Wat ontzettend rot en helaas ook heel herkenbaar. Vind het zo’n bizar gevoel, ene moment is alles oké en echt INEENS trekt alle energie uit je en ben je tot weinig in staat. Bij mij voelt het dan echt alsof nadenken al te veel is. En dan idd zsm rustig aan doen en hopen dat het geen terugval met verhoging/benauwdheid en tijdelijk nog extremere vermoeidheid gaat worden.
Ik houd er wel echt rekening mee en ben ook actief bezig om onder begeleiding tot een duurzaam herstel te komen. Maar merk wel dat ik moeite heb met accepteren dat ik hier last van heb, alsof het dan pas echt een issue/langdurig ziek zijn is, terwijl ik al sinds januari ziek thuis zit en met opbouwen op werk steeds een terugval krijg omdat het dan ineens toch te veel blijkt te zijn.
Vind het ook steeds lastiger tov anderen in mijn omgeving omdat mensen letterlijk tegen me zeggen dat ik er zo goed uit zie en even verzorgd/fris over kom als voorheen, wat maakt dat ik me nog meer onbegrepen/bezwaard voel en het voelt alsof ik me moet verantwoorden en uit moet leggen waar ik nou precies last van heb. Terwijl ik zelf ook niet snap hoe het werkt en waarom het soms goed gaat en dan ineens niet meer goed gaat ![]()