Caronatopic #11

[Cozycute]

Even iets anders, hebben hier meer meiden moeite met het het hele ‘het leven begint weer’?

Ik merk dat ik echt mega oncomfortabel ermee ben Voor corona was ik naar verschillende dingen toe aan het werken en dat is allemaal gestopt/niet door gegaan en omdat er toch niks kon hoefde ik me ook nergens druk om te maken en kon ik lekker ‘verdwijnen’. En nu alles weer opstart en iedereen een soort terug het oude leven in duikt heb ik daar wel moeite mee, want mijn oude leven is er niet echt meer en ik weet helemaal niet meer wat ik wil?

Voor mijn introversie was het ook een comfortabele periode, maar ik merk nu dat ik echt veel te comfortabel ben geworden met alleen zijn. Feestjes, groepen mensen, ik moet er nu echt niks meer van hebben terwijl ik voor corona elke week in de stad te vinden was.

Nou ja, vaag verhaal maar ik ben een beetje op zoek naar herkenbaarheid. Iedereen in mijn omgeving staat namelijk weer klaar voor 20 festivals en pikt alles zonder moeite weer op.

[Pudding]

Ik herken dit wel hoor. Door corona heb ik echt mijn introverte kant kunnen omarmen en best genoten van alle thuiszijn hobbies die in de plaats kwamen van stappen enzo. Sinds deze week voel ik de hele tijd een soort fomo omdat het leven weer begint en ik eigenlijk moet participeren, en iedereen om me heen heeft dat meteen weer opgepakt, maar ik zit nog van 'que?

[Clancy]

heeeel herkenbaar. Vind alles zo snel retour gaan met alles weer open dat ik het net z’n shock vind als toen alles in rap tempo dicht ging. Was voor corona net bezig om naar buiten te gaan, meer af te spreken met mensen. net klaar met ggz. Toen opeens weer in die comfort bubbel om thuis te zitten en alles wat ik buiten mijn eigen huis doe geeft me enorm de kriebels. Toch ga ik mezelf een beetje pushen om dingen te doen. vandaag bijv naar Utrecht. Op dit soort dagen dan komen mijn angsten naar boven, maar als ik eenmaal gewoon dan bezig ben dan kan ik het ook weer neerleggen.

[LazySusan]

Nee, hoor heel herkenbaar. Ik merk dat ik zelf vooral moeite heb met het contact oppakken met mensen die de pandemie (tot nu toe) heel anders hebben beleefd. Straks heb ik vakantie en weet ik dat allemaal mensen zich gaan melden om af te spreken, maar ik zie daar nu al tegenop. Ik ben de enige in mijn omgeving (op veel collega’s na) die niet-thuis heeft moeten doorwerken en ik heb dat als behoorlijk stressvol en angstig ervaren. In de ogen van mijn omgeving had ik juist ‘mazzel’ terwijl ik dat echt heel anders zie en ook bijna jaloers ben op die nonchalante houding. Ik denk dat ik eerst iets meer afstand nodig heb van de hele periode voordat ik met sommige mensen weer gezellig kan doen. (Het is mega onredelijk, omdat zij niks aan de regels kunnen doen, maar ik ben bijv. voorlopig nog regelmatig boos dat ik het meeste risico heb gelopen en nu het laatste ben gevaccineerd.)

[Cozycute]

Dat met dingen buitenshuis doen heb ik ook inderdaad. Even een dagje Amsterdam of zo voelt voor mij als mega intens idee?

@LazySusan Herkenbaar ook dat afspreken. Ik kan me daar nu ook al druk om maken. Het scheelt misschien wel dat je ‘gewend’ bent nog naar werk te gaan? Want van alleen thuis naar weer een vol kantoor vind ik ook een mega stap.

Wat je zegt over eerst even afstand nemen is wel logisch! Jammer dat 90% het niet zo ziet idd. Iedereen roept ‘het is toch voorbij??! Let’s go!’ Ze gaan weer verder alsof het gewoon een regenbuitje van 10 min was. HALLO het was een mondiale pandemie van anderhalf jaar???

[Clancy]

Is ook mega intens. Als ik nu al bijv naar schoonouders ben gewest een paar uur dan ben ik sociaal gezien ook gewoon op. Dus ik ga er vanuit dat ik na vandaag ook gewon volledig wrecked ben

[LazySusan]

Ja, de omgekeerde stap kan ik me ook goed voorstellen! Ik hoop dat iedereen daarin een beetje z’n eigen tempo kan vinden en elkaar daarin ook vrij laat. De thuiswerkers in mijn omgeving gaan nu van vakantie naar vakantie (eerst in NL en straks buitenland) en dat snap ik ook wel na hun jaar. Ik moet juist even niet denken aan teveel gereis en mensen om me heen. Heb me voorgenomen om straks wel plannen voor reizen te maken voor later in het jaar, dan krijg ik er vanzelf wel weer zin.

[Mehr]

Dit herken ik echt!
Ik vind het eigenlijk ook zo fijn om lekker thuis te zijn of alleen iets te doen. Moet zeggen dat ik ook niet zo goed ben in het onderhouden van contacten, waardoor ik nu eigenlijk niet zoveel vrienden meer heb. Maar ergens heb ik daar wel vrede mee, misschien komt het wel weer, en anders niet…

Ik ben in ieder geval blij dat ik mezelf ook in m’n eentje goed kan vermaken. Feestjes en verjaardagen moet ik echt niet aan denken nu, terwijl ik hiervoor wel echt graag uitging. Maar hiervoor was ik altijd erg gestresst, altijd onderweg en had zoveel verplichtingen. Ik heb nu echt een soort innerlijke rust bereikt, en dat vind ik wel heel fijn

[LastYoungRenegade]

Ja, heel herkenbaar. Hoewel ik veel dingen ook niets vond, waren er ook zeker wel dingen die ik fijn vond aan corona zoals niet zoenen/hand geven en de 1.5 meter. En ik merk ook dat ik veel dingen nog veel intenser vind dan ik ze al vond.

Daarnaast vind ik het ook heftig om weer met mensen af te gaan spreken en te moeten reizen. Ook omdat ik een nieuw back-up plan moet gaan bedenken, maar ik niet weet hoe en waar te beginnen (heeft verder weinig met corona te maken, behalve dan dat ik nu langer over dat plan na heb kunnen denken).

Ergens ben ik ook blij dat ik pas volgend jaar weer naar festivals kan, want denk dart ik het nu nog niet zou kunnen handelen of zo?

[Clancy]

buhh ik zat via youtube een concert op festival te kijken en ik kreeg het gewoon benauwd van al die mensen op elkaar. (Voor corona ook wel maar nu helemaal)

[LastYoungRenegade]

Ik voor corona niet, maar zag nu wat plaatjes van festivals en dacht echt: wow, wat druk!

[anon3765766]

Ik herken het wel maar ook weer niet. Ik krijg versoepelstress van het feit dat bijna alle maatregelen opeens opgeheven werden en ik daar ongevaccineerd doorheen dartel (na vandaag in ieder geval deels beschermd ). Vooral in de supermarkt ofzo, omdat daar voor mijn gevoel al heel lang niet meer voldoende afstand gehouden werd.

Maar aan de andere kant vind ik het ook fijn dat ik vanaf nu eigenlijk elk weekend wel 1 sociale activiteit heb met 1 of 2 mensen. Ik begon namelijk wel echt in een soort sleur te komen waarop alle dagen op elkaar leken en ik de weekenden niet echt meer leuk vond omdat we behalve wandelen, spelletjes spelen en Netflixen amper nog wat deden. Maar 1 of 2 sociale activiteiten per weekend is voor mij ook echt wel voldoende dus die grens bewaak ik ook.

[Mango]

Ik herken het heel erg. Al heeft bij mij ook wel mee geholpen dat ik tijdens corona naar een andere stad ben verhuisd, andere baan, overspannen en nu nog steeds niet echt mijn oude ik ben.

Ben nu allemaal festivals aan het cancelen terwijl mijn ‘vrienden’ wel gaan fak overspannen zijn

[Chief]

Bleh ik zit zo hoog in m’n angst voor m’n vaccinatie zometeen, echt bang dat ik de trein niet ga instappen. Volgende keer moet er echt iemand mee tot aan de deur pff

En ja ik weet dat het niks voorstelt en ik me aanstel daarom val ik niemand in m’n omgeving ermee lastig maar jullie wel haha. Moet het even kwijt

[YangBo]

Ik moet ook over anderhalfuur en ik zou het zonder mijn vriend ook niet halen denk ik. Maargoed ik ga mijn best doen en dat ding moet er gewoon echt in!

[Zoeva]

Je bent echt niet de enige die zenuwachtig is hoor! En je stelt je niet aan. Probeer rustig te blijven en adem goed in en uit met je buik succes!

[cremeinyourcoffee]

Mijn moeder kan volgende week al voor haar tweede vaccinatie terecht. Ze hoefde maar een, omdat ze in maart corona gehad heeft, maar omdat ik er voor kon kiezen om er wel gewoon twee te nemen wilde zij dat ook wel graag. Ze krijgt hem nu een dag nadat mijn vader zijn tweede krijgt.

[crazyvibes]

Hier ook herkenbaar, maar vanuit een iets andere invalshoek. Ik hield altijd van een volle planning, veel sociale activiteiten en kon moeilijk tot rust komen/alleen zijn. Corona heeft in die zin echt veel rust in mijn leven gebracht, 's avonds geen plannen, in het weekend geen plannen. Maar vooral lekker koken, netflixen/lezen en heel af en toe mensen zien (toen het mocht). Vond het ook wel saai af en toe, maar bracht wel structuur en rust.

Maar nu alles weer open is krijg ik een soort keuzestress (niet eens echt fomo), opeens is er weer zoveel en heb vooral heel erg het gevoel dat het weer “moet”. Ik merk ook gelijk dat ik dus nu weer lastig die momenten van rust thuis kan pakken, “want heb die en die al zo lang niet gezien”… Voel me er dus op een andere manier ook altijd zo chill bij, en vind het ook te snel gaan opeens haha. Van mij hadden de versoepelingen wel wat geleidelijker doorgevoerd mogen worden.

Zou voor mezelf echt op zoek moeten naar een tussenweg, maar verval al snel weer in m’n oude (drukke patronen).

[Nestley_Toulhouse]

Echt, ik vervloek de opheffing van die maatregelen. Zoveel mensen die als een kip zonder kop dan ook maar stoppen met alles omdat het “mag”.

Had gisteren een meeting met nieuwe mensen. Deze duurde 2 uur in een ruimte met beroerde ventilatie, een gast die “gewoon” handen wilde schudden en waar er geen 1,5e meter afstand bewaard werd. Heb mijn stoel wel verplaatst om 1,5e meter afstand te hebben, voor wat dat waard was maar ik snap eigenlijk niet dat men zo nonchalant handen uitsteekt en verwacht dat jij hetzelfde doet. Dan heb je die oudjes die het niks boeit “want ik ben toch al gevaccineerd” maar óók nog de wappies die zich níet willen vaccineren maar wel iedereen willen aanraken.

Uit “beleefdheid” gisteren één hand gegeven en deze stiekem in mijn rugzak ontsmet met zo’n handige mousse. Maar nu denk ik: fuck it. Niks beleefdheid, ik wil niemand aanraken en dat ga ik vanaf nu ook niet doen. Tot nu toe alleen thuis gewerkt maar moet langzaam mijn veilige bubbel gaan verlaten en ik haat het. Dan vinden mensen me maar stom. Ik vind hen ook stom. Vinden we elkaar lekker stom. Gelukkig een handje mensen die het ook onverstandig vindt allemaal.

[crazyvibes]

Ahh ja dat is zo stom, snap ook echt niet waarom mensen denken dat die 1,5 meter nu niet meer geldt en een hand geven oke zou zijn!

Dat laten leiden door wat iemand doet (of beleefdheid) en dan achteraf bedenken dat dat helemaal niet is wat je wilde herken ik wel trouwens, heb zelf laatst een knuffel gekregen van een kennis en dacht later echt, wtf?? waarom deed ik daar aan mee. Maar goede instelling om gewoon bij je eigen principes te blijven hoor!