Ik voel dit ook zo hoor. Dag in dag uit tussen kinderen die geen. enkele. regel. volgen. Het enige wat nog mag/moet is werken tussen de grootste besmette groep. En dan in onze vrije tijd geen enkele ruimte voor ontspanning. Als ik denk aan de bios met 1.5 meter … kan me vrijwel geen veiligere activiteit voorstellen. Maar dat mag niet.
Het belang van onderwijs weegt natuurlijk veel zwaarder, dat snap ik wel hoor.
Ik werk op een kleine school, de mondkapjesplicht is een regel die wij als docenten moeten handhaven. Werkdrukverhoging
, vorige keer heb ik echt elk vrij moment tussen de lessen in als een hyena op de gang gestaan om iedereen die het mondkapje niet droeg aan te pakken, waardoor mijn dagen van 10 u dagen van 11 u werden. Wij hebben niemand om die regels te handhaven. Wij hebben 1 administratief medewerker die inmiddels de hele dag aan de tel hangt mbt besmettingen of sociaal werker speelt en 1 conciërge die nooit op alle plaatsen tegelijk kan zijn. Ik heb al gezegd dat ik me dit keer niet ga bemoeien met deze regel, helaas. Er zijn genoeg docenten die dit niet doen en hierdoor werkt de regel uiteindelijk ook niet (werkt sowieso niet als leerlingen mondkapjes uitwisselen en delen
).
Ik snap de afwegingen, ik zie ook geen (andere) oplossing maar het voelt echt alsof wat energie zuigt moet + risico lopen (niet mijn eigen zorg maar zeker wel van collega’s) en wat energie oplevert niet meer mag.