Dat lijkt me niet waar: ik ken nu al twee gezinnen waarbij eerst de ene ouder positief wordt getest (dus quarantaine), aan het einde van de 10 dagen laten ze iedereen (ook kinderen!) testen en blijkt dat de andere ouder positief is (weer 10 dagen quarantaine), weer iedereen laten testen na 10 dagen en toen had 1 van de kinderen corona. Beide gezinnen hebben nu dus zeer lang in quarantaine gezeten + het gaat in beide gevallen om kinderen van 7/8 jaar zonder klachten. Ik vind het vrij opmerkelijk, want ik weet niet of ik er zelf aan zou hebben gedacht om ook mijn kinderen te laten testen als ik het zelf was geweest. Dit was voor mij wel een eye-opener dat kinderen het dus wel degelijk kunnen krijgen en dan onbewust zouden verspreiden.
Jij hebt t over een hele andere situatie toch, geen klachten vs kind wat al klachten heeft. Waarom iedereen testen trouwens als er geen klachten zijn? Is niet echt t beleid toch? Dit klinkt onaardig maar bedoel t niet zo, vraag me echt af waarom er steeds na 10 dagen getest werd zonder klachten.
Ik bedoelde dat als ouders klachten hebben en positief getest zijn en kind is ook verkouden, dan lijkt t me hoogstwaarschijnlijk dat kind t ook heeft. Of vind je dat er dan getest moet worden omdat kind als t negatief is langer in quarantaine moet (tien dagen na laatste klachten ouders)?
Denk trouwens dat we schrikken hoeveel mensen positief zijn als we de hele bevolking zouden testen. Je hoort zoveel mensen die positief zijn zonder klachten.
2 likes
Nee hoor, hier boven werd gezegd: als beide ouders positief zijn getest heeft het geen zin om je kind te testen, want die zit dan toch al met de ouders in quarantaine. Maar dat blijkt dan dus toch niet zo te zijn: ook al zit je als kind met je ouders in quarantaine, betekent niet dat jij het niet later kunt krijgen en na je 10 dagen quarantaine dus wel besmettelijk bent.
In dit geval hebben beide gezinnen getest na quarantaine, omdat ze naar opa en oma wilden met kerst / O&N en zeker wilden weten dat niemand meer positief was. Dat bleek dus niet het geval. Ik weet eigenlijk niet zeker wat de regels zijn, vanaf wanneer je in quarantaine moet als huisgenoot/kind. Is dat niet sowieso 10 dagen nadat de klachten van de positief getestte voorbij zijn (of op dag 5 na laatste klachten huisgenoot laten testen)?
3 likes
Ja, echt heftig! Je zou die Sinterklaas maar zijn en met deze gevolgen moeten leven. Pfff.
Ja of degene die dit georganiseerd heeft en vond dat dit een goed idee was.
3 likes
Ik denk omdat je nooit zeker kan weten of jij iemand besmet hebt
2 likes
Ja ik vind het ook gek dat dat zo ontbreekt in gesprekken hierover, heb er eigenlijk alleen dit artikel over gelezen
2 likes
Ah shit deze zit achter de betaalmuur
Je kan ook gewoon direct vragen of ik het even wil kopieren haha
Summary
‘Wat als het verkeerd afloopt?’
Melian Middelkoop (20) volgt een acteeropleiding aan het Institute of the Arts in Barcelona.
„Ik studeerde begin dit jaar nog in Londen. In de voorjaarsvakantie vloog ik naar Nederland. Mijn ouders zeiden dat ik terug moest komen, Nederland ging in lockdown en ze waren bang dat ik vast zou komen te zitten. De dag nadat ik thuiskwam voelde ik me wat grieperig. Een of twee dagen later hadden mijn vader, moeder en zus het ook.
„Ik had hoofdpijn en ging met twee paracetamol naar bed. De volgende dag was het alweer over, alleen mijn smaak en reuk waren weg. Mijn vader en zus hadden hetzelfde, mijn vader kon een heel zakje wasabinootjes opeten, hij proefde niets. Grappig, vonden we toen nog. Maar mijn moeder werd heel ziek. Op een nacht, toen ik al lag te slapen, hebben mijn vader en zus haar naar het ziekenhuis gebracht. Ze was weg toen ik wakker werd.
„We mochten haar niet opzoeken in het ziekenhuis. Ze stuurde ons angstige berichten via WhatsApp. Na twee dagen werden we gebeld dat we langs mochten komen voordat ze naar de intensive care ging. Onderweg werden we alweer afgebeld, ze hadden niet op ons kunnen wachten.
„Ik zong iedere avond een liedje en stuurde haar dat, maar ze lag in coma. Mijn zus en ik hebben veel televisie gekeken, midden in de nacht koekjes gebakken. De dagen duurden eindeloos. Ik dacht: wat nu als het verkeerd afloopt? Dat ze sterft, omdat ik thuiskwam? Ik moest een muur om mijn gevoel zetten.
„Na een week kwam ze weer bij. De verpleging heeft een FaceTime-verbinding gelegd, want ze was te zwak om de telefoon vast te houden. Mijn moeder zegt dat het niet mijn schuld is. Zij voelde zich juist schuldig tegenover ons , dat ze er niet voor ons kon zijn.”
‘Ze kon alleen maar huilen’
Angelique Henselmans (56) woont met haar man en 21-jarige dochter in Valkenswaard.
„Corona is in onze regio begonnen. Mijn ouders waren niet bang, maar ze zochten het ook niet op. Mijn vader was 88 en had prostaatkanker. Hij bleef binnen, mijn moeder deed een keer per week boodschappen. Op een zaterdag eind maart belde mijn moeder, ze voelde zich niet lekker.
„Voor de zekerheid heb ik die zondag boodschappen voor hun deur gezet. ’s Maandags belden ze via Skype. Ze hadden de huisarts gesproken, die had gezegd dat het corona kon zijn. Er werd bijna niet getest, en alleen tot een bepaalde leeftijd. De huisarts had gevraagd: als het erger wordt, willen jullie dan naar het ziekenhuis? Want dan heb je kans dat je elkaar niet meer ziet. Ze waren er beduusd van. Mijn moeder was nog steeds ziek, mijn vader was gevallen maar had verder niets. De volgende dag viel mijn vader uit bed en hij is niet meer op de been gekomen.
„Met mijn man, mijn dochter en mijn broer heb ik voor mijn vader gezorgd. We droegen handschoenen en een mondkapje. Die vrijdag al kreeg hij de ziekenzalving en op zaterdag is hij overleden. Ik heb mijn moeder niet eens geknuffeld, omdat we afstand moesten houden. Toen ik koorts kreeg op de dag van de uitvaart en geen eten meer binnen hield, dacht ik dat het buikgriep was. Een week later werd ik per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Mijn dochter ging met me mee en belde mijn moeder.
„Ik heb mijn moeder de volgende ochtend vanuit mijn ziekenhuisbed gebeld. Een week lang kon ze alleen maar huilen als ik haar belde, ze voelde zich zo schuldig. Ze zei: je dochter heeft je nog zo hard nodig. Ik zei steeds: het is niet jouw schuld. Dit doe je niet expres. Dit is domme pech. Toen we elkaar op Moederdag voor het eerst weer zagen, had ze bloemen voor me mee, en ik voor haar.”
‘35 mensen zijn door mij in quarantaine beland’
Sanne Fenne (34) woont met man en kinderen in Hillegom en werkt met meervoudig gehandicapten.
„De patiënten die ik verzorg halen het ziekenhuis niet eens als ze het virus krijgen. Vanaf dag één was ik daarom voorzichtig. Vriendjes van de kinderen waren niet meer welkom, boodschappen lieten we thuisbezorgen en familiebezoek hielden we af. Ik dacht: als een patiënt door mij doodgaat, vergeef ik het mezelf nooit.
„Op een ochtend voelde ik een kriebel in mijn neus. Ik werd getest en ’s middags volgde de uitslag. Positief. De grond zakte weg onder mijn voeten. Het tehuis ging op slot, alle patiënten en mijn collega’s moesten meermaals getest worden. Wachten op hun uitslagen was zenuwslopend. Gek genoeg had ik niemand besmet, mijn collega’s, de patiënten, mijn man en kinderen niet. En toen, op dag vijf, kreeg ik bericht van de buurman.
„We wonen in een klein straatje en de zon schijnt altijd precies in onze voortuin. Toen het tijdens de lockdown dit voorjaar zo mooi weer was, kwamen de buren van een huis verderop geregeld voor onze tuin zitten, op anderhalve meter afstand, en dan borrelden we samen. Op een mooie dag in september deden ze dat weer, tien dagen na de geboorte van hun baby. Ze bestelden wat te eten. Ik waste mijn handen en nam de baby even van de buurman over. In die korte tijd moet ik de buurman besmet hebben.
„Toen ik besmet bleek, heb ik de buren geïnformeerd. Zij zijn gelijk in zelfquarantaine gegaan. Op dag vijf belde de buurman dat hij positief getest was. Daar ben ik toen flink ziek van geweest, dat heb ik hun ook gezegd. Ze zeiden dat ze het me niet kwalijk namen. Wonderlijk toch dat ik wel hem en niet mijn eigen man besmet heb. We hebben een grote mand met cadeautjes voor ze gemaakt en hij herstelde gelukkig goed.
„Zelf herstel ik minder snel, ik kan inmiddels twee keer per dag een kwartiertje wandelen. In totaal zijn 35 mensen door mij in quarantaine beland.”
‘Dat ik uitgerekend haar misschien besmet had’
Claire Marinissen (23) studeerde in juni af als verpleegkundige en ging gelijk aan de slag bij Amsterdam UMC.
„Ik kende niemand die Covid-19 had, maar toen ik me liet testen op mijn werk bleek ik tot mijn verbazing positief. Toen sloeg de paniek toe. Oh nee, dacht ik. Ik had op de sportschool met een groepje een parcours gedaan, mijn vriend nog gezien. En ik had de dag ervoor koffiegedronken met mijn vriendin Lisa. Uitgerekend met haar: van al mijn vrienden is zij het meest voorzichtig. Zij heeft net als ik een moeder die behoort tot de risicogroep. En ze werkt ook in de zorg. Nu moest ze tien dagen in quarantaine.
„Ook twee patiënten gingen in quarantaine. Een van hen was uitbehandeld en zou naar een hospice gaan, om omringd door haar geliefden te sterven. Nu moest ze tien dagen in isolatie en mocht familie alleen in volledige uitrusting bij haar op bezoek.
„Ik heb me behoorlijk schuldig gevoeld. Ik heb onbewust het leven van een aantal mensen drastisch beïnvloed, in een mate waarin ik dat helemaal niet wil. Ik heb in die tien dagen veel met Lisa gebeld. We concludeerden dat we beiden verantwoordelijk waren geweest om die 1,5 meter afstand te waarborgen.
„Laatst had ik een pittig gesprek met mijn jongere zusje. Ze woont alleen en ze vindt het moeilijk om afstand te bewaren tot onze moeder, maar ik wil voorkomen dat zij straks ook met zo’n schuldgevoel zit.”
7 likes
Goed om te lezen! Ik denk dat men pas echt beseft hoeveel sociale contacten er zijn op het moment dat je positief bent.
Ik mag zo ook naar de teststraat. Sinds gisteren spierpijn, maar heb dat eerst geduid aan sporten maar sinds vanochtend ook koorts, erg moe en pijn aan mn ogen. Ik moet maandag werken, hoop dat de test negatief is.
Ik snap eigenlijk niet dat je een betaald artikel doorstuurt en dan niet zo’n reactie verwacht? Ik denk dat hier meer mensen geen nrc abbo hebben dan wel. Thanks voor het kopiëren
6 likes
Ja ik heb zelf wel een abo dus dan zie je ook niet meer wat wel of niet betaald is (en vaak kun je er met incognito nog wel omheen dus sta er nooit zo bij stil eigenlijk). Ik vind het ook helemaal niet erg om het even te kopieren, maar ik moest meer lachen dat het zo’n hint was, ipv dat gewoon even te vragen.
6 likes
Was geen hint om het te kopiëren. Maar omdat mensen eronder het wel konden lezen was het wel om aan te geven dat het achter de betaalmuur zit voor de rest van ons. Ik had t je ook kunnen vragen.
Overigens vind ik het artikel wat teleurstellend, had liever wat meer te weten gekomen van mensen die echt heel veel mensen besmet hadden met consequenties of dit willens en wetens (door positief getest te zijn en naar buiten gaan) gedaan hebben. De emoties en situaties die nu omschreven worden kan iedereen gebeuren en zijn hele normale gevoelens.
Das weer het andere uiterste maar ik vind hoe deze mensen zich voelen echt heel normaal en zij hebben zich ook heel normaal gedragen = conform regels. En ik ben dus wel benieuwd hoe mensen achteraf reageren die zich iets minder hebben gedragen, of dat voor hun nog een verandering in reflectie oplevert. Maar ook gewoon wat meer de realiteit van de acties ipv de buurman moest in quarantaine, maar ik hoop dat dat de meest gangbare realiteit is natuurlijk
2 likes
Nou dit inderdaad! Als ik mensen heb gezien en die nacht of de dag erna ofzo een mini beetje keelpijn of een mini snotneus heb (2 kleine kinderen die permanent verkouden zijn…) denk ik ‘ohnee toch, het zal toch niet…’. En bij mijn schoonouders in de risicogroep ben ik helemaal panisch (maar zorg dan wel voor extra ventilatie enzo naast de afstand).
Altijd goed gegaan hoor, maar ik zou me dus echt extreem extreem lullig voelen als ik degene zou zijn die onverhoopt iemand zou besmetten. Niet alleen vanwege de risico’s, maar ook omdat ze dan in quarantaine moeten etc. En het gebeurt bij anderen dus elke dag op grote schaal. Ben echt benieuwd hoe anderen dat ervaren en hoe daar mee omgegaan wordt (of ben ik gewoon erg panisch en zijn anderen hier niet zo mee bezig)?
Kunnen ze die plek niet ff op slot gooiden voor 2 a 3 weken? Als je zo nodig wil feesten moet je toch ook de consequenties accepteren? Dus hup, meteen daar in quarantaine
1 like
Goed dat hier aandacht voor is idd. Maar niet zo veel zoals @Eddie al schreef.
Ik had deze angst (de laatste) ook heel erg, en daardoor durfde we bijv geen gebruik ban de noodopvang te maken.
Wat als mijn kind iets mee zou nemen en ik zo een een cliënt zou aan steken en die het niet zou navertellen? Dan was ik nooit meer m’n bed uitgekomen van ellende vrees ik.
Of afgelopen kerst, 1e kerstdag, de hele avond bij m’n vader binnen gezeten (waar we ook de tijd ervoor semi woonde ivm verbouwing). Maar die nacht werd ik ziek. Ik was zooooo bang positief te testen en dat ik hemden aangestoken had… met alle gevolgen 
Hahaha dat dacht ik ook gelijk 
een vriendin van mij is ook heel streng met corona regels en we zeggen ook altijd het is maar goed dat wij niet Rutte en de Jonge zijn, anders zat half nederland in de bak en de andere helft had een ic verbod gekregen
7 likes
Ik denk ook zo. Ik val zelf in de risicogroep maar toen ik klachten kreeg (2x) kon ik alleen maar denken; oooh wie heb ik aangestoken?! (Terwijl ik me gewoon aan de maatregelen hou voor zover mogelijk…). Lijkt me zo erg om anderen aan te steken. Zou me dan mega schuldig voelen al zal ik nooit naar iemand toe gaan ofzo als ik klachten heb of weet besmet te zijn.
1 like
O man, deze vrouw 
1 like