Ik merk deze gedachtegang echt bij zooooooveel mensen en ik word er helemaal krankjorum van.
Trouwens, nog een redenatie waar echt de stoom van uit m’n oren kwam: vrienden die “op zich best wel” zich aan de maatregelen houden maar “niet altijd heel erg nauw” (niet mijn woorden), oftewel met enige regelmaat met te veel binnen samenkomen en niet op de afstand letten, niet op aparte bakjes, en meer van dat, en zij zeggen: “ja we doen het al een jaar zo, en niemand van ons heeft nog corona gehad, dus dat ligt echt niet aan mazzel.”
Ik zei toen dat dat wel degelijk aan geluk ligt want stel dat iemand van hen wél ergens besmet raakt, al is het in de supermarkt, heb je het zo in een mum van tijd verspreid door je hele netwerk. En zij zeiden “in de supermarkt heb je een mondkapje op, daar kan je niet besmet raken” en ik zei dat dat onzin was, en nu hebben we ruzie.
Edit: maar ik zit er wel serieus mee, het is zo moeilijk om in discussie te gaan als je argumenten (feiten???) aan dovemansoren gericht zijn.