Ik ook en mis m’n leerlingen vreselijk Ik vind het afstandsonderwijs lastig, vond het ontwikkelen van digitaal materiaal en filmpjes etc een tijdje best leuk (misschien als afleiding van al het nieuws in die periode haha), maar ben door het missen van het contact met leerlingen en ook collega’s face to face echt m’n motivatie verloren. Ik mis de gesprekken met de leerlingen, het pedagogisch bezig zijn en het uitleggen in de klas. Ik werk op een zorgvmbo en zonder het contact mis ik zoveel effectiviteit. En als mentor krijg ik berichten van collega’s met ‘Pietje heeft opdracht 1 niet afgemaakt’ en dat dan over 26 leerlingen die vaak helemaal niet de situatie hebben om thuis goed te kunnen werken.
Tegelijkertijd word ik nerveus van het idee dat we 1 juni weer starten (middelbare school) en ik nu al weet hoe lastig dat met onze doelgroep wordt qua afstand houden en alle maatregelen. Ik ben al nerveus in de supermarkt en hou mezelf heel erg aan maatregelen. Maar ook het idee dat ik mijn mentorklas waarschijnlijk niet meer als geheel ga zien (26 leerlingen) voor een lange tijd vind ik verdrietig. Alles is zo dubbel.
Maandag start ik weer na de meivakantie en ik heb in 10 jaar nog nooit tegenzin gevoeld om te starten en nu kan ik wel janken. We moeten ook met een studiedag met alle collega’s in de kantine gaan zitten (60) want dat mag volgens het RIVM (in bedrijven mogen bijeenkomsten tot 100 nog?).
@En_17_Anderen op wat voor onderwijsvorm werk jij?