Ik vind dit ook zeker een interessant psychologisch vraagstuk. Tijdens mijn studie psychologie is sociale psychologie / groepsgedrag een groot interessepunt geweest.
Het volgen van regels en het zien van een ‘hoger doel’ (corona de wereld uit helpen) zal een groot deel van de individuen onderschrijven, maar als je groepen gaat onderzoeken blijkt toch een aanzienlijk deel zich er niet 100% aan te houden. Zonder het goed te praten, want ook ik sta helemaal achter de noodzaak om van corona af te komen met zo min mogelijk slachtoffers (in de breedste zin van het woord) werkt de menselijke geest op zo’n manier dat het zo makkelijk nog niet blijkt. Als enkel het opstellen van regels zorgt dat de pandemie afneemt, waren de cijfers nu al zo laag. Het blijkt bijvoorbeeld uit te maken of jij zelf denkt of een meerderheid zich WEL of NIET aan de regels houdt, in de keuzes die je zelf maakt. Ook hebben mensen in het algemeen moeite om lange termijn keuzes te maken als de beloning voor een ‘verkeerde’ keuze instant is. Opnieuw: dit is uiteraard geen vrijbrief om je niet aan de regels te houden onder het mom van ‘ik ben een mens en denk nou eenmaal zo’ maar in het grotere geheel spelen die processen een grote rol.
Nou precies dat. Zoals hierboven ook al een keer door iemand is gezegd… ik denk dat ze veel eerder een gedragspsycholoog/deskundige hadden moeten inzetten. De manier waarop je dingen brengt, waarop je mensen aanspreekt op hun gedrag en waarop je verwachtingen communiceert, bepaald ontzettend de uitkomst in het grote geheel.
Ik denk dat het een naïef streven is om te zorgen dat iedereen zich altijd aan alle regels houdt. Maar een beleid dat hier goed op insteekt, zal dat percentage ongetwijfeld omlaag (edit: bedoel omhoog natuurlijk) helpen.
Maar goed, dat is makkelijk roepen want ik heb de oplossing ook niet bij de hand. Laat dat duidelijk zijn.
Als het gaat om ‘goed’ versus ‘slecht’ moet ik ook altijd denken aan het Stanford Prison Experiment. De moeite waard om eens te googlen als je het niet kent. Mensen gingen zich in de loop van dat experiment zo extreem gedragen. Ze hadden niet gedacht van zichzelf dat ze dat zouden doen. Dat illustreert ook nog dat we moeilijk van onszelf kunnen inschatten of we ‘goed’ zijn of niet, en dat als ons iets in de ene situatie wel lukt, we op een ander moment net zo goed een lul kunnen zijn. Blijkbaar.
Ja misschien is dat wel zo. Ik denk dat ik het komen posten hierover en op die manier bevestiging zoeken (of buiten het forum: erover praten met anderen en daarin bevestiging zoeken waardoor op die manier langzaam de grens ook opschuift van hoe goed je je aan de regels houdt) meer als onderdeel daarvan zie, dus als gevolg van het niet eens zijn/niet begrijpen van de koers van het beleid. Maar snap ook wel wat je bedoelt met dat het twee verschillende dingen zijn.
Haha ja snap ook wel wat je bedoelt met omgekeerde wereld. Ik ben zelf de hele dag bezig met begrijpen waarom mensen en bedrijven zich niet aan regels houden haha, dus vanuit daar vind ik het ook gewoon interessant om er over na te denken.
Stel die kritische vragen 
Wat voor mij zou helpen is duidelijkheid en ik weet dat ze dat niet kunnen geven. Maar in het begin van corona zeiden ze van ja we gaan tot april in lockdown en toen dacht ik oke ja dat kan wel. Toen heb ik ook anderhalve maand niemand gezien behalve het kassameisje van de AH. Inmiddels wordt de lockdown en avondklok steeds maar verlengd en in mijn hoofd is het, oh ja we zullen toch wel weer verlengen DUS wat maakt het uit en ik weet dondersgoed dat het omgedraaid is. Maar als ze nou echt konden zeggen oke tot april echt binnen en daarna gaat alles weer open weet ik 80% zeker dat veel meer leeftijdsgenoten zich daaraan houden. En daarnaast word ik met de minuut ongelukkiger door het gebrek aan kunnen studeren op locatie. Dat vind ik ook vreselijk.
Hier mijn eerlijke antwoord
Dan interpreteerde ik je inderdaad verkeerd, excuus! Ik vatte die twee dingen los van elkaar op. Ik begrijp je punt, in dat geval, zo werkt het nou eenmaal.
En over dat voorbeeld, ik bedoel niet dat die mensen niet moeten knuffelen oid, ik bedoel dat er mensen zijn die de juiste zorg nu niet kunnen ontvangen, en dat ik dat wrang vind. Oa ook doordat er bij bepaalde instanties regels zijn waardoor er geen fysieke consulten kunnen plaatsvinden. En dat ik me afvraag of, als de maatregelen een ander verloop hadden gehad, er minder mensen zouden zijn met psychische problemen door deze hele situatie. Omdat ik me ook afvraag of alle maatregelen op deze manier werkbaar zijn, dat zie ik in het ziekenhuis ook. Dat had ik misschien anders kunnen verwoorden.
Misschien een heel klein deel, maar over het algemeen zien wij dat juist mensen met psychische klachten het absoluut niet in perspectief meer kunnen plaatsen en terecht ontzettend klagen. Over het algemeen houden ze zich ook juist niet aan maatregelen en loopt dit allemaal behoorlijk uit de hand om het even kort samen te vatten.
Dit is juist een groep die niet empatisch kan denken door hun problematiek.
Eerlijk, dat is het ook. Als je iedere dag probeert de battle te overleven, het vechten heeft voor gevoel soms geen zin meer. Net voor corona was ik klaar met behandelingen bij ggnet, net bezig met mijzelf steeds meer dingen aan te pakken om meer naar buiten te gaan. Meer te doen wat ik normaal niet durf, niet onder m’n prikkels en angsten kon krijgen. Etc etc. En nu voel ik me weer net zo “gevangen” als voor therapie überhaupt.
Aan de andere kant zit ik nu weer in z’n comfort bubbel dat als er maar iets veranderd ik weer mijn haar uit het hoofd wil trekken. Denk dat ik dadelijk fysiek niet eens naar werk meer kan, alleen bij de gedachte al voel ik een strop om m’n nek.
Maar goed, persoonlijk issue 
Zoals ik hierboven ook al zei, ik heb zeker niet de oplossing…
Wat mij betreft zou het denk ik wel helpen als de maatregelen eenduidiger zijn. Ik denk dat er veel onrust ontstaat (dat zie je hier ook wel voorbij komen) omdat het een wel mag en het ander niet, terwijl het risico op besmetting bij het een groter of gelijk lijkt aan het ander. Bijvoorbeeld: wel sporten in een groep maar niet buiten wandelen met 2 anderen.
Ik denk dat de manier waarop de verschillen ontstaan is de manier waarop die situaties gecategoriseerd worden (op functie en niet op risico). Wellicht, maar daar zou ik echt langer over moeten nadenken, zijn er situaties te bedenken waarin de regels eenduidiger zijn en dus minder grijs gebied / verwarring op leveren. Mensen ga zelf nadenken en besluiten dan dat als het risico in de ene situatie groter is terwijl het wel mag, het ander ook wel mag terwijl het risico lager ligt. Op die manier bevestig je dat je je niet aan de regels houdt, en wordt het de keer daarna makkelijker om dat opnieuw niet te doen.
Ik vond het ook een mooie. Was iemand hier die zei (weet dus niet meer wie, sorry als ik je woorden jat) dat je het ook om kunt draaien: doordat het een niet mag, kan het ander juist weer wel. Dat ik denk ik ook precies hoe je het zou moeten bekijken, maar is toch voor veel mensen lastig.
Ik weet niet wat zou helpen want ik denk dat er heel veel verschillende redenen zijn waarom mensen zich niet aan de regels houden (en daar zou dus in mijn ogen ook onderzoek naar gedaan moeten worden en vervolgens mee worden genomen in het beleid). Maar om een vb te geven. Het is bekend dat als je kijkt naar veiligheidsbeleid bedrijven (en ja nu ga ik een beetje appels en peren vergelijken, maar meer om een idee te geven) zich in het algemeen beter aan regels houden als er open normen/doelvoorschriften zijn en bedrijven eigen invulling kunnen geven aan die normen vergeleken met als er hele strike voorschriften zijn. Dus even heel simpel en lelijk gezegd niet stellen: “alle medewerkers moeten een veiligheidstraining hebben gevolgd en dit elk jaar herhalen”, maar: "het bedrijf dient ervoor te zorgen dat medewerkers bekend zijn met de veiligheidsregels). Je legt dan verantwoordelijkheid bij het bedrijf en dit zorgt er o.a. voor dat er meer regie is en meer begrip voor de regels. En het doel (namelijk dat er veiliger wordt gewerkt) is uiteindelijk hetzelfde.
Nou goed, ik zou wel benieuwd zijn of er is nagedacht over het stellen van zulke meer “algemene regels” of voorschriften zodat mensen het doel van de regels beter begrijpen en je dus ook verantwoordelijkheid legt bij mensen zelf. Zodat je voorkomt dat er onbegrip is over de strikte voorschriften (waarom mag ik wel op bezoek bij mijn ouders in mijn eentje, maar mogen ze niet bij mij langs komen). Omdat je op die manier misschien effectief gezien meer winst zou behalen omdat mensen zich gaan “verzetten” tegen de regels. Niet omdat ze het uiteindelijke doel van de regel niet begrijpen, maar omdat de manier waarop daar invulling aan wordt gegeven niet goed te volgen is en geen eigen verantwoordelijkheid bij de mensen zelf legt.
(en ja daar is natuurlijk ook van alles tegen in te brengen, maar ik bedoel het meer als vb).
Ja met ander verloop bedoel ik ook niet perse minder maatregelen, maar ik denk dat 4 weken volledige lockdown met urgentieverklaring voor naar buiten gaan en daarna gefaseerd een stappenplan om de maatschappij weer draaiende te krijgen of een “bij zoveel besmettingen doen we dit en als het zoveel afneemt doen we dat” plan van aanpak beter zou voor mentale gezondheid dan de “nu kunnen we weer iets meer, oh shit gaat niet lekker we kunnen toch weer minder”. Dan gaan mensen denk ik sneller denken “jemig weet je wat, ik bedenk het zelf wel”. Maar ik weet dat verder ook niet zeker natuurlijk (zijn ook maar mijn gedachtespinsels), dat code zwart scenario wat jij beschrijft is natuurlijk wel waar we op deze manier op afstevenen en dat zouden we met zn allen niet moeten willen.
Ik ben ook een chronisch depressief persoon in eenzame lockdown die corona stom vindt en hoopt dat ze binnenkort weer een vriend(in) of familielid mag knuffelen. Bleh.
Ah zo, zo had ik je vraag niet begrepen sorry.
Ik kan een aantal dingen bedenken, maar niet perse wetenschappelijk onderbouwd. Dan zou ik eerst wat moeten researchen 
- gesprek voeren over wat het lastig maakt, serieus naar iemands bezwaren luisteren en met iemand meedenken over wat dat een ethisch verantwoorde keuze is als er dilemma’s ontstaan.
- benadrukken dat we het voor een groter doel doen, dat je niet aan regels houden nu even fijn voelt (misschien?), maar er ook indirect voor zorgt dat we die regels langer moeten houden. Ik denk dat hoe vaker je het hier over hebt, hoe meer mensen daar aan denken op het moment dat ze een keuze moeten maken.
- nadenken over een alternatief als ‘snelle beloning’ ipv iets doen dat lekker voelt en niet mag volgens de regels. Misschien is er iets anders dat wel mag/kan, wat net zo tof/leuk/lekker is.
- aangeven dat jij je zelf zoveel mogelijk aan de regels probeert te houden, en misschien weet je meer anderen die dat ook doen. Hoe meer mensen om je heen zich aan de regels houden, hoe makkelijker het voor jezelf is.
- meedenken over wat iemand zou kunnen zeggen/antwoorden/doen in een situatie dat je voor het blok gezet wordt en/of snel een beslissing over je wel of niet houden aan de regels moet nemen. Daar gaat het denk ik vaak mis, waarna mensen achteraf denken ‘oh, dat had ik anders moeten doen’. Sommige van dat soort situaties zou je voor kunnen zijn door ze vooraf door te spreken.
Zoiets… dat is even snel wat er in mij op komt hoor. Is dit een beetje waar je naar opzoek bent?
Edit: nu ik mijn eigen post lees, ga ik er al vanuit dat de persoon die moeite heeft met de regels het erover wil hebben. Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Ik zie om me heen ook mensen die een gesprek erover snel wegwuiven. Dan wordt het erg lastig natuurlijk. Al is dan vanuit het individu gedacht een discussie aan proberen te gaan misschien het enige dat je kunt doen. Of aangeven dat je dan die persoon voorlopig even niet in het echt wilt zien, omdat je je zelf wel graag aan de regels wilt houden en niet meer risico wil lopen omdat de ander dat niet doet…
Ja, als je écht contact hebt met iemand kun je denk ik het meest bereiken. Door iemand uit te schelden of weg te duwen, gaat de ander sowieso niet meebewegen, zeg maar… Maar het blijft heel moeilijk. Vind ik ook. Dan is het dus iets wat je misschien los moet laten (zie edit van mijn vorige post).
Maar voor die groepen daarvoor kan het net zo dramatisch zijn of voelen, dat zie je niet aan de buitenkant. Psychische klachten ervaren is ook geen optelsom van als je dit + dit + = dat hebt, zo werkt dat niet. Zou fijn zijn als je met maar genoeg privileges nooit klachten zou ervaren.
Waarom mensen nu al het gevoel geven dat ze niet mogen klagen want er zijn andere groepen die het veel zwaarder en moeilijker hebben, maar die zeuren nooit? Dat is juist iets waar we zo hard aan werken om te doorbreken, juist met psychische klachten wil je dat mensen zo snel mogelijk aan de bel trekken en niet wanneer het eindelijk erg genoeg is.
Of de lockdown wel of geen zin heeft durf ik niet te zeggen. Wel weet ik dat de maandenlange lockdown en het massale thuiswerken wel iets is wat veel armere landen zich niet kunnen permitteren. Daar kunnen overheden simpelweg niet zo lang steun betalen, en zal iedereen gewoon de deur uit moeten voor werk en de winkels etc opendoen omdat men anders in armoede vervalt. Je kunt het als een privilege zien als je leeft in een land waar het wel kan.
Edit: het soort privilege waar veel mensen niet heel blij van worden
Het vk dat 900 000 prikken op 1 dag zet, zo jaloers
Maarja de keerzijde ervan is Boris Johnson als leider en een Brexit (of Nexit in ons geval), lijkt me ook niet alles.