Of we beseffen ons dat wel, maar hebben even geen andere keuze… door de crisis.
Althans, dat is wel hoe ik het in de gehandicaptenzorg een beetje ervaar, go go go, en later, ooit, zien we wel hoe we er dan aan toe zijn mentaal.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet chill ofzo. En zeg ook niet dat iedere sector dit dus maar “lekker” moet doen. Maar bedoel er mee te zeggen dat we, ondanks dit besef, nu wel meer keuzes maken die goed zijn aan de ene kant en slecht aan de andere kant. Er lijkt geen enkele keuze met 0 negatieve gevolgen…
Het wordt ook landelijk in de media besproken allemaal he: wat de onderwijsraad adviseert, wat de regering mogelijk wil doen, dagelijks berichten over de achterstand van leerlingen, wat er met examens wordt gedaan etc etc. Logisch omdat dit ouders, kinderen, tieners en docenten aangaat, maar daardoor lees je ook 1000 meningen van alle kanten in tegenstelling tot alle sectoren waarin ze per bedrijf of regio bepalen hoe het gaat. Dusja ik denk dat dat 1 van de redenen is waarom je het idee hebt dat je het onderwijs zoveel hoort en andere partijen niet. De media laten alle partijen constant aan het woord al weken en iedereen heeft er zowat mee te maken (en denkt het ook te kennen omdat ze zelf onderwijs hebben gevolgd).
En over de werkdruk: tja, je kan het niet uitleggen als je er zelf niet in werkt denk ik. Het mentale aspect is vooral het allergrootste en dat kun je natuurlijk minder makkelijk onder woorden brengen dan fysieke dingen uitleggen, zoals zeggen dat je bijv hele dagen moet sjouwen met dozen van 20kg in een magazijn oid. Daardoor gaan anderen het vergelijken, want je kan niet inbeelden wat er dan anders is dan kantoorwerk oid, dus is het makkelijk om vanalles te roepen.
Daarom zeg ik ook “kunnen”. Niet iedereen kan dat nu doen. Bijvoorbeeld in de zorg, waar het gaat om leven en dood, om goede en slechte gezondheid, snap ik dat dit niet het moment is om op je strepen te staan. In het onderwijs denk ik dat de nood niet zo hoog is dat het echt niet anders kan dan je vakanties opofferen. Daarom snap ik niet dat mensen die aangeven: ik ben daar echt niet toe bereid, nu het vuur aan de schenen krijgen. Als de ruimte er is om te zeggen dat het geen optie is, vind ik dat je dat moet kunnen doen zonder voor zeur uitgemaakt te worden. Dat de ene sector structureel en onder druk teveel moet werken omdat het echt niet anders kan, wil niet zeggen dat we daarom in andere sectoren waar het wel anders kan datzelfde moeten doen.
Ik denk dat mensen niet begrijpen wat goed onderwijs geven inhoudt. Hoeveel verantwoordelijkheid je hebt en de druk die daarbij komt kijken. Onderwijs is een passie en vanuit die passie wil je elk kind op de juiste manier benaderen en helpen. Maar dat houdt in dat je om en nabij 25 kinderen op de juiste manier moet benaderen en moet helpen. En doorgaans heeft een kind twee ouders/verzorgers, dat zijn ongeveer al 75 mensen waar je dag in dag uit mee te maken krijgt. En zoveel kinderen, zoveel profielen. Elke kind heeft iets wat een ander niet heeft. Dus elk kind heeft een handleiding en elk kind verdient het om de juist toenadering te krijgen. Nog maar te zwijgen over alle aspecten van goed onderwijs, van praktische vaardigheden tot sociaal emotionele ontwikkeling. Als je denkt aan hoe complex je zelf bent, dingen die je wel en niet kunt, dingen die je moeilijk vindt en dingen die je makkelijk afgaan. Een leerkracht in het po houdt dat van élk kind in de gaten. En past daarop aan.Dag in dag uit. Dat is werkdruk.
Maar wanneer is het punt dat we wel zeggen: het is nodig. Misschien niet leven of dood, maar wel ‘verstandig’. Ik werk ook niet met leven of dood, maar wel met ontsporende kinderen en ouders als we ze niet opvangen.
Als het bijv verlengd wordt tot 1 juni, dan kunnen sommige kinderen nog 2 weken naar school en dan is het vakantie. Dan zijn sommige kinderen dus van half maart tot half augustus (5mnd) niet naar school geweest, dat lijkt me best lang. Maar ik ben geen expert op onderwijsgebied.
Als “experts” zeggen dat het moet, zal het dan niet noodzakelijk zijn? Qua gezondheid luisteren we ook naar de “experts” (niet iedereen is het met ze eens, maar we volgen de richtlijnen), als we dat hier nu ook doen, zou het dan niet het rustigst en best verlopen?
Fijn altijd die “mijn cavia is doder” berichten.
…
Je bent hier zelf mee begonnen hé
Hee ik werk ook in het welzijnswerk!
Maar ik snap niet helemaal waarom artsen of verplegend personeel niet zouden mogen klagen nu, of waarom ik als ik in het onderwijs werk niet mag klagen omdat een andere beroepsgroep ook getroffen word. Nouja wat @Shaaar zegt eigenlijk.
Het zijn trouwens ook allemaal beroepen waar volgens mij heel veel mensen uit vertrekken (onderwijs, welzijn, zorg) vanwege de omstandigheden en omdat het zoveel vraagt. Dus daarom vind ik het nog belangrijker dat je zuinig bent op je personeel, ook in deze situatie.
Haha ja ik zei van de week al dat ik die discussies op FB niet om aan te zien vindt hihi. Dat ging toen over beschermingsmiddelen. Dat onderwijs niet moet ‘zeiken’, want in het ziekenhuis werken ze soms ook zonder --> huh, top redenatie :’)
Maar ik hoop dat we met z’n alle kunnen varen op de “experts” ofzo. Zo als we dat nu ook goed en kwaad proberen te doen met de gezondheidskwestie. En als zei zeggen dat het nodig is, dan zal dat zo zijn.
Ik reageerde op een bericht en zei al: ik wil geen vergelijkingen of het ene beroep zwaarder is dan een ander.
Dat óók nog eens. Volgens mij moeten we gewoon even niet zeuren maar gewoon doen. Met zn allen.
Niet meer pokon erbij gooien dan krijgen we reuzecavia’s. Klagen is gezond maar omgaan met veel mensen die vaak klagen is wel slecht voor je eigen gezondheid. Kortom klaag met mate maar niet met maten.
Ik denk eigenlijk alleen maar dat als de regering zich echt zo’n zorgen maakt over het welzijn van kinderen en leerachterstanden dat ze dan hun portemonnee open moeten trekken in plaats van een beroep doen op de vakantiedagen van leraren. Je wordt natuurlijk geen leraar omdat je schijt hebt aan kinderen, dus veel leraren doen al veel meer dan ze eigenlijk moeten uit verantwoordelijkheidgevoel. Ik zou het gewoon oneerlijk vinden om ook dit nog van ze te vragen terwijl het grootste motief gewoon ‘oppas voor de kinderen’ lijkt.
Ik vind dat ook een hele andere situatie dan bijv. commerciële bedrijven waar nu de vakantiedagen worden ingetrokken maar waar mensen wel altijd al een riant salaris en veel waardering krijgen en niet werken vanuit een passie om voor anderen te zorgen bijv.*
*Ik kan vast niet alle grote commerciële bedrijven over één kam scheren maar ik bedoel bijv. grote advocatenkantoren, consultancybureau’s e.d. waar de ‘burn-out-rate’ ook vrij hoog ligt, maar toch vind ik dat anders.
Dit is precies wat ik bedoel. Het kan even niet anders.
Het inkorten van de zomer vakantie is niet de enige oplossing die de onderwijsraad aandraagt. Dat is wat het in de headlines het lekkerst doet, er zijn andere minder drastische opties en het advies is genuanceerder dan je in de media leest.
Nu wordt er net gedaan alsof leerkrachten helemaal geen vakantie meer hebben, daar is sowieso geen sprake van. Het gaat om eventueel verkorten, niet om helemaal weglaten.
@Shaaar ik zag net nog je edit op je eerdere post. Ik weet heel goed hoe vakanties in het onderwijs worden opgebouwd en dat het zo is dat je die vakantie verdient doordat je door het jaar heen enorm veel overuren maakt die niet op een andere manier gecompenseerd worden. Ik heb dit jaar vooral voor de crisis al zoveel uren gemaakt, dat ik nu al wel vakantie zou mogen opnemen. Maar die uren doen er dit jaar voor een keer even wat minder toe. Heel vervelend, maar iedere sector moet nu wat inleveren en dat heeft niets te maken met dat de ene cavia doder is dan de ander. Juist niet.
Daarbij, als iemand in een burn-out belandt doordat diegene 3 weken vakantie heeft ipv 5 weken, dan is er eerder al wat misgegaan en moet dát worden aangepakt. Eerder grenzen aangeven, andere maatregelen om de werkdruk te verlagen, etc (dat probleem zit sowieso veel dieper dan deze crisis alleen).
Edit: ik zeg trouwens niet eens dat ik per se voorstander ben van verkorten. Maar als de scholen nog langer dicht moeten, zie ik ook niet echt een andere optie om de achterstanden in te lopen.
NEEEEE nu vind ik het niet leuk meer.
Ik lees idd vooral vakantie inkorten en langere dagen, en dat dat dan beide weer opties zijn waar veel leraren van gaan steigeren.
Als er andere opties zijn, is dat hartstikke fijn, en ik hoop dat ‘ze’ daar dan net zo goed naar gaan luisteren en… de experts dan een oordeel vellen en we het daar mee zullen doen…
Die dagen doen er voor jou dus minder toe, maar ik denk dat het echt fijner zou zijn als je je collega’s die aangeven die dagen nodig te hebben, zou steunen. Want ik denk dat twee weken extra vakantie ervoor kan zorgen dat je net genoeg oplaad, na deze hectische periode. Dat er als je nu een burnout krijgt door die paar extra weken, al eerder iets is fout gegaan is evident, maar we weten toch allemaal dat er op het gebied van werkdruk iets niet helemaal goed zit in het onderwijs? Waarom zou je die werkdruk dan nu verhogen als er andere alternatieven zijn én waarom zou je collega’s afvallen die stellen dat ze niet bereid zijn tot die verhoging en daarmee hun grenzen aangeven.
Als we dan toch zo nodig de oorlogsmetafoor moeten gebruiken (ik vind dat echt overdreven maar ok.) Het verschil is dat als er een oorlog is, ook normale mensen naar het front moeten, niet alleen beroepsmilitairen. Ik zie mama de advocaat en papa de consultant* nog niet zo snel hun werk en salaris opzij zetten om te gaan helpen in het onderwijs tot deze ‘barre tijden’ over zijn. Ik vind het nogal gemakkelijk om tegen een ander te zeggen: ‘Je bent een strijder aan het front! Zet ‘m op hè!’
*Nu lijkt het echt alsof ik deze mensen haat maar dat is echt niet zo.