Ik had dat niet zelf volgens mij, maar maakte het wel eens op knutselclubjes op vakantie. Het was ook altijd spannend of het een beetje vlak uit de oven kwam. Als je pech had was het helemaal krom getrokken.
Pergamano had ik ook ja. Was ik echt helemaal vergeten
Als kind heb ik een poos mega fanatiek wenskaarten gemaakt met die theezakjes en mijn directe buurman kocht ze allemaal terwijl ze echt niet mooi waren. Denk ook niet dat hij er ooit eentje heeft verstuurd haha
Wat lief van hem
Ik besefte laatst dat ik als kind dacht dat mijn oudrs superfancy auto’s haden en dat ik toen hoopte dat ik later met die auto’s kon rondrijden…
Waren het twee doodnormale citroëns, niets fancy aan. Maar ik heb de indruk dat veel kinderen dit dus denken? 
Ik weet (en wist) niks van auto’s maar mijn vader reed heel lang in een Lada maar het idee dat het een fancy auto was heb ik nooit gehad 
.
Ik herken dit wel! Onze oppas had een heel klein rood autootje met van alles dat rammelde en schudde achterin en ik vond dat zo gezellig altijd dat ik dat later ook wilde.
Ik knutselde vroeger altijd deze houders voor waxinelichtjes van oude cd’s en waxinelichtjes:
M’n opa heeft er nog steeds een aantal in de woonkamer staan
Haha, ja. Maar dan met auto’s van anderen.
De vader van een vriendinnetje, een stuk jonger dan mijn ouders, bracht ons vaak naar zwemles. De auto was heel groot, rook zo lekker en de vader draaide ‘hippe’ muziek.
Het was een knalrode Audi 80 met een Wunderbaum aan de binnenspiegel en hij draaide Eurodance.
Beetje fout type man ook.
Wel kocht ik uit pure nostalgie meteen een Wunderbaum toen ik mijn eerste auto kocht.
Ah wat lief 
Lol nee ik dacht dat zeker niet. We hadden wel een auto, maar die was zeer oud en krakkemikkig. Er werd hardop om gelachen in de buurt, niet gemeen of zo maar wel van ‘dat die nog rijdt! 
’ en dat hij altijd zo’n enorme rookwolk achterliet als we van de parkeerplaats afreden (lekker milieubewust ook).
En we hebben ook zo vaak panne gehad vroeger, dat lidmaatschap van de wegenwacht hebben mijn ouders er wel uitgehaald maar dat zijn achteraf best leuke herinneringen haha
Hadden jullie wel eens panne?
0 stemmers
Ik zat daar pas toevallig over na te denken en ik kan me dus niet herinneren dat we ooit wel eens panne hebben gehad 
en we gingen ook met de auto op vakantie enzo.
Ik heb zelf pas 2 jaar een auto en echt al 2 keer een lekke band gehad, batterij leeg en een onderdeel kapot waardoor allemaal lampjes gingen branden!
Onze auto is wel eens in de fik gevlogen toen we op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt stonden.
Maar net als @Echo gingen we elk jaar op vakantie naar het buitenland en daar nooit panne gehad. Ook nu we twee jaar een eigen auto hebben nooit last van gehad.
Wij gingen ook wel eens op vakantie met die auto (niet elk jaar trouwens) en hebben dus ook meerdere keren panne gehad in Frankrijk, in een tijd voor mobiele telefoons. We zaten echt in the middle of nowhere dus toen moesten we te voet gaan zoeken naar een telefooncel
sowieso, als ik denk aan de tijd dat mijn ouders dus met jonge kinderen in een krakkemikkig barrel autootje vol handdoeken, lakens en thermokannen koffie vertrokken naar een adres Frankrijk dat ze uit een boekje hadden gekozen en telefonisch de route daarnaartoe hadden doorgekregen en opgeschreven in een schriftje denk ik wel eens 
Maar we hebben ook wel eens 1.5 uur langs de snelweg in NL gestaan in een enorme regenbui omdat onze ruitenwisser ineens afbrak en je dus niets meer kon zien door de voorruit.
Haha jaa onze ouders en voorouders wisten wel wat vertrouwen was!
Ahw doet me denken aan die vakanties vroeger waarbij mijn vader reed en mijn moeder zo’n enorme wegenkaart alle kanten op draaide om uit te zoeken waar we naartoe moesten, of vooral waar we in hemelsnaam waren.
Wij gingen echt nooit naar de maccie, maar de enige keer dat we wel gingen viel de autoruit eruit in de mc drive
Mijn moeder was niet zo goed in navigeren, dus dan gingen we naar Italië, bleef m’n moeder stug roepen “Keulen aanhouden! Houd Keulen aan!” terwijl m’n vader steeds wanhopiger “Weet je het zeker?!” riep, tot we met de caravan voor de Dom van Keulen stonden en dan zei m’n moeder “Nou goed, na Keulen houden we Koblenz aan, rij nou maar door!”
En we gingen elk jaar naar dezelfde camping, dit gebeurde gewoon elk jaar opnieuw tot ik leerde kaartlezen
Haha heel herkenbaar ja!
Wij stopten voor mijn gevoel ook op elke parkeerplaats zodat mijn vader zelf op de kaart kon kijken.
En mijn vader maakte, voor als mijn moeder ergens alleen naartoe ging, altijd een uitgebreide routebeschrijving inclusief zelfgetekende plattegrondjes met herkenningspunten zoals “bij grote boom naar links”
Hahaha zo ging het bij ons ook, alleen dan andersom. Mijn moeder reed en mijn vader (hij had geen rijbewijs) moest kaart lezen, alleen kon hij dat echt niet. We reden altijd verkeerd en dan stak mijn moeder uit frustratie maar weer een sigaret op, kon ook gewoon in de auto met 2 kinderen en het dakraampje minimaal open.
Ik wilde ook altijd een kaart, om m’n broer te pesten dat ik beter kon lezen, en dan riep ik vanaf de achterbank hoe we wel moesten rijden dus toen ik een jaar of 8/9 was mocht ik voortaan voorin zitten om kaart te lezen.
Mijn vader restaureerde oude auto’s en dan kon het zomaar gebeuren dat de auto ermee ophield tijdens het proefritje. Zo vaak langs de weg gestaan omdat iets het toch niet deed zoals het hoorde.
