omdat ze dachten dat ik wat ging stelen. Ik heb vandaag ook dat filmpje met vingers omlaag doen als je ‘…’ hebt meegemaakt met een zwarte man en witte vrouw gekeken. Hierbij houden ze allebei 10 vingers omhoog en bij iedere situatie gaat er bij de man een vinger omlaag en de vrouw zit aan het einde nog met al haar vingers omhoog. Een van de genoemde voorbeelden was dus ook het achtervolgd worden in een winkel. Sommige voorbeelden waren crystal clear racistisch, maar bij andere voorbeelden vond ik het lastiger. Bijv. is iemand weleens de straat overgestoken als hij/zij je moest passeren. Dat heb ik zelf ook weleens gedaan, bijv. ‘s nachts als ik alleen over straat loop. Maar dat heb ik weleens gedaan bij zowel witte als zwarte mannen, heeft te maken met het man zijn en niet met de huidskleur van de betreffende man. Misschien is dit een bijzaak voor de discussie hoor, want ik ontken zeker niet dat (onbewust) racisme bestaat. Maar in bepaalde gevallen vraag ik me dus ook weleens af of incidenten niet ten onrechte als racistisch aangemerkt worden. Maar goed misschien is dat ook wel inherent aan het probleem: als er geen racisme meer zou zijn dan zouden dit soort ‘misverstanden’ ook niet voorkomen.
Vind het bij Mascha altijd zo … opvallend? Dat ze alleen maar “goede” dingen doet als die toevallig al op haar pad liggen/lagen. Ook met duurzaamheid. Bijv. aangeven niet racistisch te zijn door een diverse vriendengroep te hebben of vega(n) eten terwijl dat voornamelijk voor haar gezondheid was (right?) in plaats van actief veranderingen doorbrengen.
Ik vind dit heel lastig om in een kader te plaatsen. In mijn coschappen heb ik ook meegekeken bij bevallingen (en dat was allemaal alleen als de vrouw daar toestemming voor gaf) en dit herken ik niet van het ziekenhuis waarin ik was. Snap dat dat maar een heel kleine steekproef is en dat betekent natuurlijk uiteraard niet dat het nooit gebeurt, en dat is echt verschrikkelijk. Maar wat ik wel gezien heb, is soms de wanhoop bij gynaecologen als een patiënt zn eigen ideeen heeft over het een of ander. Want hoewel iedereen het recht heeft om over zijn eigen leven en behandelingen te beschikken, gaat het hier om nog patiënt dan alleen de vrouw die gaat bevallen. En die kan helemaal niet voor zichzelf spreken. Ik vond dat ze dat in het ziekenhuis wel goed deden. “ Ok, als u niet wilt dat een mannelijke arts u behandelt, dan respecteren we dat, maar u kan overlijden als we niet ingrijpen”. Ik wil niets goed praten en ik kan niet ontkennen dat er vrouwen zijn met trauma na de bevalling en het is verschrikkelijk als je lichaam binnengedrongen wordt zonder je toestemming, maar ik kan me soms ook de paniek van de arts voorstellen die weet wat er kan gebeuren bij geen ingrijpen en die daar ook op aangekeken wordt. Informed consent is super belangrijk, maar soms is er iets onverwachts en is er geen tijd voor uitleg, omdat er NU iets gedaan moet worden. Ik vind dat echt een heel lastige afweging.
Zat er overigens aan te denken en ik besef dat ik dat soort praktijken dan wel niet tijdens bevallingen heb gezien, maar wel tijdens de verzakkingspoli. Was een oude professor, die zonder veel communicatie of uitleg zn vingers naar binnen duwde en een beleid schreef. Ik keek met hem mee, en op een gegeven moment zegt hij dat ik wel als eerst mag toucheren (zonder die vrouw te vragen). Ik heb toen die vrouw gevraagd of ze daar akkoord mee was, en dat was ze, en daarna uitgelegd wat ik ging doen en waarschuwen dat ik haar aan ging raken, maar toen kwam hij voorbij het gordijn. JA DUURT TE LANG en hop die vingers erin zonder inleiding. Mocht daarna ook niet meer toucheren omdat ik te traag was en zijn poli ophield. Daar kreeg ik wel echt een naar gevoel van maar ik durfde er niets van te zeggen. Later moest ik naar de wc en toen zag ik ook een vrouw van die poli in de wc en was duidelijk dat ze net gehuild had. Ik vroeg me toen af of dat te maken had met de bruuske benadering van die arts, maar durfde dat ook niet te vragen natuurlijk. Weet nog wel dat ik letterlijk buikpijn had die ochtend.
Aan iedereen die Jeffree Star boycot: dat heeft dus echt geen enkele zin. Deze man maakt hem in zijn eentje miljardair:
Wth. Zo. veel. spullen.
Nou ja, misschien gaat hij niet failliet als wij niets meer van hem kopen, maar elke keer als iemand vraagt waarom niet wordt er weer over gepraat. Net als wel/niet vlees eten; er blijft echt geen kip gespaard omdat ik ze niet eet maar elke keer als ik vega of vegan eet en erover wordt gevraagd gaan we wel het gesprek aan. Da’s mooi toch. En Jeffrey.
Dit doet me denken aan de keer dat ik als coassistent van een andere coassistent hoorde dat de gynaecoloog op zijn poli een (minderjarig) meisje had dat een inwendig vaginaal onderzoek nodig had, maar geen penetrerende seks had gehad, dus dat zij het onderzoek daarom onder narcose zou krijgen. Hij had in dat gesprek met haar gezegd dat het nu net was alsof hij haar ging ontmaagden.
Dit is niet het minste voorbeeld dat ik over coschappen en ontzettend onprofessioneel gedrag van specialisten kan geven, maar dit vonden wij allebei ook zo ontzettend walgelijk. Hoe krijg je het uit je strot om zo iets te zeggen?!
(sorry, totaal niet relevant voor het topic, maar bah het komt gewoon weer naar boven)
Ja het was ook een grapje
Over die oxytocine injectie. (ik: obstetrieverpleegkundige). Dien dit soms zonder overleg toe. Of ik zeg tijdens het toedienen van: dit doen we om het bloedverlies te beperken/de placenta geboren te laten worden.
Soms is er geen tijd om uitgebreid uitleg te geven omdat dit medisch noodzakelijk is… dan liever even een vervelende prik dan groot bloedverlies met gevaar voor moeder. Is het de prik (en weinig uitleg) die dan traumatisch is, of de hele situatie van een heftige bevalling met minder goede afloop (bijvoorbeeld een fluxus)? Want soms wordt de hulpverlener in een kwaad daglicht gezet, terwijl wij opgeleid zijn hierin snel beslissingen in te nemen. En inderdaad kan het dan een traumatische bevalling zijn, maar is dit alles bij elkaar en niet het handelen van een hulpverlener
Sorry ik voel me een beetje aangesproken. Het is geen aanval op jou hoor. Maar ik hoor dit steeds vaker en ben benieuwd naar verhalen.
ja specialisten in het ziekenhuis zijn communicatief echt niet sterk. En dat zou je wel moeten kunnen verwachten van zulke professionals.
Ik kan uiteraard alleen maar voor mezelf spreken maar wat er bij mij voor heeft gezorgd dat ik met vervelende bijsmaak aan bevalling terug denk, is het feit dat ik de controle kwijt was. Er werd van alles met mijn lichaam gedaan zonder dat ik daar zelf over mocht beslissen. En dat terwijl je daar echt op je allerkwetsbaarst ligt en iets heel heftige mee maakt. Ik heb die prik overigens niet als iets traumatisch/vervelend ervaren, andere dingen wel (Knip, etc), maar ook die prik is niet aan mij gevraagd / overlegd. En die is bij mij ook echt binnen 5 min gegeven, zonder eerst even te wachten of er uit zichzelf iets kwam.
@Wonderland waar ik stage liep werd de prik inderdaad standaard gegeven, omdat is gebleken dat het bloedverlies vermindert en de kans op fluxus verkleint. Niet zomaar onnodig dus. Wel zo netjes als ze het vooraf even communiceren natuurlijk.
Kan me het gevoel van controleverlies ook wel voorstellen. Anderzijds is het niet altijd even makkelijk hoe de pt te benaderen. Er is niet altijd tijd om een patient uitgebreid uitleg te geven en zelf een weloverwogen keuze te laten maken. Ik heb ook patienten in zo’n staat gezien die er niets mee zouden kunnen als je ze vraagt of het goed is dat je ze gaat inknippen of die injectie geeft, die willen gewoon dat je doet wat goed is. Maar informed consent is altijd de basis uiteraard.
Hier ben ik het 100% mee eens. @Nimbus2000 wat jij zegt snap ik ook, op dat moment gaat het natuurlijk ook om een baby die gezond op de wereld gebracht moet worden en uitgebreid overleggen met een bevallende vrouw lijkt me ook vrij lastig Maar ik mis zoveel voorlichting op dit gebied. Er zijn zoveel cursussen en informatie avonden maar deze uitleg heb ik nog nooit gekregen. Mijn tweede bevalling was ontzettend fijn omdat ik werd ingeleid en er dus heel veel tijd en ruimte was om mijn angsten te bespreken en wat ik écht niet zou willen. Nu wordt dat bij de verloskundige wel een beetje gedaan, maar mijn ervaring is toch dat er veel informatie ontbreekt. Ik weet van een boel dingen die zijn gebeurd tijdens mijn eerste bevalling nog steeds niet waarom dat zo is gegaan.
wat zou ik nog meer kunnen doen?
hoezo wat doe je dan nu al?
bah heb soms echt het gevoel dat zij zichzelf een barmhartige sameritaan vindt, met al haar gedoneer aan de kringloop (van de boohoo-achtige rommel die ze aan het hoarden is)
goed hoor mijt dat je een hele diverse vriendengroep hebt
Mijn ervaring in het ziekenhuis was heel positief, ondanks een traumatische bevalling. De artsen hebben op dat moment gedaan wat ze moesten, er was geen tijd om overleg te plegen, en ik ben blij dat ze dat gedaan hebben, anders was ik nu geen moeder.
Ik vond het juist wel fijn dat ze tijdens heel taakgericht en geconcentreerd bezig waren. Nu heb ik daarna ook veel gesprekken met de gynaecoloog op t menselijk vlak gehad, ze benoemde ook haar eigen emoties erbij en dat vond ik heel prettig.
Hopelijk werkt de link, want ik ging kapot van het lachen. @ alle Sints, Massa’s en andere online influencers die steken laten vallen:
Ja dat heb ik ook gedaan. Ik hoor ook om me heen dat mensen volgers verliezen door zich uit te spreken maar echt bye bitch want die wil je toch sowieso niet in je lijst?
Het is in ons gezin al wel jaren een topic omdat meer dan de helft van mijn gezin een donkere huidskleur heeft en we hebben al best veel nare situaties meegemaakt, incl aanvaringen met de politie. Heel frustrerend, zacht uitgedrukt. Maar ik denk dat elke vorm van support goed is. Ik blijf zelf ook leren. Vanmorgen nog de hele ochtend geluisterd naar speeches van Jane Elliot en dan leer ik ook weer genoeg bij. Dat soort filmpjes deel ik dan ook in de hoop dat anderen hier ook weer van leren. Maar goed ik ben niet zo goed in verwoorden dus dat kan ik hier beter aan anderen overlaten
Mn punt was eigenlijk dat ik zelf denk dat iets laten horen of zien beter is dan niets doen. Dat was alles.
Dan heeft ze vast de spon family auto al binnen
Op haar verjaardag?