Ik voel me echt heel naar nu. Ik heb de hele tijd gehoopt dat we het virus met strenge maatregelen nog konden indammen en uiteindelijk uitroeien, maar daarvoor lijkt het nu te laat. Ik ben bang dat mijn vader ziek word, bang dat ik zelf ziek word, bang voor mijn baan, bang dat men toch weer soepeler wordt met het opvolgen van de regels van het RIVM of dat het RIVM de regel weer soepeler maakt omdat het toch niet meer uitgeroeid kan worden en dit misschien economisch onhoudbaar wordt. Voel me zo rottig en wou dat het allemaal voorbij was. Ik wil gewoon mijn oude vader kunnen zien 
Ik hoop wel dat dit er voor zorgt dat reizen wat minder aantrekkelijk wordt en dat het op die manier ook wel heel goed is voor het milieu.
Wat mij heel erg helpt is (ook al is het dan misschien niet het slimste) om TOCH 1 iemand uit te kiezen die mij goed nuchter kan houden en daarmee af te spreken. Ik heb een collega die echt de nuchterste ooit is en daar heb ik mee gewandeld tussen de middag en dat hielp wel heel erg. Bellen met mensen die rustig en nuchter zijn helpt ook heel erg. Stoppen met nieuws volgen ook wel en voor jezelf het deels een beetje proberen te vergeten.