Ik vind het sowieso absurd dat er zoveel gesproken wordt over die verschrikkelijke ‘achterstanden’ die de kinderen nu oplopen. Tuurlijk, ze missen nu leerstof en tuurlijk, dat is heel vervelend. Maar iedereen doet wat hij/zij kan en de kinderen lopen door deze acht weken niet ineens direct ‘achter’ in hun ontwikkeling, ze lopen ‘achter’ op het curriculum en de verwachtingen die voor hen zijn gesteld door anderen. Valt me bij collega’s soms ook op, als er bijvoorbeeld wordt besproken dat een leerling uit groep 4(!) havo-advies heeft. Dat zijn echt van die dingen waarvan ik soms denk; waar hebben we het over.
Het toont echt aan hoe erg we denken in opbrengsten en referentieniveaus. Die achterstanden zijn er denk ik ook echt, acht weken is gewoon veel, vooral voor jongere leerjaren, maar ik vraag me af of “hoe lopen we hun achterstand on vergelijking met andere cohorts in” de hoofdvraag is om nu te stellen. Denk dat je die kids ermee tekort doet (denk niet dat het realistisch is om ervan uit te gaan dat je het gaat kunnen inhalen) en daarmee niet erkent hoe raar en uitzonderlijk deze periode is.
Het gaat sowieso om meer dan 6 weken onderwijs missen, want er is alleen sprake van dit plan als de scholen na de meivakantie niet open mogen (zo heb ik het in ieder geval begrepen).
Er mag van mij best geklaagd worden hoor en mensen mogen het zeker inhoudelijk met het plan oneens zijn, maar ik vond de post van @Howth in dit topic behoorlijk ongepast, alsof leraren weer eens het slachtoffer zijn.
Daarnaast vind ik persoonlijk het afstandsonderwijs niet heel zwaar. Ik geef nu dagelijks een aantal lessen op afstand en dat loopt eigenlijk best goed. De eerste weken met het opstarten e.d. kostten veel tijd, maar nu loopt het (ik vind het wel saai, maar dat is een ander verhaal). Ik denk dat er wel een probleem zit in dat veel leerkrachten extreem perfectionistisch zijn en ook nu willen dat álles wat ze aanbieden bij álle kinderen binnenkomt. Dan kun je het heel zwaar maken voor jezelf, zonder dat je uiteindelijk bereikt wat je wil bereiken. Zelf heb ik helaas ook door een burnout moeten leren dat je dat perfectionisme soms los moet laten.
@LoisLane Ja, zulke uitspraken zijn belachelijk. Maar meer dan 6 weken missen op een heel schooljaar is echt veel. Daar loop je volgend schooljaar het hele jaar tegenaan en dat is echt geen pretje.
Hoop niet dat ik nu word afgebrand maar soms snap ik het ook niet wat er zo extra zwaar is aan leraar zijn tov andere beroepen. Iedereen moet zich aanpassen op het moment en zich extra inzetten om alles draaiende te houden.
Maar wat mij opvalt is dat leraren een van de beroepsgroepen zijn die als eerst klagen. Maar het is toch ook gewoon een baan waar je x aantal uren maakt, eens in de zoveel tijd een avond of avonden moet werken en misshcien zelfs een weekenden. Maar dat is met heel veel beroepen toch zo? En het is niet dat ze onderbetaald worden. Wat is er dan zo speciaal aan leraar zijn?
Los van hoe hard je nu moet werken lijkt me 6 weken vrij zijn terwijl je deze zomer waarschijnlijk nog nergens naartoe kan ook niks aan…
Ja ik zit al onder een dekentje klaar op de bank! Stel je voor dat ik de eerste minuut zou missen…
Wel fijn om te weten dat we Hugo de Jonge vandaag weer zien. Zelfs m’n vriend heeft nu een lichte crush op hem
Of de zorgcavia doder is of de onderwijscavia doet er inderdaad niet toe. Ook pre-corona was het al een probleem dat deze groepen als een hamster in een rad zich naar de tering rennen, maar het salaris en de waardering niet naar verhouding zijn. De gemeenschappelijke noemer is dat mensen graag zorg dragen voor een ander en zichzelf vaak voorbij lopen en daar maakt de overheid graag misbruik van.
Maar het lijkt alsof mensen niet beseffen dat aanpoten, niet zeuren, doorgaan is wat mensen richting een burnout duwt.
Ik de krant stond vanochtend dat Mark de persconferentie vanavond met Jaap van Dissel van het RIVM doet, helaas voor je vriend haha. Blijkbaar vinden ze de persconferenties met meerdere ministers nog steeds te chaotisch.
Precies dit. En in plaats van dat de mensen die de ruimte hebben om te zeggen ‘tot hier, niet verder’, die ruimte mogen pakken en mogen aankaarten dat het zo niet gaat. Tikken de collega’s en andere sectoren nu op de vingers van diegene dat wel kunnen/doen/durven.
Structureel moet er echt gewoon post-corona veel gaan veranderen maar ik betwijfel of dat daadwerkelijke gaat gebeuren, want mensen zullen weer doodleuk op de VVD blijven stemmen, zeker ook omdat ‘onze’ Mark het momenteel goed doet en dat is goede reclame voor je politieke partij.
Ik ben benieuwd wat ze met de mbo’ers gaan doen omdat echt iedere keer met een groep op dezelfde hoop worden gegooid. Dan met het vo en dan weer met het hoger onderwijs. Gaan ze alleen de vakantie van het basisonderwijs vermoedelijk inkorten (als scholen daar zelf ook mee instemmen) of moet iedereen inleveren. En dan deels weer open of niet, of alleen bijvoorbeeld als studenten een schriftelijk tentamen moeten maken. Ik word er heel onrustig van als ik niet direct krijg te horen wat er gaat veranderen en nog even moet afwachten. Dat komt mijn lessen niet ten goede.
Of we beseffen ons dat wel, maar hebben even geen andere keuze… door de crisis.
Althans, dat is wel hoe ik het in de gehandicaptenzorg een beetje ervaar, go go go, en later, ooit, zien we wel hoe we er dan aan toe zijn mentaal.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet chill ofzo. En zeg ook niet dat iedere sector dit dus maar “lekker” moet doen. Maar bedoel er mee te zeggen dat we, ondanks dit besef, nu wel meer keuzes maken die goed zijn aan de ene kant en slecht aan de andere kant. Er lijkt geen enkele keuze met 0 negatieve gevolgen…
Het wordt ook landelijk in de media besproken allemaal he: wat de onderwijsraad adviseert, wat de regering mogelijk wil doen, dagelijks berichten over de achterstand van leerlingen, wat er met examens wordt gedaan etc etc. Logisch omdat dit ouders, kinderen, tieners en docenten aangaat, maar daardoor lees je ook 1000 meningen van alle kanten in tegenstelling tot alle sectoren waarin ze per bedrijf of regio bepalen hoe het gaat. Dusja ik denk dat dat 1 van de redenen is waarom je het idee hebt dat je het onderwijs zoveel hoort en andere partijen niet. De media laten alle partijen constant aan het woord al weken en iedereen heeft er zowat mee te maken (en denkt het ook te kennen omdat ze zelf onderwijs hebben gevolgd).
En over de werkdruk: tja, je kan het niet uitleggen als je er zelf niet in werkt denk ik. Het mentale aspect is vooral het allergrootste en dat kun je natuurlijk minder makkelijk onder woorden brengen dan fysieke dingen uitleggen, zoals zeggen dat je bijv hele dagen moet sjouwen met dozen van 20kg in een magazijn oid. Daardoor gaan anderen het vergelijken, want je kan niet inbeelden wat er dan anders is dan kantoorwerk oid, dus is het makkelijk om vanalles te roepen.
Daarom zeg ik ook “kunnen”. Niet iedereen kan dat nu doen. Bijvoorbeeld in de zorg, waar het gaat om leven en dood, om goede en slechte gezondheid, snap ik dat dit niet het moment is om op je strepen te staan. In het onderwijs denk ik dat de nood niet zo hoog is dat het echt niet anders kan dan je vakanties opofferen. Daarom snap ik niet dat mensen die aangeven: ik ben daar echt niet toe bereid, nu het vuur aan de schenen krijgen. Als de ruimte er is om te zeggen dat het geen optie is, vind ik dat je dat moet kunnen doen zonder voor zeur uitgemaakt te worden. Dat de ene sector structureel en onder druk teveel moet werken omdat het echt niet anders kan, wil niet zeggen dat we daarom in andere sectoren waar het wel anders kan datzelfde moeten doen.
Ik denk dat mensen niet begrijpen wat goed onderwijs geven inhoudt. Hoeveel verantwoordelijkheid je hebt en de druk die daarbij komt kijken. Onderwijs is een passie en vanuit die passie wil je elk kind op de juiste manier benaderen en helpen. Maar dat houdt in dat je om en nabij 25 kinderen op de juiste manier moet benaderen en moet helpen. En doorgaans heeft een kind twee ouders/verzorgers, dat zijn ongeveer al 75 mensen waar je dag in dag uit mee te maken krijgt. En zoveel kinderen, zoveel profielen. Elke kind heeft iets wat een ander niet heeft. Dus elk kind heeft een handleiding en elk kind verdient het om de juist toenadering te krijgen. Nog maar te zwijgen over alle aspecten van goed onderwijs, van praktische vaardigheden tot sociaal emotionele ontwikkeling. Als je denkt aan hoe complex je zelf bent, dingen die je wel en niet kunt, dingen die je moeilijk vindt en dingen die je makkelijk afgaan. Een leerkracht in het po houdt dat van élk kind in de gaten. En past daarop aan.Dag in dag uit. Dat is werkdruk.
Maar wanneer is het punt dat we wel zeggen: het is nodig. Misschien niet leven of dood, maar wel ‘verstandig’. Ik werk ook niet met leven of dood, maar wel met ontsporende kinderen en ouders als we ze niet opvangen.
Als het bijv verlengd wordt tot 1 juni, dan kunnen sommige kinderen nog 2 weken naar school en dan is het vakantie. Dan zijn sommige kinderen dus van half maart tot half augustus (5mnd) niet naar school geweest, dat lijkt me best lang. Maar ik ben geen expert op onderwijsgebied.
Als “experts” zeggen dat het moet, zal het dan niet noodzakelijk zijn? Qua gezondheid luisteren we ook naar de “experts” (niet iedereen is het met ze eens, maar we volgen de richtlijnen), als we dat hier nu ook doen, zou het dan niet het rustigst en best verlopen?
Fijn altijd die “mijn cavia is doder” berichten.
…
Je bent hier zelf mee begonnen hé
Hee ik werk ook in het welzijnswerk!
Maar ik snap niet helemaal waarom artsen of verplegend personeel niet zouden mogen klagen nu, of waarom ik als ik in het onderwijs werk niet mag klagen omdat een andere beroepsgroep ook getroffen word. Nouja wat @Shaaar zegt eigenlijk.
Het zijn trouwens ook allemaal beroepen waar volgens mij heel veel mensen uit vertrekken (onderwijs, welzijn, zorg) vanwege de omstandigheden en omdat het zoveel vraagt. Dus daarom vind ik het nog belangrijker dat je zuinig bent op je personeel, ook in deze situatie.