Die vibes kreeg ik er ook van. Ik vind het een beetje gemakkelijk van die experten.
Van Nathalie denk ik dat ze zo awkward overkomt door de camera’s. Ik denk dat het niet gemakkelijk is om je bewust te zijn van die camera’s en je normaal te gedragen, en dan nog eens over je gevoelens te moeten praten. Ik ben zelf heel spontaan IRL maar vanaf er een camera in mijn buurt komt gedraag ik me zoals Nathalie, en zeker als ik daarbij over m’n gevoelens zou moeten praten…
Marijn vindt dat Candice van onder de kerktoren van haar dorpje moet komen om bij hem te komen wonen in Binkom…
Dat geldt toch evenzeer voor hem.
Ik snap wel dat ze beiden gehecht zijn aan hun woonplaats (ben ik zelf ook) maar je kan toch niet klakkeloos verwachten dat je partner verhuist en jij geen water bij de wijn moet doen.
Wat een experts van den Aldi. Die kunnen alleen maar bevestigend knikken op wat de koppels te zeggen hebben. Niets concreets komt daar uit.
Dat is ook iets typisch Vlaams denk ik. Familie en vriendin liefst onder dezelfde kerktoren, maar wel elke dag een uur naar het werk rijden.
Ik snap wel dat het moeilijk is. Als ze elkaar echt zien zitten, zullen ze wel een plekje ergens tussenin vinden.
Jaaaa bezinning all the way inderdaad.
Woon zelf in Vlaanderen en merk inderdaad dat voor sommigen locatie echt een heel groot struikelblok kan zijn.
Experts vallen mij ook echt tegen @Daelyss. Andere jaren hadden ze inhoudelijk toch wat meer bij te dragen dacht ik.
Wel chapeau dat Hanne en Davey na vorige aflevering toch nog proberen, had verwacht dat het enkel nog moeilijker zou worden.
Wat waren die foto’s van Hanne en Davy mooi zeg!
Ik heb het gisteren ook opgezocht! Want aan het accent te horen, wonen ze niet eens allebei in een uithoek. Ik heb ook de andere koppels opgezocht en Hanne en Dave wonen zelfs verder van elkaar (1 uur en 10 min) (en hij is nog eens 50 minuten verder opgegroeid). Dus ik vind het bizar om zo’n breekpunt te hebben over die afstand, maar het is inderdaad wel erg Vlaams. En ik denk dat het eigenlijk niet zozeer de afstand is, maar eerder het verschil tussen stad/dorp. Candice woont dicht bij Antwerpen, Marijn iets meer afgelegen.
(Nathalie en Dennis wonen trouwens op 20 minuten van elkaar.)
Polletje! Naar waar verhuizen Candice en Marijn na het 
experiment ?
0 stemmers
Ik vond de brieven van Hanne en Dave heel mooi verwoord, echt nagel op de kop
Plottwist! Davy wou eigenlijk JA zeggen 
En de papa van Hanne was die periode zwaar ziek (is intussen ook overleden) waardoor ze het gevoel had er niet volledig te kunnen zijn voor Davy. Hanne kon zich ook niet voorstellen dat Davy ja zou zeggen, dus zei nee. Ze hebben nog steeds contact.
https://www.hln.be/tv/hoe-een-gesprek-het-huwelijk-van-davy-en-hanne-had-kunnen-redden-twee-dagen-ervoor-wilde-ik-nog-ja-zeggen~a46040f4/
oh kan je het volledige artikel hier even plakken? Het zit achter een betaalmuur 
Ja ik ben ook geschrokken van de experts dit seizoen? Anders doen ze dat elk seizoen zo goed en betrokken maar nu was het zo anders…
sowieso denk ik dat de tijdsdruk bij de koppels echt gigantisch is en een beetje nefast voor het format. Als de klik er niet van in het begin is, is er heel veel stress en druk om dan toch maar ‘iets’ te voelen, terwijl dat sowieso echt wel tijd moet krijgen om te groeien.
ik kan me buiten Stijn en Nuria in seizoen 1 geen enkel koppel meer voor de geest halen dat in het begin, laten we zeggen de huwelijksreis, geen klik voelde en toch (succesvol) is samen gebleven.
Komt ie! Artikel hieronder.
Een gemiste kans. Dat was voor veel kijkers het overheersende gevoel bij de laatste momenten van Davy en Hanne in ‘Blind Getrouwd’. Ook al leek hun huwelijk wekenlang gedoemd, met de eindmeet in zicht leek het ijs plots wél te gaan smelten. Wij vroegen de twee naar hun beslissing en stelden vast dat enkele misverstanden en de ziekte van Hannes papa hun relatie bemoeilijkten. “Zelf ‘ja’ zeggen om dan een ‘nee’ te krijgen… Die ellende wou ik mezelf besparen.”
Het is altijd jammer om in ‘Blind Getrouwd’ een koppel te zien stranden. Zeker wanneer achteraf blijkt dat het eigenlijk anders had kunnen aflopen. “Twee, drie dagen voor het beslissingsmoment was ik nog van plan om ‘ja’ te zeggen en was ik een mooie tekst aan het schrijven”, verrast Davy. “Had ik een signaal gekregen dat ook Hanne verder wilde, dan was ik zeker bij dat idee gebleven. Maar zelf ‘ja’ zeggen om dan een ‘nee’ te krijgen… die ellende wou ik mezelf besparen.”
Davy: (knikt) Ik kreeg m’n woorden amper op papier. Een negatieve boodschap formuleren, dat was héél lastig. Expert Wim Slabbinck was me zelfs nog komen opzoeken om te zeggen dat ik mijn hart moest volgen. En ‘ja’ zeggen. Om zeker te zijn dat ik nadien geen spijt zou hebben, en het als een gemiste kans zou zien.
Door de ziekte van papa wist ik ook wel dat ik er niet honderd procent zou kunnen zijn voor Davy.
Hanne
Davy: (knikt) Een relatie beslaat in mijn ogen zoveel facetten, die kan je niet ontdekken op die zes, zeven weken tijd. Daar komt nog bij dat het dit jaar zulke uitdagende omstandigheden zijn geweest. Weinig contact met vrienden of familie, niet kunnen uitgaan… We hadden ook nog veel uitstapjes gepland, precies om elkaar op een ontspannen manier beter te leren kennen. Maar die zijn door de coronamaatregelen in het water gevallen.
Hanne: Dat legde druk, sowieso. We waren ook dikwijls alleen samen, en dan vallen er al eens stiltes die jij moeilijk opgevuld krijgt. Dat maakte het extra moeilijk.
Hanne: Zéker. Maar tegelijk besefte ik dat ik voor mezelf moest kiezen en dat er onvoldoende basis was voor een vervolg. Maar dat was niet het enige. Mijn papa was in die periode zeer zwaar ziek. (stil) Een strijd die hij een maand geleden helaas verloren heeft. Door de ziekte van papa wist ik ook wel dat ik er niet honderd procent zou kunnen zijn voor Davy. En dat we dus niet op een goeie manier verder zouden kunnen gaan.
Davy: Dat begrijp ik hoor. Toen kon jij ook niet inschatten hoelang je voor je papa zou moeten zorgen. En dan siert het jou wel dat je mij niet aan het lijntje hebt gehouden.
Hanne: Ik weet dat dus nog niet zo heel lang, hé. En ja, ik ben daar echt wel van geschrokken. De laatste week zat ik óók met twijfels. Ga ik het erop wagen? Ik was zo onzeker. Ik kon me niet voorstellen dat Davy zou overwegen om ‘ja’ te zeggen. We hebben dat ook nooit goed besproken die laatste week. Het feit dat hij er zelf niet over begon, was voor mij dan ook het definitieve teken dat hij er niet meer in geloofde.
Hanne: Dat kan, ja.
Davy: Hadden we eens voorzichtig gepolst bij mekaar, dan was het misschien anders uitgedraaid. Anderzijds… Vooraf onze antwoorden op elkaar afstemmen, dat zou ook wel geforceerd kunnen overkomen. Nu hebben we oprecht geantwoord, op basis van onze ervaringen van die zes weken. Dat is óók iets waard.
Hanne: Bij mij zeker wel. Zeker op huwelijksreis. Hij is een aantrekkelijke man, met een zeer mooie glimlach. En er zijn momenten geweest dat ik hem eens goed wilde vastpakken. Maar ja, dan begon ik weer te veel na te denken.
Davy: Ik vind jou ook een mooie, naturelle vrouw. Dat heb ik wel dikwijls gezegd, denk ik. En ik zag jou graag bezig met je zussen en vriendinnen. Ik sloeg dat vanuit m’n ooghoeken gade: geloof het of niet, maar dat was genieten.
Ik had net iets meer zekerheid van Davy’s kant gewild, en die heb ik eigenlijk nooit gekregen. Het zou geholpen hebben, want door zijn terughoudendheid werd ik ook almaar onzekerder.
Hanne
Hanne: En toch was ik toen zelfs op zoek naar meer diepgang. Ik had net iets meer zekerheid van Davy’s kant gewild, en die heb ik eigenlijk nooit gekregen. Het zou geholpen hebben, want door zijn terughoudendheid werd ik ook almaar onzekerder.
Hanne: Absoluut. Met de nodige ups en downs, dat zeker. En af en toe zelfs met tranen. Maar het ging dikwijls ronduit goed tussen ons. We hebben er echt wel voor gevochten.
Davy: Dat hadden we elkaar ook op onze huwelijksdag beloofd. We zijn allebei doorzetters, en we zouden tot de laatste dag blijven vechten.
Hanne: Ons contact blijft warm en hartelijk, ja. Er is een periode geweest dat mijn prioriteiten bij m’n familie lagen en dat afspreken niet aan de orde was. Maar we blijven bellen en berichten sturen, we zijn zeker niet uit elkaars leven verdwenen. En hopelijk kunnen we straks samen een pint gaan drinken, hé.
Davy: Ik wens Hanne ook het allerbeste toe in de toekomst. Ze verdient een man die haar gelukkig maakt. Iemand die net zoals zij een spring-in-’t-veld is, die over van alles kan meepraten en heel enthousiast is. Een levensgenieter, die er ook kan van genieten om op zondagmiddag een boek te lezen.
Nieuw liefdesgeluk hoeft geen maanden of jaren op zich te laten wachten.
Davy
Hanne: Amai, dat klopt redelijk goed, denk ik. Ik wens jou ook alleen maar alle geluk toe, Davy. ’t Zal niet bij mij zijn, maar ik hoop dat je blij en gelukkig bent met alles wat je doet. Met iemand die wat rustiger is dan ik, en sportiever ook, misschien. Een naturel iemand, die niet zo met haar uiterlijk bezig is. Iemand die voor geen gedoe zorgt.
Davy: De eerste tien dagen na dat beslissingsmoment ben ik écht een wrak geweest. Maar je weet dat je die periode door moet. En ik ben er dan ook wel bovenop gekomen. Ik ben 33 jaar en helemaal klaar om m’n leven met iemand te delen. Dat was voor ‘Blind Getrouwd’ zo, da’s nu nog altijd zo. We voelen ons goed in ons vel en hebben weer wat levenswijsheid opgedaan. Nieuw liefdesgeluk hoeft geen maanden of jaren op zich te laten wachten.
Hanne: Ik ga de boot toch even afhouden. Het zijn turbulente maanden geweest, die ik eerst nog wat moet verwerken.
Hanne: Och, ik krijg al eens een berichtje, maar meer ook niet. En m’n hoofd staat er nu niet naar.
Davy: Ik krijg ook wel wat berichtjes. Maar het zijn er nu ook weer niet uitzonderlijk veel. ’t Hoort gewoon bij zo’n ‘Blind Getrouwd’-deelname. Ik antwoord er ook zelden op. Eerst maar wat andere prioriteiten stellen. Ik sport veel, er is m’n werk, ik wil de banden met familie en vrienden wat meer aanhalen en ik bereid enkele reizen voor. Daarna zien we wel weer.
Wauw ik vind de speech van Dennis echt zo’n groot contrast met die van Nathalie :o zij is heel vlak, maar hij is heel intens
Amai menne frak kun je vergelijken met ‘oh wauw’ (en een frak is een jas trouwens)
Ik heb de aflevering zelf nog niet gezien dus geen idee, maar ik ken het iig als een manier om verbazing uit te spreken of als je (een beetje) geschrokken bent van wat de ander gezegd heeft.
Ik skip eigenlijk altijd intro’s maar vind dat lied van Ibe (The Voice winnaar vorig jaar hier in België) bij de intro zo mooi haha
Laatste aflevering was zoals verwacht denk ik. Hopelijk vinden Candice/Marijn een goeie oplossing voor de afstand.
Ik vond de jas van Nathalie super mooi die ze op het einde droeg. Net de laatste maat bij Zalando besteld. Goed einde van het programma! 
Ja stond ook heel mooi bij hoe ze opgemaakt was etc. Vond dat ze er echt prachtig uitzag op het einde!
Ook vond ik Hanne veel sympathieker overkomen. In het begin vond ik haar heel grof overkomen maar bij het terugkijken van de stukjes van net na hun trouw, besef ik dat ze gewoon spontaan was. Ofzo.
En ahh Dennis… Je ziet gewoon de pijn in zijn gezicht… Volgens mij hoopte hij stiekem toch nog dat ze zouden samenkomen na het programma. Althans dat leidde ik een beetje af van wat hij zei op een interview tijdens de reünie.